De goede minnaar - Steinunn Sigurdardóttir

Boek details:
Auteur: Steinunn Sigurdardóttir
Titel: De goede minnaar
Originele titel: Góði Elskhuginn
Vertaling:Marcel Otten
Verschijningsdatum: 1 april 2014
Bladzijde: 250 blz
Uitgeverij: Uitgeverij De Geus
ISBN: 9789462370371

Samenvatting:
Een rijke zakenman, Karl Astason perfectionist, vrijgezel, een sterke band met zijn te vroeg overleden moeder kan zich na zeventien jaar nog steeds niet losmaken van zijn jeugdliefde, Una. In een opwelling keert hij terug naar ijsland om haar nog eenmaal te zien. Na een glimp van haar te hebben opgevangen, wordt hij door twijfels bevangen. Wat nu? Astason belt een van zijn vroegere minnaressen, een New Yorkse psychiater, om raad en schaakt zijn geliefde. Terug met Una in New York wordt hij met zijn verleden geconfronteerd, want de gewezen minnares heeft hem in een roman als 'de goede minnaar' vereeuwigd. De goede minnaar is een roman over de grote liefde.

Steinunn Sigurðardóttir (1950) is één van de belangrijkste IJslandse dichters van onze tijd. Zij studeerde filosofie en psychologie aan het University College in Dublin en debuteerde op negentienjarige leeftijd met de dichtbundel Sífellur (Voortduren, 1969). Sindsdien publiceerde ze poëzie, romans, korte verhalen, novelles en verhalen voor kinderen. Daarnaast maakte Sigurðardóttir programma’s voor de IJslandse televisie en schreef ze een biografie over oud-presidente Vigdís Finnbogadóttir. In 1995 won haar roman Hjartastaður (Harteplaats) de IJslandse Literatuurprijs. De veelschrijfster werd bovendien meerdere malen genomineerd voor de Literatuurprijs van de Noordse Raad: in 1986 voor Tímaþjófurinn (In 1996 in het Nederlands verschenen als De dief van de tijd) en in 1997 voor Hjartastaður (bron: Roald van Elswijk in nawoord bij Moordliederen). (Bron: Noordse Literatuur). Dit is het eerste boek dat ik van haar heb gelezen.

Meer informatie over Steinunn Sigurðardóttir is te vinden op haar:
- Facebook pagina
- Officiële website
- Engelse Wikipedia

Het boek De Goede Minnaar is opgedragen aan de schrijfster Málfriður Einarsdóttir (1899-1983). Het verhaal begint met een toerist. De toerist woont in Amerika, maar is tijdelijk in IJsland (zijn geboorteland). De toerist heeft een halfzus Frida en een nichtje Asta. De toerist is gek op een vrouw genaamd Una die hij 17 jaar geleden heeft ontmoet en toen zijn jeugdliefde was. Interessant is dat Astamama, de moeder van Kalli (de toerist) en Frida, vroeger een liedje zong voor hun. Het liedje werd later een bekend nummer omdat Astamama liedjesschrijver van Lilja Jons werd. Oftewel de wals van Lilja Jons.

Tijdens de introductie van de toerist komen Jussi Björling, Der Rosenkavalier, de berg Esja, de melodieën van Nino Rota, Seltjarnes, een schilderij van Svavar Gudnason, Snæfellsgletser, de saga van Njal (gelezen door Einar Olafur Sveinsson), Halldór Laxness en Skaftafell aan bod. Later in het boek wordt er nog gesproken over de reproductie van De Schreeuw van Edvard Munch.

Jussi Björling

Verderop in het verhaal blijkt dat de toerist Karl Astason heet. Hij ontmoet in het café Het Gele Schaap Sigrid, de buurvrouw van Una (nu 37 jaar). Tijdens deze ontmoeting blikt Karl terug naar een voorval wat drie jaar geleden is voorgevallen. Dit voorval speelt een belangrijke rol in het verloop van het verhaal. Het is de ontmoeting met psychiater/psychoanalist Doreen Ash. Doreen heeft het boek Moederszoontjes geschreven. Tijdens het verblijf van Karl bij Sigrid heeft hij opnieuw telefonisch contact met Doreen. Met behulp van haar advies lukt het Karl om zijn grote liefde Una mee te nemen. Eenmaal samen met Una blijkt dat Doreen samen met haar vriendin Liina Minuti een realityroman met wetenschappelijke inslag heeft geschreven. Het boek van 570 bladzijden heet De Goede Minnaar......

Het is een wonderlijk verhaal over grote liefdes. Tijdens het lezen had ik vaak de films van de Finse regisseur Aki Kaurismäki in gedachten. De blogposten van die films zijn hieronder terug te lezen:

- Kauas Pilvet Karkaavat - Drifting Clouds
- Mies vailla menneisyyttä - The Man Without a Past
- Laitakaupungin valot - Lights in the dusk

De aparte schrijfstijl is niet helemaal mijn ding. De schrijfstijl is niet zo verwonderlijk, want Steinunn Sigurðardóttir is een dichter en dat is tijdens het lezen goed te merken. De vertaling van Marcel Otten is wat dat betreft goed gelukt. Bij dichten hoort blijkbaar ook klassieke muziek. Zo wordt er bijvoorbeeld geschreven over Chopin en Händel. De genoemde stukken zijn hieronder te horen:

Valse de l'adieu - Chopin

Happy We - Händel

Ondanks dat het niet helemaal mijn soort boek is, was het best wel interessant om over Moederszoontjes en goede minnaars te lezen. Dus toch nog een leuk boek.

Recensies:
- Leestafel
- Literair Nederland
- Tzum
- VPRO Boeken
- De Volkskrant
- Literatuurplein