18 graden onder nul - Stefan Ahnhem

Boek details:
Auteur: Stefan Ahnhem
Titel: 18 graden onder nul
Originele titel: Arton grader minus
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga
Verschijningsdatum: 2017
Bladzijde: 460
Uitgeverij: Ambo|Anthos
ISBN: 9789041425331

Flaptekst:
Een auto belandt na een wilde achtervolging in de haven van Helsingborg. Bij sectie op de bestuurder blijkt dat hij ingevroren is geweest. De situatie wordt nog bizarder wanneer blijkt dat de man al twee maanden eerder overleden is. Rechercheur Fabian Risk krijgt de zaak op zijn bordje en staat meteen op scherp.

Tegelijkertijd stuit zijn Deense collega Dunja Hougaard, die door een misstap gedwongen werd weer in uniform de straat op te gaan, op een doodgeslagen dakloze man. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en tegen de regels in stort ze zich op de zaak.

Zowel Fabian als Dunja moet vertrouwen op het eigen oordeel, anders zullen er spoedig meerdere slachtoffers vallen.

Het boek:
18 graden onder nul is het derde boek van Stefan Ahnhem over Fabian Risk. Vanaf zijn eerste boek Zonder gezicht ben ik fan van hem. Het tweede boek Negen was een voorloper van het eerste deel. Dit derde deel is het vervolg op Zonder gezicht en speelt zich twee jaar later af. Ik mocht het boek lezen voor de 18 graden onder nul leesclub op Hebban. Dit is de eerste keer dat ik aan een Hebban leesclub mee heb gedaan.

Ik had de Zweedse cover van het boek al een tijdje geleden gezien en het creëerde samen met de titel een bepaalde verwachting van het boek. 18 graden onder nul, een rode diepvries en een man in de diepvries. Het deed me elke keer weer denken aan een nummer van een LP die ik sinds 1988 in bezit heb. Het is het nummer Don't look in the freezer van Dr and the Crippens.

Zoals gewoonlijk begint het boek met een proloog die zich afspeelt op 28 oktober 2010. Het begint direct goed en na het lezen van het boek heb ik alsnog de proloog gelezen en is dan beter te plaatsen in het verhaal.

Zoals gezegd speelt 18 graden onder nul zich twee jaar later af na Zonder gezicht. Net als in de vorige twee boeken is het verhaal onderverdeeld in twee delen en een epiloog. Het eerste deel beslaat de periode van 9 - 15 mei 2012, het tweede deel 15 - 20 mei 2012 en de epiloog 18 - 20 mei 2012.

Het verhaal wordt geopend met de paradox van Theseus. De paradox over het schip van Theseus geeft al een beetje aan wat het thema van het verhaal is, namelijk persoonsidenteit. Een interessante paradox waar ik nog niet eerder van gehoord heb. Na de paradox begint het direct al goed met Astrid Tuvesson. Astrid drinkt veel meer sinds de scheiding van Gunnar afgelopen jaar en stapt in dronken toestand in de auto. Haar auto wordt licht aangereden door een andere auto en ze gaat die auto achtervolgen die veranderd in een klopjacht door Helsingborg. De klopjacht eindigt in een slachtoffer met de naam Peter Brise. Peter Brise was een IT-talent en eigenaar van Ka-Ching en heeft de populaire telefoonapp Murder Snails ontworpen. Tot nu toe eigenlijk weinig opzienbarends totdat patholoog Einar Greide (de Vlecht) een ontdekking doet dat Peter Brise al twee maanden geleden gestorven is en bevroren in de auto zat. Moord dus, maar de vraag is hoe iemand auto kan rijden terwijl hij al twee maanden dood is. Het is een zaak die het ingedutte team weer doet opleven. Tel daarbij de problemen van het gezin Risk op en het is weer een verhaal om van te smullen.

De problemen tussen Sonja en Fabian zijn weer volop aanwezig. De relatie tussen zoon Theodor en Fabian was al niet goed, maar wordt verrassend genoeg beter als Fabian zijn muziekvoorkeur van vroeger aan Theodor laat horen. Theodor was klaar met Marilyn Manson en is verder gegaan met Nirvana en Motörhead. Zo luistert hij naar Ace of Spades van Motörhead en Drain You van Nirvana.

De scene waarin Theodor met zijn vader over muziek praat is geweldig. Theodor dacht dat zijn vader van Madonna en zo hield, maar het blijkt dat Fabian vroeger luisterde naar onder andere The Pixies tot Sonic Youth. De muziek bevalt Theodor zo goed dat hij zelfs naar Where is my mind van The Pixies luistert. Wat muziek al niet kan doen. De scene is wat muziek betreft herkenbaar. Helaas krijg ik het niet voor elkaar om mijn muziek te delen met mijn zoon :-).

Aan de Denemarken kant is natuurlijk Dunja Hougaard. Er is twee jaar verstreken nadat Dunja de handtekening van Kim Sleizner had vervalst en ze heeft het geweten. Ze kon nergens meer aan de bak. Uiteindelijk kon ze terecht bij de politie van Helsingør onder Ib Sveistrup. Ze zit niet meer op een hoge positie, maar werkt op straat in uniform en is gek van de Zweedse zoute drop Djungelvrål. Op straat komt ze in aanraking met een bebloede vrouw op de Stengade in Helsingør. Het is het begin van een spannende verhaallijn over zwervers, happy slapping en Kim Sleizner. De verhaallijn van Dunja staat deze keer redelijk los van de gebeurtenissen in Helsingborg. Dat is iets wat ik niet verwacht had. Toch weet je dat de verhaallijnen elkaar kruisen. De vraag is hoe? Een ander punt is dat de Dunja verhaallijn wel heel veel op die van Springvloed van Cilla & Rolf Börjlind leek. Ik heb het boek nog niet gelezen maar de TV-serie wel gezien.

Conclusie:
Stefan Ahnhem blijft een favoriet van me. Ik hou wel van het sterk overdreven verhaal. Alles staat in het teken van het verhaal en het is bij vlagen totaal niet geloofwaardig. Wat maakt het uit, het boek leest als een speer en je wordt in het verhaal gezogen. Ik neem mijn recensie op Hebban mee in deze blogpost.

Mijn Hebban recensie:
Het derde deel uit de Fabian Risk serie is een vervolg op het eerste deel. Twee jaar later en het Helsingborg team is volledig ingekakt na de gebeurtenissen van Zonder gezicht. Zoals gewend van Ahnhem begint het verhaal met een proloog. Het zet de toon voor de rest van het verhaal. De proloog na het lezen van het boek opnieuw gelezen en nu snap ik het waar de scene in het boek geplaatst kan worden.

Deze keer ook weer een psychologisch verhaaltje en wel over de paradox van Theseus. Het gaat over persoonsidenteit. Het verhaal gaat direct verder met een spectaculaire achtervolging van Tuvesson door Helsingborg met een dodelijke afloop. Het vreemde aan het slachtoffer is dat deze al twee maanden dood is en in een bevroren toestand heeft gezeten. Het is dan duidelijk waar de titel voor staat. 18 graden onder nul en een bevroren lichaam. De zoektocht naar het mysterie is begonnen en is een geweldig in elkaar gezet verhaal met verwijzingen naar het eerste deel. Lekker overdreven en totaal ongeloofwaardig maar wat een verhaal zeg.

Aan de andere kant in Denemarken mag Dunja Hougaard natuurlijk niet ontbreken. Ze is dankzij Kim Sleizner gedegradeerd tot een straatagente in uniform. Ik had eigenlijk verwacht dat ze bij het Helsingborg team ging werken, maar ze kon blijkbaar terecht bij de politie in Helsingør. Ze komt natuurlijk iets op het spoor op straat en dat is een bebloede vrouw. Het spoor leidt naar zwervers en de link naar Springvloed is gelegd. De verhaallijn is compleet anders dan die van Fabian Risk en de vraag is waar de lijnen elkaar gaan kruisen.

In al het geweld staat het gezin van Risk centraal. Het is de lijm van het verhaal. Elk Risk lid is betrokken bij het verhaal en soms best wel verrassend, vooral Matilda met haar ouijabord. Sonja, de vrouw van Fabian gaat ook een eigen leven leiden en de scene met Alex moet wel gevolgen hebben voor de toekomstige delen.

Weer een steengoed boek van Ahnhem die bij mij eigenlijk niet meer kapot kan. Zijn er minpunten? Jazeker, de muziek is naar mijn mening te veel aanwezig. Wat minder had het verhaal beter gemaakt. Wat ook een nadeel kan zijn is dat het verhaal best wel verwijzingen heeft naar de eerdere delen. Verwijzingen die ik niet meer op het netvlies had. Een voordeel is dan om de drie boeken direct achter elkaar te lezen..

Het einde van het boek belooft veel voor het volgende deel.........

Wetenswaardigheden:

• Illusionist Joe Labero.
• Men heeft het op een gegeven moment over de slachtoffers van seriemoordenaar Torgny Sölmedal. Dit is een verwijzing naar Zonder gezicht.
• Olsons Skafferi Mariatorget.
• Sonja had een expositie in Dunkers kulturhus.
• Het team van Helsingborg heeft een persoon die mij niet bekend voorkwam en dat is Hugo Elvin. Hij zou in het eerste deel op vakantie zijn en Fabian gebruikte onder andere zijn bureaustoel. Hugo speelt een vreemde rol in het verhaal. Ik moest echt even zoeken op internet om het fragment te herinneren en ja hoor, het fragment is hier te vinden.
• Fabian Risk is lid geworden van schietsportvereniging Magnus Stenbock op het industrieterrein van Berga.
• Gerhard Richters werk A.B, Brick Tower.
• Opvanglocatie Stubben, Stubbedamsvej 10, Helsingør. 
• De metalband Crazy Motherfuckers wordt genoemd. Hier kan ik niets over vinden.
• Er wordt naar het album Doolittle van The Pixies geluisterd:

• Fabian Risk luistert naar het album Neon Golden van The Notwist en wel naar het nummer Pilot.

• Het nummer Ordinary world van Duran Duran wordt genoemd.
• Ook het nummer Closing time van Tom Waits. Het favoriete nummer van Sonja.

• Verder nog Livin' on a prayer van Bon Jovi en In the Air tonight van Phil Collins.
• Theodor en Alexandra luisteren naar het album Wounded Rhymes van Lykke Li.

• Fabian luistert verder nog naar Transatlanticism van Death Cab For Cutie. I'm Wide Awake, It's morning van Bright Eyes. Chutes Too Narrow van The Shins en Good News Is For People Who Love Bad News van Modesty Mouse.
• Ib Sveistrup kijkt naar The Bridges of Madison County. Deze film heb ik ook gezien en is een van mijn favoriete films..

• Ib kijkt niet alleen maar luistert ook naar Erik Satie.
• Een bijzondere taalfout op bladzijde 178: Lilja over Elwin: Je weet hoe anaal hij is in dat soort dingen. En ook een op bladzijde 318: Hij lijk minstens een halfjaar langer dood te zijn.
• Sonja luistert naar Feist en wel naar het nummer Bittersweet Melodies.

• Beavis en Butt-Head. Theodor had een dvd van hun van zijn vader voor zijn verjaardag gekregen.
• Darknet.
• Stortorget Helsingborg met het beeld van Magnus Stenbock. 

Stortorget,

• De trappen naar Kärnan.

Kärnan.

• Clock hamburgertent van vroeger. 
• Koffietent Koppi.
• Ebba's op Bruksgatan.
• De trojaan Drappelfed. Genoemd naar lievelingsband van Fareed, de programmeur. Ik heb gezocht naar de band op internet, maar helaas niet te vinden.
• Liedje van The Clash waar M.I.A. een grote hit van had gemaakt.

• Luke Rhinehearts De Dobbelman.
• Receptionist Florian Kruse leek op Florian Schneider van Kraftwerk. Hij luistert naar een nummer met de tekst Why kill time when you can kill yourself. Nummer van Cabaret Voltaire.

• Films Rosemary's baby en Rat Race.
• Dunja verbaasde zich erover hoeveel je te weten kon komen zonder ook maar ergens een wachtwoord te hoeven invullen.
• De Hemelvaartkerk in Höganäs. 

Hemelvaartkerk Höganäs.

• Lievelingsband Fabian, New Musik. Album Anywhere.
• Grapje van Molander: Ahlgren autootjes snoep, de meest verkochte auto ter wereld.

• Schilderij Edward Hopper.
• Explorer vodka.

• Hinseberg-gevangenis.
• In het bedankt gedeelte wordt Helena Biel bedankt voor de kennis over het ouijabord en de krachten ervan.