Särna Skogsmuseum is een groot openluchtmuseum van 33 ha. Tijdens de wandeling is er vrij veel te zien. Oude tradities, een expositie, een verdedigingslinie uit de 2e wereldoorlog, een vlot en vele andere bezienswaardigheden.
Het museum ligt op de weg van Orsa naar Idrefjäll en ligt dichtbij Njuperskär.
Plattegrond Skogsmuseum
Oude tradities
Kettingzagen
Verdedigingslinie
Bunker
Verdedigingslinie
Gedeelte van het pad
Agrarische expositie
Inrichting van vroeger
Het Skogsmuseum is leuk om te bezichtigen. Let op dat je een plattegrondje mee krijgt. Toen we er waren, waren deze op en de route is niet erg duidelijk aangegeven. We hebben toen niet alles gezien.
Natuurlijk zijn we ook in Nusnäs geweest tijdens de vakantie. In Nusnäs worden de beroemde Dalarna paardjes gemaakt.
Dalarna paardjes
De historie van de Dalarna paardjes is te lezen op http://www.dalahorse.com/dala_horse_history.html. In Nusnäs staan 3 fabrieken met bijbehorende winkels die Dalarna paardjes maken. De grootste fabriek is Nils Olsson Hemslöjd. In deze fabriek is goed te zien hoe de paardjes gemaakt worden. Hieronder een aantal foto's van deze fabriek.
Nils Olsson Hemslöjd
Verfproces van het Dalarna paard
Snijden van de paarden
Verfbad
Verderop in de straat staat de andere fabriek. Deze fabriek heet Grannas. Hieronder is het proces van Grannas te zien.
Grannas productie proces
Ergens anders in Nusnäs is een 3e fabriek van Dalarna paardjes aanwezig. Deze heet Färnäs. Deze fabriek is niet zo bekend als de andere 2. Het ziet er ook minder sfeervol en gezellig uit, getuige de oude bakken die hieronder staan :-).
Oude auto's bij Färnäs
Färnäs fabriek
In Nusnäs is ook nog een oude kerkboot te zien. Vroeger ging men met deze boot naar de kerk. Historie is in het Engels te lezen op de borden bij de boot. Ik heb hier helaas geen foto's van. In ieder geval niet compleet.
Kerkboot
Kerkboot
Natuurlijk hebben we Dalarna paardjes gekocht. 4 stuks en de naam erop laten schrijven. Dit kan bij de Nils Olssen fabriek. Hieronder wordt onze naam opgeschreven.
Naam laten zetten op paard
De Nils Olssen fabriek heeft ook een gezellig restaurantje. Zie foto hieronder.
Restaurantje bij Nils Olssen fabriek
Mocht je in Dalarna zijn, bezoek zeer zeker Nusnäs. Het is echt de moeite waard. Hieronder een Youtube filmpje die binnen een minuut het productieproces laat zien.
Wat ook leuk is om te halen is een setje met een mes en een aantal kleine houten paardjes. Met dit setje kun je zelf een aantal Dalarna paardjes maken. De paardjes wel eerst flink vochtig maken. Hieronder een 5-tal Youtube filmpjes met Engelstalige uitleg hoe je een Dalarna paard zelf maakt.
Het
eerste boek is uitgebracht in juli 2007. In september 2008 is dit 2e
deel uitgebracht. Een maand of 2 geleden het eerste deel gelezen en een
boekrecensie geschreven. Het 2e deel onlangs gelezen.Het 2e deel is een
vervolg op het eerste deel. In het 2e deel wordt de periode van maart
t/m december 2006 beschreven en gaat verder waar deel 1 is gestopt. Het
beste is om deel 1 eerst te lezen en daarna dit deel.
Het
oplichtingsverhaal krijgt een vervolg en in dit boek ook een einde. Leuk
om te weten dat het toch nog eenszins redelijk goed afloopt. Het boek
is voornamelijk een herhaling van het eerste boek. Er wordt weer bijna
een heel jaar doorlopen en veel gebeurtenissen zijn terugkerend. Dit kan
niet elk jaar anders zijn. Dit maakt het boek erg realistisch. Wat het
ook realistisch maakt is het feit dat Nederlanders die gaan emigreren
naar Zweden ook flink worden opgelicht en vooral door de vorige
Nederlanders die geëmigreerd zijn en hun camping tegen een hoge
vraagprijs verkopen aan andere Nederlanders die de toekomst in Zweden te
rooskleurig inzien en zich vanwege de hoge vraagprijs zich niet meer
kunnen redden.
De feestdagen worden goed beschreven met meer
achtergrond informatie over de Zweedse gewoontes. Leerzaam om het te
lezen. Een 'leuk' stukje is de Tjällossning. In de winter ligt er vrij
veel sneeuw in Zweden en dat zal een keer moeten smelten. Het smelten
van de sneeuw zorgt voor Tjällossning. Tjällossning betekent smelten en
dit wordt erg goed beschreven in het boek. Het geeft ook aan dat Ben en
Nicôle zeer realistisch de ervaringen beschrijven. Het kwam mij in ieder
geval zeer bekend voor dat Ben vast kwam te zitten en alleen maar om
foto's van de sporen van een lynx te maken. Het zou ons ook zo kunnen
overkomen.
Het stoken in de winter komt uitgebreid aan de orde.
Hoe krijgen de Zweden hun huis in de winter verwarmd? Dit wordt
uitgebreid behandeld in het boek. Zoals ook de elandvlieg, elandenjacht,
de sportschool in Zweden, de boottocht van Ben en Niklas en de
stroomvoorziening in Zweden.
Veel belevenissen weer die Ben,
Nicôle en Jeanny (hun herdershond) meemaken. Het boek leest echt
geweldig en je hebt het helaas zo uit. De term Zweedserlevengevoel
gebruik ik nu ook. De liefde voor de natuur is duidelijk te merken in
het boek. Wat dat betreft zouden we zo de stap naar Zweden wel willen
zetten en hopelijk net zo'n leven krijgen als de familie Heerland. Dat
is natuurlijk te rooskleurig. Gelukkig houden ze nog steeds hun
belevenissen bij op hun webblog http://naardenoorderzon.blogspot.com.Deel 3 is in de maak maar heeft wat vertraging opgelopen. Hopen dat het 3e deel zo snel mogelijk uitgebracht wordt.
Na
het lezen van deel 2 kan ik alleen maar zeggen dat deze net zo goed is
als het eerste deel. Het boek In het hoge noorden is samen met het boek
Naar de Noorderzon een must have voor mensen die meer van Zweden willen
weten of er naar toe willen emigreren. Het heeft mij in ieder geval
geïnspireerd tot het schrijven van een eigen webblog over Zweden: http://blogzweden.blogspot.com.
Na een bezoek aan Nusnäs, vlakbij Mora, kwamen we langs Valbäckens Stugby. Hier staan stugby's in de trolstijl. We hebben de stugby's niet bekeken, maar de foto's zeggen genoeg. Erg leuk en kneuterige plek.
Een erg leuke plek in de trolstijl. Jammer dat er weinig informatie op internet is te vinden. En natuurlijk is het uitzicht weer schittterend in de buurt van Valbäcken. Kan het niet laten om weer een landschap foto te plaatsen. De natuur is zoals gewoon weer een MUST HAVE !!!
Tijdens het verblijf in Idrefjäll zijn we ook een dag naar Noorwegen geweest en wel naar Elgå.
Dit plaatsje ligt vlakbij de grens van Zweden. Op Youtube een filmpje gevonden over de weg er naar toe.
De grensovergang in het filmpje ziet er bekend uit :-):
Grensovergang
In Elgå was er heel weinig te doen eind augustus. Er was natuurlijk wel weer een kerkje.
Kerkje in Elgå
Meer info over deze kerk is te vinden op:Informatie Elgå kerk. Elgå ligt vlakbij een groot meer. Hieronder is de pier te zien.
Elgå pier
In de buurt van Elgå was er weinig te doen en we zijn toen teruggereden en kwamen een soort visplaats tegen. Gestopt en even gekeken. Båthussjøbua of Storbekkbua heet het plekje. Op internet was hierover vrij weinig tover terug te vinden.
Storbekkbua
De natuur was er wel mooi. Zij het wat ruiger dan in Zweden.
Båthussjøbua
Båthussjøbua
Er was niet echt een wandelpad te vinden en na een uur of zo zijn we weer terug gegaan. Onderweg naar Zweden kwamen we het onderstaande nog tegen:
Wel grappig om te zien.
Ook al lag Elgå vlakbij de grens van Zweden, het landschap was al heel anders dan het landschap in Zweden. Het is in Noorwegen wat ruiger en kaler dan in Zweden. Noorwegen voelde die dag anders aan dan in Zweden. Wie weet gaan we ooit nog wel eens naar Noorwegen toe. Voorlopig houden we het op Zweden.
Iets buiten Kopparberg ligt een oude kopermijn. Deze mijn wordt Finngruvan genoemd. Zie onderstaande bord.
Finngruvan
Het uitzicht is geweldig. De onderstaande foto bewijst dat.
Uitzicht
De historie van groeve gaat terug tot 1629. De onderstaande afbeelding geeft de jaartallen weer en de gebeurtenissen die toen hebben plaatsgevonden. Helaas is het Zweeds. Het vertalen ervan lukt nog niet erg. In 1695 is de groeve ontdekt door Lisa Ersdotter.
Bijschrift toevoegen
De groeve bestaat uit 12 groen glinsterende watergevulde mijngaten. We konden ze niet alle 12 herkennen/vinden.
Groen glinsterende mijngaten
Aan de andere kant van de 12 mijngaten heb je een goed overzicht over de groeve. Het is erg jammer dat er in de groeve afval gedumpt wordt. Er lag een oude computer, drankflessen, golfballen en ander rotzooi. Heel erg jammer van zo'n geweldige plek.
Naar de Noorderzon is het eerste boek dat
Ben en Nicôle Heerland hebben uitgebracht over hun ervaringen in Zweden.
In 2005 zijn Ben en Nicôle geëmigreerd naar Lilla Laggåsen in de gemeente Hagfors Värmland in Zweden.
Ben en Nicôle Heerland woonden in Castricum. Ze liepen al een paar jaar
rond met de gedachte om te emigreren naar Oostenrijk. Na een aantal
jaren zijn de emigratieplannen echt uitgevoerd. Niet naar Oostenrijk,
maar naar Zweden. In 2005 zijn ze geëmigreerd naar Zweden naar Lilla Laggåsen,
onderdeel van de gemeente Hagfors in de provincie Värmland. Het verhaal
achter de emigratie en de belevenissen in Zweden zelf, wordt in
dagboekvorm geschreven aangevuld met columns. Tijdens de emigratie
hebben Ben en Nicôle alle belevenissen op een webblog bijgehouden. Dit
met de gedachte om het eventueel later uit te brengen. Dit is dus gelukt
met het eerste boek dat uitgebracht is in juli 2007. In september 2008
is het 2e deel van hun belevenissen uitgebracht met als titel "In het
hoge noorden - emigreren naar Zweden ons verhaal deel 2".
Ik had dit boek al een jaar in huis liggen omdat we vorig jaar in
Zweden op vakantie zijn geweest. Nog niet gelezen totdat we dit jaar
weer naar Zweden op vakantie zijn geweest. Na de vakantie het boek
gelijk gelezen en veel dingen zijn herkenbaar geworden. Dressin
(spoorfietsen, zie Youtube filmpje hieronder):
Systembolaget en het verhaal erachter (http://nl.wikipedia.org/wiki/Systembolaget),
jachtseizoen op elanden (we zagen tijdens de wandelingen vrij veel
jagers), stroomvoorziening in Zweden en de bijbehorende problemen met
bliksem en storingen en de vrucht Hjorton.
Wat het boek zo bijzonder maakt, is dat Ben en Nicôle anno 2011 nog steeds wonen in Zweden in Lilla Laggåsen. Ze hebben van schrijven hun werk werk gemaakt en ze houden nog steeds een webblog bij, zowel in het Nederlands (http://naardenoorderzon.blogspot.com) als in het Engels (http://www.2thenorth.com).
Per week komen er gemiddeld zo'n 5 blog artikelen bij. Je krijgt zo een
goed inzicht in wat het leven in Zweden inhoudt. De artikelen gaan
vergezeld met foto's en je kunt reacties plaatsen.
Het boek is erg leuk om de emigratieperikelen van Ben en Nicôle te
volgen. Het boek leest goed. Deel 2 zal ik zeker aanschaffen en lezen.
Deel 3 is in de maak en zal ook zeer zeker aangeschaft worden. Het boek
"Naar de Noorderzon" is een must have voor mensen die meer van Zweden
willen weten of er naar toe willen emigreren.
Nora is een stadje in het landschap Västmanland. Er staan vrij veel houten huizen uit de 18e en 19e eeuw en daarom wordt Nora ook wel de houten stad genoemd. Zie foto's hieronder:
Nora
Nora centrum
In Nora is ook een station aanwezig. Hierin is het toeristenbureau gevestigd. Het stationsgebouw dateert uit 1900. De omliggende gebouwen uit 1890. De treinen werden vooral gebruikt voor het transport van erts, ijzer en kolen. Het mijndorpje Pershyttan ligt vlakbij en daar kwam het meeste erts vandaan.
Stoomlocomotieven
Wagon
Tegenwoordig rijdt men met stoomlocomotieven over de rails. Toen we er waren, reden er geen treinen. Hieronder een film op Youtube waarin de treinen wel rijdend te zien zijn. Veel treinwagons zijn als restaurant ingericht.
Meer informatie is te vinden op http://www.nbvj.nu/start.htm.
Nora staat ook bekend om zijn Glass. Nora Glass. Glass betekent ijs. Als je in Nora bent, neem dan zeker Nora Glass.
Nora Glass
Nora ijs
Wat nog lekkerder is, is de chocolade cake met Nora Glass. Deze was echt heerlijk.
