Stendörrens natuurreservaat is een natuurreservaat in de gemeente Nyköping, Södermanland ten noorden van Nyköping. Het gebied werd in 1972 een natuurreservaat. Het reservaat bestaat deels uit een gebied op het vasteland met gemakkelijk toegankelijke eilanden en deels uit de archipel rond het vissersdorp Griskär. Op het vasteland, bij Aspnäset, is er een naturum met tentoonstellingen en evenementen. Het gebouw is ontworpen door architect Per Liedner en heeft de vorm van een visarend. Het naturum is in juni t/m augustus dagelijks geopend van 10:00 tot 18:00 uur. In de weekenden van mei en september van 10.00-18.00 uur en doordeweeks van 12.00-16.00 uur. Het reservaat zelf is het hele jaar toegankelijk. (Bron: Wikipedia).
Het naturum.
Van Stendörren hebben we vrij veel foto's gemaakt waarvan ik de meeste in een filmpje heb gezet.
Zoals op de onderstaande kaart is te zien, zijn er genoeg plekken te bezoeken in het reservaat. .
Samenvatting: Een gerespecteerde directeur, Frederik genaamd, wordt gearresteerd en beschuldigd van een miljoenenfraude. Het blijkt dat Frederik de afgelopen drie jaar met een hersentumor rondloopt die zijn persoonlijkheid heeft aangetast. Zijn vrouw Mia, bijgestaan door advocaat Bernard, moet al haar moed verzamelen om hem vrijgesproken te krijgen en haar familie te redden.
De film:
De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Christian Jungersen. Eind 2017 heb ik het boek gelezen. De blogpost van het boek is hier terug te lezen. Ik heb bewust een tijdje gewacht met het kijken van de film zodat ik de film redelijk blanco kan bekijken. Dit is helaas niet gelukt. Veel scenes uit de film kwamen rechtstreeks uit het boek en kwamen bekend voor. En dat is nu precies de reden dat de film wat tegenvalt. De scenes uit het boek worden zonder achtergrond getoond waardoor het geheel onsamenhangend wordt. Neem als voorbeeld de ontdekking van Mia over Bernard Berman, de advocaat van Frederik. In het boek is de ontdekking aan het einde te lezen. In de film komt dit al heel snel naar voren. Verder geeft het boek veel meer informatie over de werking van de hersenen en de impact bij een hersenziekte dan de film geeft. Dit is logisch want de film moet het verhaal in 117 minuten vertellen en het boek heeft 412 bladzijdes. De uitleg van de hersenen en de bijbehorende onderzoeken van Mia worden in de film dan ook verteld tijdens de verhaallijn van Bernard en zijn vrouw.
Conclusie:
Ik vind het altijd een nadeel als ik bij een verfilming van een boek het boek al heb gelezen. Soms pakt het goed uit maar vaak niet. In dit geval pakt het niet goed uit. Ik had het gevoel dat ik naar aan elkaar geplakte scenes uit het boek zat te kijken. Helaas kan ik de film niet beoordelen alsof ik het boek niet gelezen heb, maar de recensies geven wel aan dat de film niet echt gelukt is.
In de film is het onderstaande nummer Kvinde min te horen. Hieronder in de uitvoering van Lars H.U.G..
Samenvatting: Johannes is een vooraanstaande priester en in vele opzichten een god voor zijn twee zonen, August en Christian. Hij is degene die geeft, neemt, liefheeft en straft. Toch is hij verre van perfect. Hij verkiest duidelijk August boven Christian en geeft zijn vrouw Elisabeth niet de ruimte die ze nodig heeft. De familiale spanningen reiken tot oorlogen in het Midden-Oosten en veroorzaken vurige botsingen tussen de personages en de levensvisies die ze vertegenwoordigen.
De serie:
Deze keer een Deense dramaserie over religie. Persoonlijk vind ik deze serie erg interessant omdat wij in Denemarken een aantal kerken hebben bezocht. Niet zoveel als in Zweden maar genoeg om te zien dat de kerken in Denemarken vaak op elkaar lijken aan de buitenkant. We maken geen diensten mee in de kerken en met deze serie krijgen de bezoeken aan de kerken iets extra's.
In de eerste aflevering maak je kennis met de priester Johannes Krogh, zijn vrouw Elisabeth en hun twee zonen Christian en August. Het is niet echt een bijzondere aflevering maar wel noodzakelijk. Johannes komt uit een voorname priesterfamilie en zijn doel is om bisschop van Kopenhagen te worden. Johannes is gepassioneerd en preekt goed. In de volgende afleveringen wordt duidelijk dat het niet allemaal koek en ei is in de familie Krogh. Verschillende verhaallijnen van de familieleden komen aan bod en de lijnen doorkruisen de familie. Op religieus gebied worden er veel hedendaagse onderwerpen behandeld: homoseksualiteit, drugs, alcohol, overspel, abortus, oorlog, bedrog, moslims en boeddhisme. Deze onderwerpen worden aan de Krogh kapstok gehangen.
Conclusie:
Een geweldige serie waarin de vele onderwerpen goed en boeiend worden behandeld. Natuurlijk is het allemaal overtrokken en zijn er erg veel toevalligheden, maar het is zo boeiend dat het geen probleem is. Er wordt goed geacteerd en men speelt het geloofwaardig. Zo geloofwaardig dat je na tien afleveringen het woord Gud (Deens voor God) niet meer kunt aanhoren. De kwesties zijn allemaal wel serieuze kwesties en worden ook op die manier behandeld. Het religieuze gaat daarom best wel diep en je krijgt een goede indruk van hoe de Denen hun geloof ervaren. Het geloof is afkomstig van de Deense Volkskerk (Folkekirken). Op de website van Tweeting with God staat een zeer goede beschrijving van de Deense Volkskerk:
‘Folkekirken’ is de Deense Lutherse Staatskerk. Zo’n 75% van de Deense bevolking is lid van de Folkekirken waardoor het de grootste religieuze congregatie van Denemarken is. De Deense Lutherse Kerk dateert uit de Reformatie van 1536 toen de koning de connecties met de paus verbrak, alle katholieke bisschoppen ontsloeg en de leiding van de kerk zelf overnam. De Deense grondwet heeft de positie van deze kerk als Staatskerk vastgesteld en bepaalt dat de zaken van de kerk gereguleerd worden door het parlement en de Minister van Kerkzaken. De familie Krogh bestiert de Lindegård pastorie. Het is een fictieve pastorie. Er worden ook andere kerken genoemd die wel bestaan zoals de Grundtvigskerk. De naam van die kerk is gekoppeld aan Nikolaj Frederik Severin Grundtvig. De naam van de Deense Lutherse predikant en dichter wordt regelmatig genoemd in de serie. Ik was na het kijken van de serie zeer benieuwd hoe de serie in Denemarken is ontvangen. Hoe reageert bijvoorbeeld de Deense Volkskerk op de serie? Het blijkt dat op de website van Folkekirken aan elke aflevering van Herrens Veje aandacht wordt besteed. Alle artikelen over de serie zijn hier te vinden. Geweldig om te lezen. En volgens de Lutheran World Foundation zet de serie aan tot discussie over geloof. Ook de Kristendom website besteed aandacht aan de serie.
Wat mij verder opviel in de serie is de muziek. In elke aflevering is wel een nummer te horen die je raakt. De titelsong is natuurlijk na tien afleveringen het meest bekend. Het is een nummer van Claus Hempler. Meer informatie over het nummer is hier te vinden.
`
De rest van de muziek is in de onderstaande Youtube film te horen:
Er is natuurlijk een tweede seizoen gemaakt en na het kijken van het eerste seizoen was het voor mij wel goed geweest als er geen vervolg meer kwam. Mocht ik het tweede seizoen niet zien dan is het laatste deel van het eerste seizoen een mooie afsluiting.
Wetenswaardigheden:
Teveel om op te noemen. Een wil ik er wel uitlichten en dat is het Handje van Fatima.
Als wij in de omgeving van Stockholm zijn, rijden we meestal een dag met de auto door de omgeving van Stockholm om plekken te bezoeken. Zo kwamen we Nynäs slott tegen. Nynas slott is een landhuis in Rundbosjön tussen Trosa en Nyköping. Onder de beroemde eigenaren van Nynäs slott, in de 14e eeuw Bo Jonsson Grip, in de 17e eeuw de familie Gyllenstierna en Johan August Gripenstedt in de jaren 1860. Tegenwoordig wordt Nynäs slott beheerd door Sörmlands Naturbruk. Het landhuis wordt in de zomer voor het publiek getoond en op de dag dat wij er waren was er ook nog eens veel te doen en was het gezellig druk. Een geweldige plek waar veel te zien en te doen is.
Er waren producten van Karin Nilsson te zien. Ze komt uit Nyköping en werkt met wol. Ze heeft een eigen website die hier te vinden is.
We hebben het landhuis niet van binnen gezien. Op het onderstaande filmpje zie je enkele beelden van het landhuis.
Het onderstaande filmpje vond ik wel erg leuk. De band Skilla komt in 2010 in de bossen van Nynäs slott een piano tegen en persen er het nummer The Offer uit.
Het is het verhaal van Leif Wikner en de weg naar zijn eieren. Een boek met foto's met de nadruk op spannende houten eieren van Leif Wikner. De teksten zijn in het Zweeds, Engels, Duits en Chinees.
Leif Wikner heeft een familiebedrijf, Wikners i Persåsen en bestaat al 45 jaar. In het begin hadden Leif en zijn vrouw Margith het idee om ergens in Jämtland een timmerbedrijf te beginnen. Ze vonden de ideale plek in Persåsen. Ze kochten de oude school en bouwden geleidelijk de zaak uit met onder andere vakantiehuizen, een hotel, conferentiefaciliteiten en een restaurant.
De haan en het ei zijn de bedrijfssymbolen. De haan symboliseert zowel veiligheid als eigenwijsheid en het ei staat voor vitaliteit, mogelijkheden en creativiteit. (Bron: website Wikners i Persåsen).
Ik heb het boek niet gehaald, maar wel leuk om het verhaal achter het boek uit te zoeken. Mochten we weer een keer in de buurt zijn dan zit er misschien wel een bezoekje aan Wikners i Persåsen in. Er zit trouwens ook een DVD bij het boek. Meer informatie over Leif Wikner is te vinden op de websites Adventures Sweden, Slöjd magasinet en Från bygden.
Deze keer weer een post over muziek en wel een post van 20 oktober 2014 afkomstig van Scandinaviëblog. Het leuke van het overzetten van oude Scandinaviëblogs is dat er ondertussen een aantal jaren verstreken zijn en ik wat meer kom te weten over hoe het verder is gegaan met in dit geval Sárá Márjá Guttorm.
In oktober 2014 kwam ik op Youtube toevallig het onderstaande filmpje tegen:
Het nummer is gezongen door Sárá Márjá Guttorm. Ik kon toen alleen dit nummer van haar vinden. Ze was wel te vinden op Facebook. Omdat ik toch wel nieuwsgierig was, heb ik een bericht via Facebook gestuurd en het bleek dat dit nummer toen inderdaad het enige nummer was. Ze zingt wel in de band CreTura, een symfonische metalband. Sárá is tevens op Soundcloud te horen. Ze heeft daar op 23 oktober 2014 het nummer "Moai Leimma Dáppe" neergezet. Dat nummer is hieronder te beluisteren.
Introductie van Sárá voor Cretura.
Hieronder het nummer Funeral Roses van Cretura met een mooie video.
Hieronder het nummer Northern Winds van Cretura in een Samische uitvoering.
De onderstaande nummers kwam ik bij het maken van deze post tegen. Best wel opvallende nummers.
Hieronder de nummers Kaffekoppa en Embers.
Hieronder het nummer Rohttu waarin Sárá samenwerkt met Treven Kaaby, die onder andere de gitarist van Háldi is.
Wel goed om te horen dat ze in die ruim vier jaar progressie heeft geboekt. De band Cretura is populair en gelukkig zingt ze ook nog een paar solonummers.
Flaptekst: Een Afrikaans meisje wordt met vele andere illegale vluchtelingen op een strand in Zuid-Spanje gezet. Een ambtenaar vraagt naar haar naam en zij antwoordt: Tea-Bag. Uiteindelijk belandt ze met een valse identiteit in Zweden, waar ze op een avond een lezing van de dichter Jesper Humlin bijwoont. Humlin, die zich van zijn uitgever moet wagen aan de misdaadroman in plaats van onverkoopbare poëzie te schrijven, spuugt op het misdaadgenre. Het is, zegt hij, een genre waarmee iedere Zweed zich bezig lijkt te houden. Na de lezing ontmoet hij Tea-Bag. Haar verhaal opent een voor hem onbekende wereld. Het boek:
Tea-Bag, een boek dat mijn aandacht kreeg toen we de boekenkast gingen verplaatsen. De omslag pakte me toen de boeken uit en weer de kast in gingen. Tijdens de treinreizen naar Amsterdam in verband met een cursus leek het mij een goed idee om Tea-Bag te lezen. Tea-Bag gaat over een vluchtelingenmeisje die is aangekomen in een vluchtelingenkamp in Zuid-Spanje. Ze kwam aan met een wrak schip vanuit Afrika. Vlak voor de kust van Spanje zonk het schip en verdronk bijna iedereen.
Tea-Bag komt in het kamp in contact met de Zweedse journalist Per. Per maakt een reportage over vluchtelingen. De serie heet Mensen zonder gezicht. Tea-Bag komt op die manier over Zweden te weten. Een land die interesse heeft in haar. Haar doel is vervolgens Zweden.
In Zweden richt het verhaal zich op de tweeënveertigjarige in Stockholm wonende Jesper Humlin. Hij behoort tot de meest succesvolle schrijvers van zijn generatie en geeft elk jaar op zes oktober ontoegankelijke dichtbundels uit. Zes oktober is de verjaardag van zijn nu zevenentachtigjarige moeder Märta. Jesper heeft een paar jaar wat met de eenendertigjarige anesthesieverpleegkundige Andrea. Jesper woont niet samen met Andrea. Een keer per maand ontmoet Jesper de even oude collega schrijver Viktor Leander. Ze kenden elkaar in de tijd dat ze nog jong en ongepubliceerd waren. Ze maten hun marktwaarde af en ze mochten elkaar niet. Daarnaast deden ze neerbuigende uitlatingen over debutanten.
Jesper krijgt van zijn uitgever Olof Lundin de opdracht om een misdaadroman te schrijven. Dit zou beter verkopen dan zijn gedichtenbundels. De misdaadroman is aan het einde van de twintigste eeuw populair. Het schrijven van een misdaadroman is de rode draad door het verhaal. Iedereen die Jesper spreekt was bezig met het schrijven van een misdaadroman. Deze verhaallijn is enigszins humoristisch maar ook vrij cynisch en staat recht tegenover de andere verhaallijn die over Tea-Bag gaat. De twee leren elkaar kennen bij een voordracht van Jesper in Mölndal, Göteborg. Na de ontmoeting blijft Tea-Bag in de gedachten van Jesper dwalen.
Later komt Jesper op het idee om een boek te schrijven over en samen met immigranten. Tea-Bag is een van de immigranten samen met Leyla en Tanja. Ze vertellen hun tragische verhaal hoe ze geïmmigreerd zijn. Drugs, bordelen, mensensmokkelaars, slavernij en veel ellende.
Conclusie:
Een roman van Mankell uit 2001 over de immigrantenproblematiek. Hij was zijn tijd ver vooruit en het verhaal is nog steeds actueel. Een zwaar onderwerp dat op een unieke manier verteld wordt door de schrijver Jesper Humlin. Het leven van Jesper Humlin daarentegen is een lachertje vergeleken met de verhalen van de drie meisjes. Twee werelden die op een mooie manier samen komen tot een boeiend verhaal. Door de cover van het boek krijg je gelijk een beeld van Tea-Bag. Gelukkig heeft Mankell naast de Wallander serie ook dit soort boeken geschreven waarvan Tea-Bag zeker een aanrader is.
Nawoord Henning Mankell, september 2001: Dit is een roman. Maar Tea-Bag bestaat echt. Net als Tanja en Leyla. Hoe ze echt heten, is niet van belang. Wat ertoe doet, is hun verhaal.
Bij een bezoek aan Stockholm mag een bezoek aan het Historiska museet niet ontbreken. Het museum bestaat al sinds 1866 en is te vinden in de wijk Östermalm te Stockholm. De toegang is gratis en er is genoeg te zien. Zoveel dat als je alles wilt zien en lezen je meer dan een dag kwijt bent. Gelukkig kun je veel bekijken via de Historiska website.
Samenvatting: Fotograaf, avonturier en auteur Jolanda Linschooten neemt je in haar schitterende fotoverhalenboek Licht mee op haar adembenemende reizen naar licht. Licht bestaat uit een serie fotoverhalen, overwegend van boven de noordpoolcirkel. De beleving van het arctische licht staat centraal – licht dat mensen in beweging brengt, zoals het noorderlicht, pastellicht, sneeuwlandschaplicht, midzomerzonlicht, sterrenlicht en poolnachtlicht. Licht is altijd aanwezig – zelfs als het donker is – en Jolanda ervaart hoe belangrijk licht voor haar is. De verhalen in Licht komen voort uit Jolanda's avontuurlijke reizen en zijn doorspekt met een behoorlijke dosis natuurinformatie. Het avontuur, de natuurbeleving en het belang van licht zijn de thema's van dit prachtige en unieke fotoverhalenboek. De auteur:
Ik had nog niet eerder een boek van Jolanda Linschooten gelezen en haar nieuwste boek Licht is dus mijn eerste boekervaring van haar. Ik volg haar al wel op verschillende manieren zoals de verhalen op haar website www.jolandalinschooten.nl en via de boeken van haar man Frank van Zwol. Jolanda gaat vaak alleen op reis maar ook wel eens met Frank en deze reistochten komen weer terug in de boeken van Frank, Het Thule-incident, Niemandsland en Schokgolf.
Het boek:
Het boek bestaat uit tien hoofdstukken:
01 Arctisch ijslicht (Groenland)
02 Gouden glinstering (Canada)
03 Witte wildernis (Canada)
04 Bivak onder de sterren (Frankrijk)
05 Op zoek naar noorderlicht (Noorwegen)
06 Tussen zonsopkomst en -ondergang (Corsica)
07 Vijftig tinten roze (Lapland)
08 Zon in de nacht
09 Licht is alles (Noorwegen)
10 Poolnacht (Noorwegen)
Het is een fotoboek met best nog wel veel tekst van Jolanda over licht in allerlei aspecten. In het eerste hoofdstuk het Arctisch ijslicht in Groenland. De mooiste quote uit dit hoofdstuk is van Aqui Nuko uit Isortoq, Groenland: Dit land is als ons bloed. Het is ons bloed omdat wij leven dankzij de dieren die in dit land leven. Anders dan jullie. Wij maken ons zorgen over het land omdat we daarvan leven, jullie leven van geld dus jullie maken je zorgen over geld.
In het tweede hoofdstuk Canada. Jolanda gaat samen met Frank en hun hond Herschel een goudzoekersspoor volgen van Dawson City naar Old Crow door de Ogilvie Mountains. De reis werd een survival tocht met de honger in de hoofdrol. De foto van Jolanda op haar Reportage survival in de Yukon post zegt genoeg. Meer foto's van de tocht zijn hier te vinden. Indrukwekkend om te lezen. Jolanda heeft van de tocht ook een multimediapresentatie gegeven en een recensie van die presentatie is hier te vinden.
Jolanda haalt een gedeelte uit The Spell of the Yukon van Robert Service aan: There’s a land where the mountains are nameless, and the rivers all run God knows where. Het gedicht is hier in zijn geheel te lezen.
In het derde hoofdstuk maakt Jolanda een tocht met een leenhusky door Noord-Canada. De husky is Herschel uit de Arctic Chalet, de sledehondenkennel van Judi en Olav Falsnes. Ik wist niet hoe Jolanda en Frank aan Herschel zijn gekomen, maar na het lezen van dit verhaal wel. Geweldig verhaal. In het verhaal speelt de MacKenzie rivier een rol. Deze rivier is onder andere beschreven in Jack Londons The call of the wild. Ook interessant zijn de Vuntut Gwichin’ indianen in Old Crow en de film Being caribou.
Hoeveel dagen hebben we hier op deze planeet in het tijdsbestek van het leven die er werkelijk toe doen, waarin er echt iets gebeurt en waardoor je leven helderder, voller lijkt, ‘s avonds en ‘s ochtends - hoeveel dagen?
Conclusie:
Een geweldig boek met schitterende foto's van de tochten die Jolanda of alleen of met Herschel of met Frank en Herschel ondernomen heeft. Niet alleen foto's maar ook allerlei verschillende aspecten van het licht komen aan bod. Weer veel geleerd over het licht en natuurlijk genoten van de mooie foto's. Bij het zoeken naar informatie ook weer veel geleerd zoals het verhaal van Birkeland en daarnaast een aantal video's van Jolanda bekeken. Op de website van Jolanda zijn op dit moment twaalf foto's te zien die als achtergrond voor de website dienen. Een boek die een prominente plaats in de boekenkast heeft verdiend. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff bedankt voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.
