Samenvatting: Amalie is een jonge getalenteerde danseres, die opgroeit in West End, het rijke deel van Oslo. Onverwachts moet Amalie verhuizen naar Stovner, een arme voorstad van Oslo en in alles het tegenovergestelde van West End. Amalie probeert wanhopig via een dubbelleven haar West End-imago in stand te houden en raakt verstrikt in een web van geheimen en leugens. Dan ontmoet ze hiphopdanser Mikael uit Stovner; zijn blik op de wereld opent haar ogen.
De film:
Een dansfilm uit Noorwegen te zien op Netflix. Had niet al te hoge verwachtingen van de film, maar moet zeggen dat het verhaal erg leuk was. Er zat snelheid in en wel lekkere muziek. De battles waren leuk om te zien en het verhaal zelf is ook zeker te verteren. Amalie, een verwend rijkeluiskind uit het rijke deel van Oslo, danst maar ze legt geen gevoel in haar dansstijl. Haar leven veranderd van de een op andere dag en ze komt terecht in het arme gedeelte van Oslo, Stovner in Groruddalen. Hoe gaat Amalie om met deze verandering en hoe legt ze dit uit aan haar vriendinnen en de dansschool?
Conclusie:
Erg leuke film met een Nederlands tintje. Ten eerste speelt Achmed Akkabi de rol van Bashir en ten tweede stonden in de aftiteling vrij veel Nederlandse namen. Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige young adult boek van de voor mij tot nu toe onbekende schrijfster Maja Lunde. Er is tot nu toe één boek van haar vertaald naar het Nederlands.
Het verhaal stelt niet heel veel voor, maar heeft wel een maatschappelijke boodschap in zich. Vooral de opmerking dat Mikael en zijn vriend schoonmakers van Amalie en haar vader zijn, komt duidelijk over. De dansscènes zagen er goed uit en de muziek is interessant. Er zaten een paar goede nummers tussen. Ik heb hieronder een groot aantal nummers uit de film opgenomen:
Samenvatting: Ålandseilanden 1666. In die tijd vonden de grootste heksenjachten uit de Scandinavische geschiedenis plaats. Rechter Psilander past de nieuwste heksentheorieën toe. Het zestienjarige meisje Anna Eriksdotter start met werken als dienstmeisje in het huishouden van de rechter. Ze raakt tot over haar oren verliefd op Elias, de man van haar beste vriendin Rakel. Een dwaze verliefdheid die niet beantwoord wordt. De jaloerse Anna besluit wraak te nemen.
De film: Tulen Morsian ook wel The Devil's Bride of Bruid van de duivel genoemd, is te bekijken op Netflix. Het is 1666 en de locatie is Ålandseilanden. Zoals de samenvatting al weergeeft, vonden de grootste heksenjachten toen plaats. In de Nederlandse geschiedenis had ik wel wat meegekregen van de heksenjacht, maar geen idee hoe het er in Scandinavië eraan toeging. Blijkbaar waren ze daar ook bang voor heksen en is er toen ook jacht op gemaakt. De praktijken om een heks te laten bekennen zijn in de film terug te zien. De kerk is natuurlijk ook betrokken bij de heksenjacht en die wordt zeer goed neergezet door Claes Malmberg. Wat een misselijkmakend persoon. Af en toe zag het er erg kinderachtig uit. Hoe kun je zo stom zijn om iemand als heks te bestempelen en dan het hoofd eraf hakken en het lichaam verbranden. Ongelooflijk maar waar in die tijd.
Conclusie:
Een film die weergeeft hoe het er in die periode aan toe ging tijdens de heksenjacht. De beelden van het eiland zijn heerlijk om te zien ondanks dat dat de plek was waar de vrouwen onthoofd werden. Anna Eriksdotter is een genot om te zien. Wat een onschuld en toch zo schuldig. Geweldig gespeeld vooral aan het einde van de film.
Ik kwam de film per toeval tegen op Netflix maar als je een Scandinaviëliefhebber bent is de film een must have om te zien. De film is opgedragen aan de vrouwen die zijn geëxecuteerd. Toch nog wat gezocht over de vrouwen die als heks bestempeld zijn en over twee vrouwen kon ik wat vinden, Karin Persdotter en Anna Eriksdotter. Er is ook een lijst met mensen die geëxecuteerd zijn voor hekserij.
De muziek is geschreven door Stein Berge Svendsen behalve het nummer Poika ja Tyttö.
Flaptekst: Commissaris Axel Steen krijgt op een dag het telefoontje waarop hij al jaren wacht. DNA-sporen uit een nieuwe verkrachtingszaak komen overeen met die van een oude, onopgeloste zaak. Vier jaar eerder werd een vrouw vermoord. Axel Steen leidde dit onderzoek, waarin hij zeer betrokken was en zichzelf steeds slechter onder controle had. Uiteindelijk kostte deze zaak zijn huwelijk.
Terwijl de politieleiding zich concentreert op afrekeningen tussen bendeoorlogen en de strijd tegen terrorisme, duikt Axel Steen in stapels vergelijkbare verkrachtingszaken. Al snel vindt hij een link naar een extreem gewelddadige dader die het tot dan toe gelukt is om onder de radar te blijven.
Axel Steen komt steeds dichterbij, maar de zaak blijkt ingewikkelder te zijn dan gedacht. De auteur: Jesper Stein (Aarhus, 1965) is een Deense auteur, journalist en tevens misdaadverslaggever. Als ghostwriter schreef hij in 2008 de autobiografie van de voormalige chef van de Deense AIVD, Bent Isager-Nielsen. Het boek met de titel Man jager et bæst og fanger et menneske werd een bestseller. Voor zijn debuutroman Onrust won Stein de Danske Kriminalakademis Debutantpris, een prestigieuze Deense debutantenprijs voor misdaadromans. (Bron: Karakter Uitgevers).
Ik had nog niet eerder een boek van Jesper Stein gelezen. Zijn naam al wel een aantal keren voorbij zien komen. Vaarwel is het derde boek van Jesper Stein die naar het Nederlands is vertaald. Apart is dat dit het tweede boek uit de serie over Axel Steen is (bron: Noordse literatuur). In 2014 kwam Onrust uit en in maart 2018 Papa en in november 2018 Vaarwel en in april 2019 komt Solo uit. Vaarwel is de opvolger van zijn debuut Onrust. Wat heeft Jesper Stein zelf te zeggen over Vaarwel of Bye Bye Blackbird (Deense titel)? Dat kun je hieronder horen:
Het boek:
Een complimentje voor de cover van het boek. Het omslagbeeld is van Klaus Holsting en is een afbeelding van het Nørrebro station. Nørrebro is een deel van de Deense hoofdstad Kopenhagen en speelt een belangrijke rol in het verhaal of eigenlijk in het leven van Axel Steen, de hoofdpersoon. Het boek begint dan ook met een plattegrond van Nørrebro en direct daarna de proloog met de titel Ørstedspark, Kopenhagen, juni 2004. Waarnemend hoofdinspecteur Axel Steen en zijn partner John Darling, de wonderboy van de afdeling Moordzaken zijn bij plaats delict waar ze op zoek zijn naar het lichaam van Marie (Merel) Schmidt, een achttienjarig meisje. Ørstedspark in Nørrebro wordt gelijk goed neergezet als het groene gebied in Kopenhagen waar het meest werd geneukt. Dag en nacht geopend, een anaalparadijs voor rondzwervende homo’s, een groene slaapmat voor rugzaktoeristen zonder geld. Is dit in werkelijkheid ook zo? We hebben Kopenhagen een keer bezocht maar niet Nørrebro. Bij de zoektocht naar Nørrebro kwam ik het boek Copenhagen Noir tegen. Misschien geeft dat boek wat meer informatie over de Nørrebro wijk. Ik hou deze in gedachten :-). Terug naar het verhaal. Axel is getrouwd met Cecilie Lind en ze hebben samen een tweejarige dochter Emma. Het lijk wordt gevonden en de proloog eindigt met de mededeling dat Emma in het Rigs-ziekenhuis op de intensive care is opgenomen. Cecilie geeft Axel de schuld daarvan.
Het is vier jaar later, donderdag 26 juni 2008. Adjunct-hoofdcommissaris Jens Jessen van de PET is nu met Cecilie. Cecilie is nu zesendertig. Emma heeft de intensive care vier jaar eerder overleefd en is nu zes jaar oud. In de zomer van 2004 had Jens Cecilie leren kennen. Drieënhalf jaar geleden is Cecilie bij Axel weg gegaan voor Jens. Ondertussen heeft de toenmalige partner van Axel, Darling, promotie gemaakt en is tegenwoordig de chef van Axel. Axel heeft in 2008 vijftien jaar ervaring waarvan tien jaar Moordzaken. De Merel-zaak uit 2004 heeft er bij hem zwaar ingehakt. Merel was de koosnaam van de vermoorde Marie Schmidt. Axel omschrijft zichzelf als een wietjunk, geweldspsychopaat en workaholic met doodsangst. Dat zegt genoeg over de labiele toestand waarin hij verkeerd. De Merel-zaak is een zaak die hem de afgelopen vier jaar niet heeft losgelaten en als er op deze dag een DNA in een verkrachtingszaak vier weken geleden een match heeft met de zaak van Marie Schmidt in de zomer van 2004 is hij direct gealarmeerd. Het blijkt dat de verkrachter de studentenpet van Marie in zijn mond heeft gehad.
Axel duikt in de brute verkrachtingszaak en heeft dan te maken met advocate Ea Holdt die het slachtoffer vertegenwoordigd. Tijdens het onderzoek in de verkrachtingszaak dacht Axel aan de vrouwen die hem hadden gevraagd hen te nemen alsof hij hen verkrachtte, om hun hoofd aan hun haar naar achteren te trekken terwijl hij ze neukte, om hen handboeien om te doen of op hun billen te slaan. Hij werd misselijk als hij bedacht hoeveel dat er waren geweest en hoe hij daarvan had genoten.
Het verhaal beslaat de periode van een aantal dagen tot en met woensdag 9 juli 2008. In die periode wordt het verleden opgerakeld, de Merel-zaak waarin Axel zijn vrouw en dochter is kwijtgeraakt. Hoe is dat zo gekomen en welke rol speelt de nieuwe vlam van Cecilie, Jens Jessen in het verhaal? En kan Axel de vier jaar oude zaak oplossen door op zijn instinct af te gaan?
Conclusie:
Een rauw en hard verhaal over een agent die tegen allerlei obstakels aanloopt maar er zich weinig van aantrekt en zijn instinct volgt. Axel Steen heeft het de laatste jaren niet makkelijk gehad. In Vaarwel wordt Axel psychologisch door de mangel gehaald door advocate Ea Holdt. Hij gaat door zeer diepe dalen en heeft af en toe piekmomenten. Een verhaal waarin DNA een zeer grote rol speelt. Axel die als enige vasthoudend een link legt tussen andere verkrachtingszaken en zodoende dichter bij de dader komt. Het lijkt een duidelijke zaak maar krijgt toch een verrassend donker einde.
Het boek kan gelezen worden zonder het eerste deel Onrust gelezen te hebben. In Onrust was Axel ook al vrijgezel en ging Cecilie ook al met Jens Jessen. Emma was toen vijf jaar oud. In Vaarwel worden de karakters zeer goed uitgewerkt waardoor je het eerste deel niet mist. Nadeel is wel dat het verhaal zich afspeelt in 2008. Dat is tien jaar eerder en af en toe vergat ik dat. Axel zelf is een voor mij herkenbaar persoon. Een eenling uit Nørrebro, tegendraads en psychologisch labiel.
Een pluspunt is dat het verhaal zich afspeelt in Nørrebro en je een soort tour krijgt door de wijk. Veel plekken en straten worden genoemd. Een aantal keren had ik de plattegrond voorin het boek bij de hand zodat je kon zien waar het verhaal zich afspeelde. Bij een volgend bezoek aan Kopenhagen is Nørrebro zeker kanshebber om te gaan bezichtigen.
Een zeer goed boek en ik ga zeker de andere delen een keer lezen.
Het nummer Bye Bye Blackbird wordt een aantal keer aangehaald. Axel is liefhebber van jazz en het nummer was het lievelingsnummer van Marie (Merel) Schmidt.
Samenvatting:
Vier personen huren een hut in het bos. Ze maken een oud kwaad wakker.
De film:
Een zerobudget horrorfilm uit Zweden die achtendertig minuten duurt. Ik kwam de film tegen op de Nordicfantasy website. Een budget van 5000 SEK (nog geen 500 EUR). Erg benieuwd hoe het resultaat is geworden. De film is met Engelse ondertiteling te bekijken via Youtube. Ik heb de film hieronder opgenomen.
Conclusie:
Het is aan de film te zien dat het een zerobudget film is. Vooral het geluid valt tegen. Verder is het wel een geslaagd project. Vooral het Viking gedeelte in zwart-wit is leuk gedaan. De moorden zijn ook leuk gedaan. De muziek in het begin en aan het eind van de film is van de Zweedse band Torch. Hieronder is het nummer Warlock te horen. Dit nummer sluit de film af.
Ik kan mij betere keuzes bedenken voor de muziek. Kijk en beoordeel de film zelf. Ik ben zeker vermaakt door de film :-).
Tullgarns kasteel is een koninklijk kasteel in Tullgarnsviken in de Hölö-parochie, ten zuiden van Södertälje in Södermanland. De plek dateert uit de 13e eeuw. Het huidige kasteel werd gebouwd door een initiatief van Magnus Julius De la Gardie en werd voltooid in 1727. In 1881 trouwde kroonprins Gustaf (V) met prinses Victoria van Baden en Tullgarn werd hun zomerkasteel. Tegenwoordig is het kasteel open voor bezoek. Wij waren er zelf vrij laat en het zag er verlaten uit. Het kasteel zou op dat moment zo kunnen figureren in een boek zoals De Prijs van Sandra Berg. Als je het kasteel zo verlaten ziet dan is het indrukwekkend. Ik heb in ieder geval genoten van de plek, het kasteel en de bijgebouwen. Het kasteel van binnen niet gezien, maar op de website van Tullgarns Slott zijn een aantal foto's te zien. Bezoekersinformatie is hier te vinden.
Flaptekst: De brute ontvoering van mediamagnaat Berndt Müller zet heel Zweden op zijn kop. Zijn vrouw en dochters zijn wanhopig en gaan, tegen het advies van de politie in, met de ontvoerders in gesprek. Maar wanneer ze het geëiste losgeld betalen, verandert er niets; Berndt blijft spoorloos.
Als blijkt dat de ontvoerders allen hun eigen redenen hebben voor het misdrijf, slaat de vlam in de pan. Intussen ontdekt een klein meisje dat Berndt wordt vastgehouden op een onbewoond eiland voor de kust van Göteborg. Even lijkt zijn redding nabij, maar dan blijkt dat het meisje net zo gevangen zit als hij…
De auteur:
Ik had nog niet eerder van Nathalie Pagie gehoord totdat IJsengel verscheen. Eigenlijk logisch omdat IJsengel het eerste boek van haar is waarin het verhaal zich afspeelt in Göteburg, Zweden. Als een Nederlandse auteur een verhaal schrijft dat zich afspeelt in Scandinavië dan ben ik razend benieuwd. Er is ook een Thrillzone leesclub rondom het boek opgetuigd. Helaas niet ingeloot, dus het boek alsnog gekocht. Erg jammer, want je mocht in de leesclub vragen aan Nathalie Pagie stellen. Ik heb er toch wat gesteld en onderstaande antwoorden gekregen:
Dag Hans, fijn dat je mijn boek de moeite waard vindt. Ik ben een aantal jaren geleden in het najaar op een van de eilanden van de Scherenkust geweest. Daar komt mijn inspiratie vandaan. Verder heb ik Stockholm bezocht, maar verder ken ik Zweden niet. Het zwerverskamp is (deels) verzonnen, net als het gangenstelsel. Al mijn boeken vinden in een ander land plaats, maar ik moet zeggen dat de sfeer in IJsengel me zodanig aanspreekt dat ik vast nog eens een Scandinavisch land kies voor een verhaal. Het liedje ken ik alleen in het Nederlands :) Leuk dat jij het ook in het Zweeds kent. Groeten, Nathalie
Mocht ze weer een verhaal schrijven die plaatsvindt in Scandinavië dan ga ik die zeker weer lezen. Wel hopen dat het weer een standalone verhaal wordt en niet een uit de serie over Tara en Diego. Hieronder een interview met Nathalie Pagie over IJsengel.
Het boek:
Het boek begint met:
I’m learning to fly, but I ain’t got wings Coming down is the hardest thing I’m learning to fly, around the clouds But what goes up must come down
De tekst is uit het nummer Learning to fly van Tom Petty and the Heartbreakers. Een bekend nummer van een bekend artiest die helaas in 2017 is overleden.
Niet alleen tekst van Tom Petty maar ook Amor fati - Omarm je lot van Friedrich Nietzsche staat op dezelfde bladzijde. Beide teksten komen weer terug in het verhaal. Mooi gevonden.
In de proloog is het acht jaar eerder. Plaats Göteborg. Het gaat over Rasmus. Rasmus was met zijn achttien jaar niet de jongste uit de zwerverscommune aan de voet van de Älvsborgbrug. De moeder van Rasmus, Ulla Janson, zat twaalf jaar geleden aan de drank en nu nog steeds. Rasmus was toen zes jaar. Drie maand geleden was Rasmus achttien geworden en is toen bij zijn moeder en haar katten in Mölndal weggelopen.
Het eerste hoofdstuk is de huidige tijd, acht jaar later. Rasmus is zesentwintig jaar en slaapt in een bovenkamer bij zijn vriend Mikkel Kjaer. Rasmus had een plan om rijk te worden. Ze hebben een derde persoon nodig om de klus voor elkaar te krijgen en Mikkel haalt Tore Langström erbij. Tore knapt wagens op en uit de set boxen in de garage waar Tore werkt schalde het nummer Learning to fly van Tom Petty and the Heartbreakers. Het plan: een ontvoering van de tweeënvijftigjarige Berndt Alexander Müller. Berndt is eigenaar/directeur van Müller Media. Het bedrijf van Berndt had Zweedse versies gemaakt van Undercover Boss en Extreme Home Makeover. Daarnaast heeft hij een gezin, zijn vrouw Jannike Müller-Bork en hun dochters Hedvig en Helle. Hedvig had als Ladygoldenspoon tachtigduizend volgers op Twitter en ruim honderdtwintigduizend volgers op Instagram. Best wel populair. De ontvoering van haar vader krijgt om die reden heel veel aandacht in de pers. De ontvoerders brengen Berndt naar Vargö, een van de eilandjes van de scherenkust voor Göteborg. Vargö is een eiland net als Brännö en Styrsö, maar dan volledig onbewoond. Het eilandje is alleen bereikbaar via de ferry vanaf Brännö.
Dit scenario kan alleen maar misgaan en hoe en waar het mis gaat is een must have om te lezen. De epiloog waarin het drie maanden later is, is een waardige afsluiter van het verhaal en biedt geen ruimte voor een vervolg.
Conclusie:
Er wordt veel aandacht geschonken aan de hoofdpersonen. Je komt veel van ze te weten en dit maakt het verhaal compleet. Natuurlijk zit er veel toeval in, maar dat stoort mij niet. Geweld wordt niet geschuwd en ook is het einde is onverwacht waarin de titel van het boek duidelijk wordt. De cover van het boek laat ook duidelijk zien waar het verhaal over gaat en is verrassend echt. Ook dit is erg goed bedacht. In de Thrillzone leesclub legt Nathalie uit hoe dit zit.
Omdat wij een aantal eilanden van de scherenkust van Göteborg een keer hebben bezocht is het heel herkenbaar. Göteborg zelf hebben wij heel kort bezocht en daardoor zijn er een aantal locaties die in het verhaal genoemd worden onbekend zoals Masthuggskerk, Skansheuvel, Skansen Kronan, Haga en het visrestaurant Sjöbaren in Haga. Bij een volgend bezoek aan Göteborg nog genoeg te zien. Het gangenstelsel onder Göteborg kwam mij bekend voor in andere boeken zoals Het meisje onder de straat en Wiegelied. De zwerverscommune kwam uitgebreid aan bod in de serie Springvloed en in Stockholm zagen wij zelf ook zo'n commune. De politie, inspecteur J.G. Korhonen van bureau Västra Götaland, behandelt de zaak maar komt niet echt aan bod in het verhaal. Het is dan ook geen echte Scandinavische thriller geworden, maar wel een goed verhaal die zich afspeelt in Zweden. Ik moet zeggen dat ik het geweldig vind dat iemand naar aanleiding van een bezoek aan een plaats zo'n verhaal kan schrijven. Vooral ook omdat Nathalie Pagie geen echte band heeft met Zweden. Het verhaal heeft veel in zich, spanning, drama, jeugdtrauma's, de Zweedse sfeer, misdaad, zwervers, rijk-arm en bedrog.
Wetenswaardigheden:
De Antares Grundskola aan de Hornsgatan in Göteborg. Deze school kon ik niet vinden op Google Maps.
De archipel van Göteborg bestaat uit achttien eilanden.
Het liedje Klappa händerna när du är riktigt glad.
Samenvatting: Na jaren van roem en ongeluk in Mexico, willen de leden van de band naar huis en hun geboortedorp terug. Ze worden geleid door hun voormalige manager, Vladimir, die zich nu Moses noemt. De reis over de oceaan en het Europese continent is zwaar en telt vele gevaren.
De film:
Het is vijf jaar na het verschijnen van de eerste film over de Leningrad Cowboys. Ze zijn nog steeds in Mexico maar de band is flink uitgedund. Ze gaan voor een optreden terug naar Amerika en wel naar Coney Island. Hier komen ze hun manager tegen uit de eerste film die zichzelf nu Moses noemt. Moses wil de Cowboys terugbrengen naar het beloofde land Siberië. De reis naar Siberië gaat niet zonder slag of stoot. Ze komen terecht in Brest, Amiens, Frankfurt, Leipzig, Dresden, Tsjechië, Polen en uiteindelijk Rusland. Een hele tocht. De Amerikaanse neef (Nicky Tesco) blijft jammer genoeg achter. Igor uit het eerste deel is er nog wel bij en heeft in het tweede deel een belangrijke rol.
Conclusie:
Het eerste deel was verrassend en erg goed. Goede muziek en geweldige grappen. De Moses film heeft ook wel wat grappen, maar de film is lang niet zo goed als het eerste deel. Veel minder muziek en het draait meer om het verhaal wat aan alle kanten rammelt. Ik kon er geen lijn in ontdekken. De Cowboys bestaan nu uit de helft Mexicanen en de andere helft de Cowboys uit het leger. De nummers die de Cowboys spelen vond ik zelf niet zo leuk. De twee leukste nummers heb ik hieronder opgenomen:
De parallellen met Moses uit de bijbel zijn wel erg leuk, zoals het boompje wat brandt. Ook leuk is het om Finnen Spaans te horen praten.
Frank Nordling is een jonge, veelbelovende advocaat. Wanneer hij de waarheid ontdekt achter de dood van zijn adoptieouders, stort zijn wereld in elkaar. Tot Franks afschuw is Waldman, één van de meest prominente klanten van het advocatenkantoor en actief spilfiguur in het criminele milieu, erbij betrokken. Om de dood van zijn ouders te wreken, moet Frank in de organisatie van Waldman infiltreren en zijn persoonlijke advocaat en vertrouwenspersoon worden.
De serie:
Een serie met een advocaat in de hoofdrol. Ik had mijn bedenkingen. Gelukkig is de serie gebaseerd op een idee van onder andere Jens Lapidus en wat ik van hem weet is dat er dan meestal wel actie bij betrokken is. Helaas heb ik nog steeds geen boeken van hem gelezen (schaam schaam). Grappig is wel dat hij volgens mij heel even te zien is in de serie. Hij loopt in het advocatenkantoor langs Frank.
Gelukkig heeft de geadopteerde Frank een zusje Sara. Zij zorgt voor wat actie en problemen met haar gedrag. De ouders van Frank en Sara zijn vroeger door een autobom vermoord en deze gebeurtenis hebben hun sporen nagelaten in het verdere leven van Frank en Sara. Uiteindelijk heeft Sara een tip wie er achter de moord van hun ouders zit en de strijd kan beginnen. Het doelwit is de Deense crimineel Thomas Waldman. Het verhaal speelt zich dan ook in Zweden en Denemarken af. De taal is de ene keer Deens en dan weer Zweeds. Velen vinden dan ook de overeenkomst met de serie The Bridge groot. Gelukkig heb ik die serie nog steeds niet gezien en ben dus onbevooroordeeld. Thomas Waldman wordt gespeeld door Thomas Bo Larsen en hoe. Geweldig hoe hij de crimineel neerzet. Meedogenloos maar toch ook vaderlijke trekken en dus menselijk. Een genot om naar die man te kijken. Thomas Waldman wordt in zijn criminele werkzaamheden geholpen door een advocatenkantoor en natuurlijk kan Frank daar zo aan het werk. Sara probeert haar deel vanuit haar politiewerk uit te voeren. Het net rondom Thomas Waldman en zijn familie / bende begint zich te sluiten. Maar wat betekent dit voor de integriteit van Frank als advocaat?
Conclusie:
Op sommige momenten had ik het gevoel dat de tien afleveringen te lang duurden. Hoe lang kun je er over doen om te infiltreren zonder dat je ontdekt wordt, terwijl je zo onvoorzichtig bent. Frank loopt namelijk als een olifant in een porseleinkast door overal naar toe gaan, zoeken en dingen te regelen. Elke keer komen Frank en ook Sara er weer mee weg. Je voelt dat hun geluk een keer op is. Ondanks dat gebeurd er elke keer wat onverwachts dat dan toch weer geloofwaardig is. Niet te veel bij nadenken en gewoon genieten van de serie die eigenlijk wel alles bevat, leugens, recht, geweld, drugs, bedrog en nog veel meer. Daarnaast zit de snelheid er goed in. Naarmate de serie vordert wordt het steeds spannender. Leuk detail is dat ik de serie direct gekeken heb na het kijken van de serie Gidseltagningen - Below the surface en de hoofdrolspelers uit die serie Johannes Lassen en Sara Hjort Ditlevsen hebben in Advokaten een belangrijke rol. Het was even omschakelen om ze in een andere situatie te zien.
Interviews:
- Interview ALT met Thomas Bo Larsen.
- Interview Soundvenue met Thomas Bo Larsen.
- Interview BT met Tomas Bo Larsen.
- Interview Kente met Thomas Bo Larsen.
- Interview Aftonbladet met Malin Buska (Sara).
- Interview Moviezine met Jens Lapidus.
- Interview Metro met Alexander Karim (Frank).
- Interview Moviezine met Malin Buska en Alexander Karim.
- Q&A met de acteurs.
Boek details:
Auteur: Jerker Virdborg
Titel: Codenaam Zwarte krab
Originele titel: Svart krabba
Vertaling: Carole Post van der Linde
Verschijningsdatum: 2005
Bladzijde: 254
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 9044503367
Flaptekst: Vier soldaten krijgen in oorlogstijd de opdracht vier capsules met onbekende inhoud naar een militaire post te brengen. De codenaam van hun operatie is Zwarte Krab, omdat ze zich als een krab zijwaarts door de vijandelijke linie moeten zien te bewegen. De mannen zijn geselecteerd omdat ze uitstekende skiërs en schaatsers zijn, maar zijn ze ook alle vier goed genoeg? Hebben ze allen dezelfde informatie over de opdracht, of heeft een van hen nog andere instructies meegekregen? En wat zit er eigenlijk in de capsules.
Het wantrouwen tussen de mannen groeit. De extreme kou, het gegeven dat ze zich alleen in het donker mogen verplaatsen, het levensgevaarlijke met ijs en sneeuw bedekte terrein, de tijdsdruk en de botsende karakters maken de tocht tot een beproeving.
De auteur: Jerker Virdborg studeerde literatuurwetenschap, kunstgeschiedenis, film en filosofie aan de universiteit van Gotenborg. Niet echt een bekende naam, hij is bekender samen met Daniël Sjölin onder de pseudoniem Michael Mortimer.
Het boek:
Het boek bestaat uit vier afgebakende delen. Het is oorlog ergens in het noorden. Geen idee in welke tijd. In het eerste deel maak je kennis met sergeant Karl Edh uit Sårneå. Hij zat vier jaar bij de F28 en is aangekomen in Tessenøy. Hij is geselecteerd voor een opdracht van luitenant-kolonel Radd. Hij moet samen met drie anderen de zwarte krab operatie uitvoeren. De anderen zijn sergeant Börjesson, korporaal Per Granvik en sergeant-majoor Nylund. Granvik is drieëntwintig, Börjesson is zesentwintig en Edh wordt binnenkort vijfentwintig. Doel van de missie: technisch materiaal naar Gallö brengen. De vier hebben een ding gemeen, ze kunnen goed schaatsen.
In het tweede deel vinden de voorbereidingen voor de missie plaats. Ondertussen veranderd het doel naar Ödö. Je komt wat meer te weten over het leven van Edh. Zo zijn de ouders van Edh ondergebracht bij Ulla Jacobsson, Växelgatan 4, Ekberg.
In het derde deel de missie. Dit is gelijk het mooiste en spannendste gedeelte van het verhaal. De tocht naar het doel brengt hun langs Hällsön, Balders ö, Ransholm, Hornö, Axelbrottet, Eldarna, Kalhättan, Karlsvik, Diurede Viik en Spårö. De eilanden Kaljenö, Klåvskär en Usøy moeten ze vermijden. Verder zijn er namen ten zuiden van Segelbergen: Katterö, Stora Risholmen, Hasselö, Bredhögen, Grönskär, vuurtoren van Rackaren, Kockholmen, Dynan, Ringburen, Nyrödshoofd, Tornö, Yxkullarna, Tistleberget en Märrbrottet.
Psychologisch erg sterk. Wie kan Edh vertrouwen en lukt het 'team' om het doel te bereiken? Daar kom je achter in het vierde deel.
Conclusie:
Een interessant verhaal over een oorlog die ergens in het noorden plaatsvindt. De plaatsnamen en de namen van de eilanden geven wel aan dat het Scandinavië is. Vier schaatsers die een missie moeten uitvoeren. De daadwerkelijke missie is spannend om te lezen. Het laatste deel vond ik zelf jammer genoeg vaag. De plaatsnamen die Virdborg gebruikt heeft voor zijn verhaal zouden zo uit de catalogus van Ikea kunnen komen. Door het verhaal ben ik benieuwd naar de boeken van Michael Mortimer.
Wetenswaardigheden:
In het laatste gedeelte van het verhaal worden nog meer plaatsen genoemd zoals Svensholmen, Dalhem, het ziekenhuis Adensberg en Stavudden.
Marketentster, daar had ik nog niet eerder van gehoord.
Bij de zoektocht naar informatie over Codenaam Zwarte Krab kwam ik het onderstaande Youtube filmpje tegen.
Samenvatting: De 'Leningrad Cowboys', een band van Finse muzikanten en hun manager, reizen naar Amerika op zoek naar roem en rijkdom. Als zij door het land trekken, proberend op een trouwerij in Mexico te komen, worden zij gevolgd door de dorpsgek die bij de band wil horen.
De film:
Ik wou net weer eens een blogpost over muziek maken toen mijn oog viel op de Leningrad Cowboys. Een Finse band ontsproten uit het brein van Aki Kaurismäki. Ik had al een drietal films van Aki Kaurismäki gezien, namelijk The Man Without a Past, Drifting Clouds en Lights in the dusk. De films over de Leningrad Cowboys had ik nog niet eerder van gehoord. Misschien zijn de films te oud? Nu ken ik ze dus wel en heb de eerste film van de drie gezien en wat voor een. Genoten van de Leningrad Cowboys. Het is een roadmovie geworden en de Leningrad Cowboys gaan naar Amerika en treden op in cafés en zaaltjes. Er is veel muziek te horen. De stijl van de film is herkenbaar van Aki Kaurismäki en ik moet zeggen dat die stijl mij zeer goed bevalt. Ik kan weer even ontsnappen uit de werkelijke wereld en genieten van de wereld van Aki Kaurismäki. Het is een wereld van vroeger. Na het lezen van dit interview uit 2017 wordt die wereld wat duidelijker. Hieronder een gedeelte uit het interview:
Voor de Finse filmmaker Aki Kaurismäki zijn de wereld, de filmgeschiedenis en nog een paar van die dingen in 1962 opgehouden te bestaan. Gevraagd waarom zijn films er altijd uitzien alsof ze in een onbestemd verleden spelen, zei hij. „De cinema is in 1962 gestorven. Ik denk in oktober.” Waarom 1962? „Omdat ik een Cadillac uit dat jaar heb.” Het verhaal vertelt echter niet waarom nou precies in oktober.
De Leningrad Cowboys dus. De film begint in het noorden van het koude Finland en de band laat een nummer horen, Kasakka. Op dat moment kunnen ze bij mij al niet meer stuk.
Vervolgens maken de Leningrad Cowboys Amerika onveilig. Tijdens de trip komen ze hun verloren neef tegen. De verloren neef wordt gespeeld door Nicky Tesco. Nicky zingt een aantal nummers zoals Chasing the Light en Born to be wild. Hij heeft het nummer Chasing the Light en het nummer Ballad of the Leningrad Cowboys geschreven.
Nicky Tesco was in 1976 de oprichter en de zanger van de Britse punkband The Members.
Interessant is een interview met Nicky Tesco over de samenwerking met de Leningrad Cowboys.
`
De basis voor de Leningrad Cowboys was de Finse rockband Sleepy Sleepers. De titel van de film kwam van de Marx Brothers film Go West(1940). Nadat de film was uitgebracht, veranderde de fictieve band in een echte band en bestaat tot op heden nog steeds.
Samenvatting: Als jonge vrouw maakte Astrid Lindgren een gebeurtenis mee die haar diep trof en het verdere verloop van haar leven zou bepalen. Het gaf haar de kracht en het zelfvertrouwen een ander pad te kiezen dan van haar in die tijd werd verwacht. Ze volgde haar hart en ontwikkelde zo haar passie voor schrijven. Met haar fantasierijke kinderboeken als Pippi Langkous is ze wereldwijd een van de meest inspirerende en geliefde auteurs van ons tijdperk geworden en staat ze symbool voor de vrije mens die met conventies durfde te breken.
De film:
Een film over een periode uit het vroegere leven van de Zweedse schrijfster Astrid Lindgren. Een film die je als Zweden liefhebber niet mag missen. Voordat ik interesse in Zweden had, keek ik al wel naar de avonturen van Pippi Langkous, Karlsson van het dak, Emil en Ronja de Roversdochter. Naar de achtergrond van Astrid Lindgren heb ik eigenlijk nog nooit gezocht. Deze film is een goede stap in de richting om wat meer te weten te komen over de schrijfster. Unga Astrid laat de periode in haar leven zien die haar verdere leven gevormd heeft. Ze heet Astrid Ericsson (1907-2002) en groeide op nabij Vimmerby in Småland op de boerderij Näs die haar ouders, Samuel August Ericsson (1875-1969) en Johanna Sofia Hanna Jonsson (1879-1961), pachtten. Astrid was hun tweede kind. Ze had een oudere broer, Gunnar (1906-1974), en later twee jongere zussen, Stina (1911-2002) en Ingegerd (1916-1997). De film begint op het moment dat ze achttien jaar oud is en gaat werken bij de lokale krant Vimmerbytidningen (Bron: Wikipedia). Ze raakt zwanger en de periode tijdens de zwangerschap en een aantal jaar na de zwangerschap wordt in de film getoond. Het is dan 1926 en de film laat goed zien hoe het in die tijd eraan toeging. De kerk heeft een grote invloed op de mensen en de zwangerschap is er een die niet door de beugel kon volgens de maatstaven in die tijd. Boeiend om te zien hoe Astrid dit heeft doorstaan door niet de gangbare paden te bewandelen.
Conclusie:
Een mooie film over een belangrijke periode uit het leven van Astrid Lindgren. Wat me opvalt is dat het gezin Ericsson een gezin is die erg liefdevol is. Natuurlijk zijn de ouders van Astrid het niet eens met de zwangerschap maar ze blijven de gehele film er best wel rustig onder. De scene in de kerk aan het einde van de film is de climax. Dat dit in het echt ook zo was, is te lezen op Wikipedia. Ik heb een gedeelte hieronder opgenomen:
Ze heeft een biografie van haar ouders geschreven, die uit liefde trouwden, samen een goed leven hadden, er als ouders waren voor hun kinderen en hen veel speelruimte gaven. Hun liefdesverhaal heeft ze opgeschreven in Samuel August från Sevedstorp och Hanna Hult, dat uitkwam in 1976.
De film laat het leven uit 1926 zien. De boerderij, kerk en Stockholm. Herkenbare plekken in Stockholm en vooral het bezoek aan de Stadsbiblioteket is herkenbaar. De film spoort mij aan om nog meer te weten te komen over Astrid Lindgren. Er zijn in ieder geval twee biografieën beschikbaar, Van Astrid tot Lindgren en Deze dag, een leven.
In de film is er ook muziek te horen. Een nieuw nummer Springa van Ane Brun.
En wat nummers uit de jaren twintig.
September Film bedankt voor het beschikbaar stellen van de film. De film is vanaf 29 november 2018 in de bioscoop te zien
