Pagina's

▼

dinsdag 23 februari 2021

De jacht – Will Dean

Boek details:
Auteur: Will Dean
Titel: De jacht 
Oorspronkelijke titel: Dark Pines
Vertaling: Catalien en Willem van Paassen
Verschijningsdatum: 2021
Bladzijde: 412
Uitgeverij: A.W. Bruna
ISBN: 9789400512108



Flaptekst:
De jacht is het eerste deel in de ijzersterke nieuwe thrillerserie rondom de dove heldin Tuva Moodyson.

HOREN
Tuva Moodyson, een dove verslaggever van een lokaal Zweeds krantje, is op zoek naar het verhaal dat haar carrière kan lanceren, in de hoop eindelijk het piepkleine dorp Gavrik te verlaten.

ZIEN
Twee lichamen liggen diep in de bossen bij een afgelegen Zweeds dorpje. Hun ogen ontbreken.

ZWIJGEN
Een web van leugens. Een onopgeloste moord van twintig jaar geleden.

Kan Tuva de moordenaar te slim af zijn voor ze diens laatste slachtoffer wordt? Ze wil het graag geloven. Maar daarvoor moet ze haar ergste angsten overwinnen en diep de bossen in trekken.

De auteur:
Will Dean, een Brit die opgroeide in East Midlands, woont al negen jaar in Zweden met zijn Zweedse vrouw en hun zesjarige zoon in een zelfgebouwd huis midden in een uitgestrekt elandenbos 90 minuten ten noorden van Göteborg. Negen jaar geleden zagen Dean en zijn Zweedse vrouw een kans om terug te gaan naar Zweden. Volgens dit interview van de Daily Mail met Will Dean: 'Ik vond deze drassige open plek op internet, midden in een groot elandenbos', zegt Dean. 'Zo'n land is in Zweden niet erg duur, niemand wil hier wonen! We hebben afgesproken om het zes maanden te geven. Dat was zeven jaar geleden. Nu hebben we een jongen en een enorme Noorse boskat, dus we zijn geworteld. '

'Kom in oktober, jachtseizoen, we horen elke dag geweerschoten', zegt Dean. 'Daar kwam het idee vandaan. Ik buiten in mijn drassige tuin met mijn zoontje, met overal om ons heen geweren. Ik dacht, misschien was een van die kogels niet voor een eland bestemd ... '

En uit het interview met The Guardian:“Ik zag een grindpad en een pick-uptruck, keek toen door het raam en zag een vrouw met gehoorapparaten. Ik wist dat ze mijn hoofdpersoon was, maar ik begreep haar helemaal niet. Ik wist dat ik een klein stadje wilde schrijven, een boek van het type Twin Peaks."

Zo is het karakter Tuva Moodyson ontstaan, een dove, biseksuele verslaggever die de natuur bijna net zo haat als Dean ervan houdt. Dean heeft zelf geen ervaring met doofheid maar heeft zich er wel flink in verdiept. Voordeel is ook dat hij een dove vriend heeft die meegelezen heeft. Meer over Will Dean is te lezen in dit Hebban interview en er is nog meer te horen en te zien op zijn Youtube kanaal.

Het boek:
Ik mocht het boek lezen voor de Thrillzone leesclub. Het boek heeft als ondertitel Tuva 1 en geeft al aan dat de hoofdpersoon Tuva is en dat er meer delen zullen volgen. De zesentwintigjarige Tuva woont in Gavrik, een fictieve plaats met negenduizend inwoners en ligt in Värmland, Zweden. Tuva is doof maar kan door middel van gehoorapparaatjes wel wat horen. Ze heeft maar 10% gehoor in het linkeroor. Tuva werd op vroege leeftijd al doof vanwege een hersenvliesontsteking en kan liplezen. Haar moeder woont in Karlstad en heeft kanker en dus ernstig ziek. Het is de reden dat Tuva verhuisde van Londen naar Zweden. Dit is vergelijkbaar met Will Dean. Hij is ook verhuist van Londen naar Zweden. De vader van Tuva leeft niet meer. Hij heeft een ongeluk gehad en brak zijn nek toen er een eland voor zijn auto opdook. Het ongeluk heeft nogal impact gehad op het leven van Tuva en haar moeder. Hij zou dronken zijn geweest tijdens het ongeluk en dat is dan ook breed uitgemeten in de pers. Journalisten die leugens, geruchten, roddels, verkeerde citaten en kletspraat schreven terwijl hij toen al gestopt was met drinken. Het heeft Tuva in ieder geval gevormd en ze is sinds drie jaar verslaggever bij Gavrik Posten. Ze wil het beter doen dan de journalisten die over haar vader schreven en ze wil de waarheid schrijven. Ook het ongeluk van haar vader met de eland heeft invloed gehad. Ze is bang voor de natuur.

En die natuur speelt een belangrijke rol in het verhaal. Er wordt een lijk gevonden in het Utgardbos in het gehucht Mossen. De ogen waren verdwenen uit het lijk. Twintig jaar eerder in 1994 werden er ook drie doden gevonden waarvan de ogen waren verwijderd. Ze werden toen de Medusamoorden genoemd. De dader werd toen niet gevonden. Zou het kunnen zijn dat de dader twintig jaar later opnieuw heeft toegeslagen? Tuva gaat op onderzoek uit en moet haar angsten overwinnen. Het gehucht Mossen ligt aan het Utgardbos en er wonen een aantal zonderlingen aan de rand van het immense bos zoals de zusters Cornelia en Alice Sørlie, Frida en Hannes Carlsson en nog een paar excentrieke bewoners. De weg er naar toe zou eruit kunnen zien zoals de weg op de cover van het boek. Onheilspellend en dreigend.

Conclusie:
Een thriller waarin een dove verslaggever de hoofdrol speelt. Een interessant gegeven die niet vaak voorkomt in thrillers. En dan ook nog eens geschreven door een Brit die in Zweden is gaan wonen. Zou hij de Scandinavische sfeer vast kunnen leggen in het verhaal? De ingrediënten zijn in ieder geval aanwezig. Een gehucht aan de rand van een bos. Een gehucht met excentrieke mensen. Mensen die van alles verzamelen, mensen die trollen maken met echte tanden en haar, een schrijver die waarschijnlijk nooit zelf een boek heeft geschreven en Tête de veau, kalfshoofd, eet. Genoeg verdachten in de omgeving.
 
Naast het onderzoek spelen er nog de persoonlijke beslommeringen van Tuva. Haar verleden en haar angst voor de natuur. De angst is op zich wel vreemd omdat Tuva een bolle, deels Samische neus van haar moeder heeft geërfd. Als er iets Samisch in Tuva zit dan moet ze toch opgegroeid zijn in het hoge noorden van Zweden net als Frida en Hannes die oorspronkelijk uit Norrland komen. Tuva heeft het in ieder geval niet naar haar zin in Gavrik. Ze noemt de plaats constant Poppenstad of Klotestad en wil er graag weg. Helaas voor Tuva houdt haar moeder haar in Gavrik. Gavrik, een fictieve plaats in Värmland. De plaats ligt aan de E16. Aan het begin van Gavrik is er de McDonalds en aan het einde van Gavrik de ICA Maxi. Er is in het plaatsje een brug waar de E16 overheen gaat. De dropfabriek van Grimberg domineert het stadje. Grote stad Karlstad ligt op een uurtje rijden. Geen idee welke plaats Will Dean als voorbeeld heeft genomen. Meer hierover is te lezen in dit artikel van The Booktrail. Het verhaal van De Jacht deed mij vaak denken aan de eerste Jägarna film.

Ik heb het gevoel dat er nog veel potentie in Tuva zit en dat Will Dean inderdaad wel tien boeken over Tuva kan schrijven. Ze is zesentwintig jaar en kan nog lang mee. De dood van haar vader is iets wat in een vervolg aan bod kan komen en zeker de biseksualiteit van haar. In het verhaal had ik het gevoel dat er een soort spanning tussen Tuva en Frida aanwezig was. Ik vermoed dat dit aspect van Tuva in de vervolgdelen verder wordt uitgewerkt.

Is er ook kritiek? Jazeker, het gehannes met de gehoorapparaten werd op een gegeven moment zwaar irritant. Het had er niet zo dik op hoeven te liggen. Ook het plot was niet bijster origineel. Wel de uitvoering ervan. 

Wetenswaardigheden:
Geen opmerkingen:

zaterdag 6 februari 2021

Stevns Klint

In de een-na-laatste aflevering van Reisgenøten was Maik de Boer met Diewertje Blok in Zuid-Seeland. Ik moet zeggen dat ik best wel teleurgesteld was in deze aflevering. Dit was niet het Zuid-Seeland die ik voor ogen had. Daarom maar weer een plek in Zuid-Seeland die wel interessant is en dat is Stevns Klint. Volgens Wikipedia is Stevns Klint een reeks kliffen van krijtgesteente gelegen in de Deense gemeente Stevns. De krijtrotsen met een lengte van 14,5 km en hoogtes tot 40 meter vormen de kuststrook van het eiland met de Oostzee, grenzend aan de zuidelijke ingang van de Sont. De klif toont secties van het jongste gedeelte van het Maastrichtien en de oudste tijden van het Danien met tussenliggend de Krijt-Paleogeengrens zichtbaar door een sedimentlaag met iridium, vaak aangeduid als de iridiumanomalie. Stevns Klint werd in 2014 opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.


We waren er nog niet eerder geweest en hadden eigenlijk de Møns Klint verwachting voor Stevns Klint. Het zijn beide krijtrosten. Bij aankomst zijn er twee mooie kerken te zien. Een nieuwe en een oude. Met beiden gewacht om te bekijken. Op een kaartje waren er wat punten te zien zoals de vuurtoren en het Stevnsfort. We zijn begonnen met lopen naar Stevnsfort. Het was die dag bloedheet en er was niet veel schaduw onderweg. Wel een geweldig uitzicht op de zee en rotsen.












Eindelijk aangekomen bij Stevnsfort. Dit viel erg tegen. Er was niet veel te zien. We zijn maar weer dezelfde weg teruggelopen.




Eenmaal weer terug zijn we bij de Højerup gamle kirke gaan kijken. Volgens de website van South Coast Denmark werd de kerk gebouwd door een schipper in nood die beloofde een kapel te bouwen als hij werd gered. De kerk is gelegen op de 30 meter hoge klif en werd ingewijd in 1357, maar de zee ondermijnde de klif en in 1928 viel het koor in zee. De rest van de kerk is nu beveiligd door onderbouw.

Sinds de kerk rond 1250 werd gebouwd, was de rand van de klif meedogenloos naderbij gekomen. Volgens de plaatselijke legende bewoog de kerk elke kerstnacht een kleine stap richting het land, maar het was niet genoeg om het te redden. De laatste dienst vond plaats in 1910. Je kunt in de kerk staan ​​en door een deur uitkijken over de zee.

In de jaren 1600 begon de klif weg te breken op de begraafplaats met het macabere resultaat dat doodskisten en skeletten uit de klif begonnen te steken. In 1910 gaven ze het op om de kerk te gebruiken, het zou nog 18 jaar duren voordat het lot het gebouw inhaalde.

Op 16 maart 1928 om vijf uur 's ochtends stortte bij Højerup een klif in. De gedeeltelijk verwoeste kerk werd al snel een grote attractie. In drie dagen tijd bezochten ongeveer 40.000 mensen Højerup. Ze waren gefascineerd door de ongewone aanblik van een gescheurde kerk en wat er over was van het koor, altaar, doodskisten en skeletten op het strand. Vrij snel na de crash werd besloten de kerk te versterken tegen verdere instorting. Tegenwoordig staat de torenhoge kerk trots aan de uiterste rand van de klif, en het verdwenen koor is vervangen door een observatiedek dat een geweldig uitzicht op de klif en de zee biedt. De kerk werd gebouwd in Romaanse stijl in het jaar 1250.

Het is een unieke ervaring om in de kerk te lopen. 















De nieuwe kerk, Højerup Ny Kirke, is gebouwd van krijtsteen van Stevns Klint en werd in 1913 ingewijd. De kerk is ontworpen door architect Helge Bojsen Møller. Het ziet eruit als een traditionele Romaanse dorpskerk. Helaas was de kerk gesloten toen we gingen kijken.


Voor de kerk staat een gedenksteen voor de bemanning van het vliegtuig Halifax II HAL DT620, onthuld op zondag 5 september 2010 om 11.30 uur. De steen werd opgericht op initiatief van Niels B. Pedersen en anderen in de omgeving, ondersteund door een aantal donaties.


8 opmerkingen: