Evagraven

Het is al weer een half jaar geleden dat ik een gastblogpost heb gemaakt voor de Banjeren website. Ik had het toen over een bezoek aan Ruändan, Evagraven en Fiskhålsgraven in de zomer van 2015. De zomer is geweest en het ging weer eens niet zoals ik gedacht had.

De weg er naar toe was makkelijk te vinden. Tol betaalt, de auto geparkeerd en op pad gegaan. Meestal bekijk ik de informatieborden wel, maar deze keer was ik dat vergeten. Stom natuurlijk, want ik had geen flauw idee hoe lang de route was. Uiteindelijk zijn we op een bepaald moment teruggekeerd. De rotstekeningen van Ruändan hebben we om die reden helaas niet gezien. Achteraf bleek de wandeling zo'n acht kilometer te zijn. Als we weer in de omgeving van Flatruet komen, gaan we zeker de hele route lopen.

De wandeling is goldtur nummer 6: Hällmålningarna. Meer informatie over de wandeling is te vinden op deze website. Ondanks dat ik enorm baalde dat ik niet goed opgelet had, was de wandeling zeker de moeite waard. Vooral de kloof Evagraven was indrukwekkend.

Ruvallen.

Ruvallen.

Ruvallen.

Ruvallen.

Hieronder de foto's van Evagraven. Omdat Anna Marie van blog Hoofdzaken een vraag had over hoe de naam Evagraven is ontstaan, staat hieronder het verhaal van de Zweedse Wikipedia website.

Evagraven is een kloof van 800 meter lang, 25 meter breed en 15 meter diep en werd gevormd door smeltende gletsjers. Het was een vertakking van Ljunganissjön. Een legende over de plaats is dat een fäbodtös (jong meisje) verdween van de Ruvallens alpenweide in de jaren 1600. Een andere legende is dat een Sami vrouw genaamd Eva stierf tijdens een sneeuwstorm. Ze had geen zicht en crashte met een rendier en een ackja, het ravijn in.