Deze keer de kerk in Åmål. In 2012 zagen we de kerk al van een afstand. Zie onderstaande foto afkomstig van de Åmål blogpost.
Een aantal jaar later zijn we weer in Åmål geweest en de kerk bij die gelegenheid bekeken. D ekerk staat op een bijzonder mooie plek, maar van binnen was het sober. Het was een van de soberste kerken die we gezien hebben. De kerk werd gebouwd in 1801-1806 en werd ingehuldigd in juni 1806. In 1875-1876 en 1932-1933 zijn een paar belangrijke restauraties uitgevoerd. In 2002 is de meest recente restauratie uitgevoerd. (Bron: Wikipedia).
Na de noodlottige jachtpartij met zijn broer houdt Lance zich schuil in een zelfverkozen ballingsoord. Hij is de enige die weet dat er een onschuldige is opgepakt voor de moord op een Noorse toerist. Dan vertelt zijn ex-schoonvader hem hoe belangrijk dromen zijn in de cultuur van de Ojibway-indianen. Lance leert open te staan voor de droomwereld en komt daardoor de echte moordenaar op het spoor. Bij zijn speurtocht wordt hij terzijde gestaan door Chrissy, de eigenzinnige tienerdochter van zijn broer. Maar om de zaak echt op te lossen en zijn leven weer op de rails te krijgen zal hij eerst moeten afrekenen met de traditie die zijn familie al generaties lang in een wurggreep houdt: liegen en verzwijgen.
Het boek:
Raven is het derde en laatste deel uit de Minnesota trilogie. Het eerste deel heet Land van dromen en het tweede deel De doden. Het derde deel begint met Inga Hansen, de moeder van Lance Hansen. Het blijkt dat Lance in Noorwegen is. Vlak na de hertenjacht in deel twee ging hij naar Noorwegen. Inga heeft een ansichtkaart van Lance uit Noorwegen gekregen. Even verderop in het verhaal blijkt dat Lance niet in Noorwegen zit maar in de omgeving van Ely, Minnesota. De Noor Eirik Nyland, bekend van het eerste deel, verstuurt de kaarten die Lance geschreven heeft vanuit Noorwegen. Lance verbleef zo'n twee maanden in Canada om eigenlijk zijn broer te ontlopen. Langzaamaan komt Lance weer in de buurt van waar hij woont en komt bij toeval zijn nichtje Chrissy, de dochter van Tammy en Andy, tegen. Via Chrissy komt Lance meer te weten over de moord op de Noor en Chrissy heeft in het laatste deel een grote rol. Interessant is de relatie tussen Chrissy en Lance. Chrissy is zeventien jaar oud en gothic. Lance is conservatief. Dat botst nogal eens. Lance is ondertussen ook bezig om zichzelf te vinden. Hierin speelt zijn oude liefde Debbie Ahonen een rol.
Conclusie:
Dit deel sluit het Minnesota verhaal af. Het derde deel is gelukkig beter te verteren dan het tweede deel. Jammer genoeg speelt Noorwegen in dit deel bijna geen rol zoals wel in het eerste deel het geval was. Het eerste deel blijft om die reden het beste deel uit de serie. Desondanks toch een mooie afsluiter met het verhaal over Otterhart en Treurend Water als hoogtepunt en een einde wat me toch nog verrast heeft.
Wetenswaardigheden:
Thormod Olson uit Halsnøy was nog maar 15 jaar toen hij aankwam.
Documentaire Duluth:
Op Youtube zijn twee volledige documentaires te zien. Wil je wat meer weten over Duluth, dan geven deze twee documentaires een goed beeld over de stad.
Ättehögskullen in Håvesten is een begraafplaats in de buurt van Färgelanda te Dalsland. De grootste steen (vier meter hoog) wordt Håvestenen genoemd. De begraafplaats is in gebruik genomen rond de migratie periode oftewel de Folkvandringstid. Over de Folkvandringstid is hier meer te lezen. De begraafplaats bestaat momenteel uit drie staande stenen, tien palen, twee lange grafheuvels, twee stenen cirkels (stensättningar) en een stenen cirkel (domarring). Meer informatie over Ättehögskullen i Håvesten is te vinden op de onderstaande websites;
Boek details:
Titel: Sweden - An art-book
Photographs: Otto Siegner
Arranged by: Gunther Hagen
Published by: Ludwig Simon
Jaartal: 1960
Bladzijden: 239
Taal: Engels
Sweden is een fotoboek met foto's van Otto Siegner en een voorwoord van Arnold Schulz. Over Otto Siegner is vrij weinig te vinden. Hij heeft wel veel andere boeken op zijn naam staan. Het boek is onderverdeeld in vier delen:
Elk deel begint met een beschrijving over het gebied waar de foto's zijn gemaakt. Er staan ontzettend veel foto's in het boek. Heel veel plekken die we nog niet gezien hebben. Leuk is dat een aantal foto's zijn gemaakt op plekken die we wel gezien hebben zoals het aquaduct te Håverud, het Värmland monument, de kerk in Särna, Mora (kerkklok, Anders Zorn huis en Anders Zorn monument), Städjan en Mittådalen. Een aantal van deze foto's heb ik hieronder opgenomen.
Deze keer weer een kerk en wel de kerk van Ängelholm. De kerk staat in het centrum van het plaatsje. De eerste kerk in Ängelholm werd in de jaren 1500 gebouwd, kort nadat de stad werd gesticht. De nieuwe kerk werd echter volledig verwoest in 1565 tijdens een oorlog tegen de Zweden (op dat moment was Skåne een deel van Denemarken). De kerk was een ruïne voor meer dan honderd jaar. Tijdens de vroege jaren 1700 werd de huidige kerk op de ruïnes van de oude gebouwd. Een aantal renovaties in 1800 en 1900 zijn hierna nog uitgevoerd. (Bron: Wikipedia). In 2015 ziet de kerk er als volgt uit:
De behoefte aan een vrijer bestaan waarbij zelfvoorzienendheid een belangrijke rol speelt, zorgt ervoor dat Lineke Breukel met haar gezin in 2012 naar Zweden vertrekt waar zij in het hoogland van Småland een huisje in een bosgebied betrekken.
De beschrijving van de vele emoties die gepaard gaan met de emigratie worden doorspekt met vrolijke anekdotes over de belevenissen van dit Nederlandse gezin dat probeert om een zelfvoorzienend bestaan op te bouwen midden tussen de Smålandse boeren.
De auteur:
Zweedse buren is het eerste boek van Lineke Breukel. Na dit eerste boek is razendsnel de trilogie Vluchtspel van haar hand uitgekomen. Dit heeft er misschien wel voor gezorgd dat Lineke een eigen Wikipedia pagina heeft. Die informatie kan ik mooi gebruiken. Hieronder de informatie zoals deze op Wikipedia staat:
Breukel is een kleindochter van Jan Nowee, een van de schrijvers van de Arendsoogserie. Tot haar achttiende woonde ze in het Haagse Statenkwartier.
Zij werd in het verleden meerdere malen gestalkt. Vooral haar emoties en de manier waarop zij zich hiertegen sterkte, heeft Breukel in haar thrillertrilogie Vluchtspelverwerkt.
Breukel verhuisde in 1997 met haar man en zoon naar Pijnacker. Na enkele jaren van survivalvakanties in Zweden, kocht ze met haar man in 2005 een huis in de natuur van het Zweedse Småland. In 2012 emigreerde Breukel met haar gezin naar Zweden. Over deze stap schreef zij het boek Zweedse Buren.
Naast schrijfwerk houdt Lineke Breukel zich als coach parttime bezig met het begeleiden van probleemjongeren in een tehuis in Eksjö. (Bron: Wikipedia).
Op dit moment is ze bezig met een tweede trilogie serie en in december 2015 komt het tweede emigratieboek Rare jongens die Zweden uit. Op haar website en Facebook pagina is nog wat meer informatie te vinden.
Het boek:
Het boek is, zoals vaker het geval is bij emigratieboeken, opgedeeld in 44 verhaaltjes. De verhalen zijn niet chronologisch en lopen door elkaar heen wat tijd betreft. Lineke is samen met haar man Gerard (Geer) en hun zesentwintigjarige zoon Steve in februari 2012 geëmigreerd naar Småland, Zweden. De belangrijkste reden waren rust en ruimte. Ze zijn voor het eerst in Zweden geweest in 2002. Dat was een fietsvakantie. Na vier jaar naar Zweden te zijn geweest, hebben ze een vakantiehuisje gekocht. In 2012 zijn ze permanent gaan wonen in het vakantiehuisje. In Nederland hebben ze in Pijnacker vlakbij Den Haag gewoond. Hun zoon is via MBO en vervolgens HBO ingenieur Human Technology geworden ondanks zijn dyslexie en ADHD. Als ik het goed heb begrepen hebben ze gewacht met emigreren totdat hun zoon het diploma had gehaald. Het boek staat in het teken van zelfvoorzienendheid.
In die 44 verhalen is veel te lezen over hoe de emigratie verlopen is en wat de gevoelens waren. Hieronder een aantal onderdelen uit de 44 verhalen die me het meest zijn bijgebleven.
Uitspraak van Lineke: In Nederland heerste alleen maar routine, leven van de ene dag naar de andere dag die vervolgens een kopie leek te zijn van al die dagen daarvoor.
Twee keer is Lineke met haar vader naar Zweden geweest. Ze hebben in Sävsjö een eeuwenoude kerk bezocht en geluisterd naar een koor die het Ave Maria zong. Mooi geschreven.
Een ander Nederlands stel in de buurt had dubbs onder hun autobanden. Daarmee mogen ze Duitsland en Nederland niet in en dit hield hun tegen om af en toe naar 'huis' terug te vluchten.
Lineke maakt foto's voor hun website. Deze foto's staan niet op de websites van Lineke en Steve. Wel staan er veel filmpjes van hun leven op hun eigen Youtube kanaal.
Plan B: Gerard krijgt heimwee en het besluit is genomen om uiteindelijk toch weer terug te gaan naar Nederland. Het wordt Groningen omdat de huizen ergens anders in Nederland te duur waren. In een weekend gaan ze naar Groningen om huizen te bekijken. Het te bezichtigen huis lag bij Beerta. Dit stukje is realistisch beschreven en de uitkomst laat zich raden :-).
Gedeelte uit het Plan B verhaal: Nederland is echt te vol, mensen zitten elkaar echt in de weg, maar het heeft niet per definitie iets te maken met de bevolkingsdichtheid. Het heeft volgens mij vooral te maken met te weinig ruimte voor elkaar in onze harten.
Windmolen van William Kamkwamba uit Malawi. In 2002 heeft hij een windmolen gebouwd voor zijn ouderlijk huis in Masitala en is inspiratiebron voor Lineke en Gerard.
Ze zijn twee bedrijven begonnen. Een coaching bedrijf wat Lineke ooit in Nederland is opgestart en een klus- en onderhoudsbedrijf.
Conclusie:
Het boek had ik al sinds 2013 op het oog, maar eigenlijk nooit aangeschaft. Tijdens Scandinavië-XL 2015 was de emigratieboekenstand voor de eerste keer aanwezig en heb toen het boek gehaald. Ondertussen volgde ik Lineke al via Facebook en kreeg mee dat ze drie nieuwe boeken had geschreven (Vluchtspel). En toevallig komt het tweede deel van de emigratie in december 2015 uit. Het boek is eerlijk en vlot geschreven, maar vooral herkenbaar. De verhalen zijn leuk. Jammer dat er geen volgorde is aangehouden. Je moet nu soms schakelen tussen de tijd. Tijdens het lezen kreeg ik een beeld van de situatie. Het beeld wordt werkelijkheid door de filmpjes op Youtube. Ik heb in ieder geval de onderstaande twee filmpjes, die het boek kort samenvatten, bekeken. Het beeld heeft nu daadwerkelijk vorm gekregen.
Een gedeelte van het boek is te lezen op de website van Emigratieboek.
Helsingborg, een stad die ik graag een keer wou bezoeken vanwege het boek Zonder gezicht van Stefan Ahnhem. Die speelde voornamelijk af in Helsingborg. Helsingborg kwam al eerder aan bod in de blogposten Moederdag en Välacentrum. Deze keer het centrum zelf.
Er is nog veel meer te zien in Helsingborg. Bijvoorbeeld tijdens de historische stadswandeling. Meer informatie over de wandeling is hier te vinden. We hebben zelf de wandeling niet gedaan omdat we het bestaan er niet van wisten, ondanks dat we naar het toeristenbureau zijn geweest. Verder heb je nog de haven van Helsingborg. Hier kun je onder andere met de veerboot naar Helsingør, Denemarken. Dit hebben we ook niet gedaan omdat ik dacht dat een retourtje vrij prijzig is. Ik heb net precies gecheckt hoe duur het is op een woensdag in mei 2016 en een retour kost €86,00 voor vier personen met een auto. De overvaart duurt 20 minuten. Misschien iets om in gedachten te houden om met een enkeltje van Denemarken naar Zweden te komen tijdens een vakantie.
