Na de post over het Stockholm boek en het boek De Viking eindelijk de post over het Vasa museum gemaakt. In het Vasa museum staat het Vasa schip dat op zondag 10 augustus 1628 uitvoer en vervolgens na een paar honderd meter zonk. Het schip is dus eigenlijk direct na de bouw gezonken. Doordat het schip in het brakke water van de Oostzee ligt, had de scheepsworm Teredo navalis, die houten scheepswrakken in zout water opvreet, geen invloed op het hout. In 1956 is het wrak gevonden en 24 april 1961 is het wrak naar boven gehaald. In welke staat verkeert het schip tegenwoordig? Op de website van Vasa museum staat het antwoord:
Conservering en onderhoud van de Vasa gaan voort. Doorslaggevend in het behoud van de Vasa is een gelijkmatig klimaat. Toen het wrak op de zeebodem lag verroestten de ijzeren bouten, en werd het eikenhout zwart van kleur. Uiteindelijk werd het schip bijeen gehouden door houten deuvels. Verontreiniging in het water veroorzaakte de vorming van grote hoeveelheden zwavel die het hout wist binnen te dringen. Vandaag de dag gaat de zwavel een reactie met zuurstof aan en wordt zwavelzuur gevormd. Dit zuur vreet het hout aan, maar het is niet gevaarlijk voor de museumbezoekers. Onderzoek naar conservering van de Vasa op de lange termijn gaat door.
Tegenwoordig is het schip 390 jaar oud en mede dankzij het museum kun je terug in de tijd en het schip bewonderen vanuit alle hoeken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik twijfels had over het museum. Even een schip bekijken en er weer uit. Dat is dus echt niet het geval. Je kunt het schip vanuit verschillende hoogtes bekijken en men heeft er genoeg andere dingen staan waar je best wel veel tijd aan kunt besteden. Verschillende attributen van het schip worden tentoongesteld en er is een film te bekijken. Teveel om op te noemen. Ik heb aan het einde van de post een filmpje opgenomen met daarin een groot aantal foto's die een goede indruk geven van het museum. Het enige nadeel is dat het druk is.
Je kunt het schip niet betreden. Om het gevoel van het leven op een schip uit die tijd te beleven, kun je naar Bataviastad in Lelystad gaan. Daar is de Batavia nagebouwd op dezelfde manier als vroeger de Vasa gebouwd is. Je kunt de Batavia bekijken en betreden. De post over de Bataviawerf is hier terug te lezen.
Genoeg verteld in deze post over de Vasa.
Niet iedereen overleefde de ramp. Zeker dertig mensen zijn omgekomen. Het museum heeft botten gevonden en deze zijn ook te zien.
Van een aantal mensen zijn reconstructies te zien. Ze zien er verbazingwekkend echt uit.
In de shop zijn veel attributen over het schip te koop. Het meest interessant vind ik zelf de boeken en er zijn een paar mooie boeken te koop.
Helaas heb ik geen van de bovenstaande boeken gehaald. Mochten we ooit weer in Stockholm komen, dan hoop ik dat het boek van Fred Hocker er nog ligt. Die gaat dan zeker mee.
Hieronder is een filmpje te zien met daarin nog een groot aantal foto's die we gemaakt hebben,
Interessant is het blog van Vasa museet. Hier is veel informatie over de Vasa en de werkzaamheden te lezen.
Boek details:
Auteur: Bjørn Andreas Bull-Hansen
Titel: Jomsviking 1: De viking
Originele titel: Jomsviking
Vertaling: Michiel Vanhee en Sofie Maertens
Verschijningsdatum: 2018
Bladzijde: 574
Uitgeverij: Boekerij
ISBN: 9789022583647
Flaptekst: Het jaar is 993. Tijdens een aanval ten oosten van Viken in Noorwegen wordt Torsteins vader wreed vermoord door de mannen van Olaf Trygvasson. De twaalfjarige Torstein wordt meegenomen als slaaf, maar ziet zijn kans schoon om te vluchten. Hij ontsnapt naar de Orkney-eilanden - op zoek naar zijn oudere broer.
In De Viking volgen we Torstein Tormodson in zijn jonge jaren als slaaf en banneling, en later als krijger en huurling van de legendarische Jomsvikings broederschap. Al snel wordt hij betrokken bij de machtsstrijd tussen Olaf Trygvasson en de andere Scandinavische leiders.
De Viking is het eerste boek in een serie. De reeks is gebaseerd op jarenlang onderzoek naar een turbulente en dramatische tijd in de geschiedenis. Het neemt ons mee door grote delen van Noord-Europa (Zweden, Denemarken, Polen, Engeland en Schotland), zoals ze duizend jaar geleden waren, en is gebaseerd op historische gebeurtenissen. Als Jomsviking is Torstein betrokken bij de machtsstrijd tussen Scandinavische koningen en graven die uitmondt in een bloedige zeestrijd bij Svolder in het jaar 1000.
De auteur:
Bjørn Andreas Bull-Hansen is de schrijver. Ik had nog nooit van hem gehoord. Hij is geboren te Oslo in 1972 en heeft al veel meegemaakt in zijn leven. Wat allemaal? Dat is na te lezen op zijn website. Hij heeft al heel wat boeken geschreven, maar de Jomsviking serie is zijn succesvolste. Het tweede deel Vinland is recent uitgebracht in Noorwegen.
Het is het jaar 993 en je maakt kennis met de twaalfjarige Torstein Tormodson uit Vingulmork, Viken, zijn vijf jaar oudere broer Bjørn en hun vader. Vader had gevochten voor de Ladejarl, Håkon Jarl. Vingulmork is de plaats waar ze wonen. Het verhaal wordt verteld door een oude Torstein. Op het moment van vertellen zijn de oude goden al lang uit de landen van de noorderlingen verdwenen. Torstein is de ik persoon in het boek en verteld over zijn verleden die begint bij de gebeurtenis waar zijn vader voor zijn ogen wordt vermoord. Torstein werd voorzien van een slavenring om zijn nek en is vanaf dat moment een slaaf van Ros, die ook de moordenaar van zijn vader is. Ros was al geruime tijd een succesvol rover geweest, zowel in Ranrike, Götaland en Skåne als op Seeland en verder noordwaarts in de thuishaven van Torstein, Vingulmork. Broer Bjørn was op dat moment op zee. Vanaf dat moment volg je het leven van Torstein en zijn driepotige hond Fenre, genoemd naar de reuzegrote wolf die per ongeluk de hand van de moedige Tyr afbeet. De tijdsperiode loopt van het jaar 993 tot iets over het jaar 1000. In deze periode maakt Torstein heel veel mee. Alle historische feiten van die periode worden verteld vanuit het perspectief van Torstein. En historisch gezien klopt het allemaal, dit is terug te vinden in de wetenswaardigheden. Zo komen koning Ethelred, hoofdman Olaf Tryggvason en Denenkoning Sven Gaffelbaard ter sprake en hun onderlinge verhoudingen.
Conclusie:
Een verhaal over een periode uit de Vikingtijd in de periode 993 - 1000. Je beleeft het mee door de ogen van Torstein Tormodson, een jongen die het geluk niet mee heeft in zijn jongere jaren. Ondanks dat leert hij wel het ambacht van schepen bouwen, het ijzer smeden en vechten met onder andere de Deense bijl en de Sax mes. Het boek leest gemakkelijk en je zit zo in de Viking wereld en ondertussen leer je veel bij over de Viking historie. Je komt te weten hoe de verhoudingen in elkaar zitten en hoe het christendom langzaam maar zeker oprukt naar het noorden. Torstein leeft het leven als slaaf, krijger en boer en zo beleef je verschillende aspecten uit die periode. Zo komt Torstein met zijn eigen gemaakte Byrding aan bij de Orkney eilanden en kom je meer te weten over koning Ethelred, Wessex, Oost-Anglia, Mercia, Alba en Northumbria. Dit deed mij weer denken aan de serie The Last Kingdom. In die serie komen vrij veel koninkrijken uit die tijd aan bod. Een andere serie die natuurlijk nauw samenhangt met dit boek is de Vikings serie. Ik heb tot nu toe alleen maar het eerste en het tweede seizoen gezien.
Wat mij verder opviel is dat er veel op de sagen zijn gebaseerd. Torstein geeft een aantal keren aan dat de werkelijkheid niet altijd ging zoals in de sagen werd verteld. Ik heb pas geleden nog een poging gedaan om de sagen van de Westfjorden te lezen in dit boek. Dit is niet volledig gelukt en ik kreeg de verhalen niet echt mee. Wat dat betreft is dit boek geweldig. Het verhaal blijft hangen en het is ook nog eens spannend. Een aantal keer werden er feiten aangehaald die in de sagen van de Westfjorden ook werd genoemd zoals Het Ding (recht) en Palna-Toke, hoofdman in Jomsborg.
De Viking is een boek die je ontzettend veel informatie geeft over het leven van de Vikingen. Er wordt veel duidelijk over het leven van de Vikingen en de relatie tussen de verschillende clans in het noorden. Het is jammer dat het eerste deel begint ten tijde van de opkomst van het christendom. Ik had graag veel meer op deze manier te weten willen komen over vroeger. Ik wacht met smart op het tweede deel. Uitgeverij Boekerij nog bedankt voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.
Citaat uit boek: IJzer moest je volgens Hutten behandelen als een levend wezen, een schepsel met levenskracht en een eigen wil. Het kon barsten als je niet voorzichtig genoeg was. Het kon opbranden als je het te veel warmte gaf. En het kon slap worden als je er niet genoeg op klopte.
Gardarike is de naam die de Vikingen gaven aan het toenmalige Kievse Rijk, het rijk dat delen van het huidige Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne besloeg met Kiev als centrale stad. Het rijk ontstond rond 852 en viel uiteen rond 1250.
Ik kwam bij de zoektocht naar informatie het concept album Jomsviking van Amon Amarth tegen. Het verhaal is geschreven door frontman Johan Hegg en lijkt bij vlagen op het verhaal van Torstein.
Bjørn Andreas Bull-Hansen is niet de enige die boeken schrijft over de Viking periode. Zo kwam ik erachter dat Susanne Clod Pedersen ook een complete serie heeft geschreven. Hopen dat zij net zo veel succes krijgt als Bjørn Andreas Bull-Hansen zodat haar boeken ook vertaald worden naar het Nederlands. Contact met haar gehad en ze worden wel vertaald naar het Engels.
Boek details:
Titel: Stockholm, Staden på vattnet
Auteur: Giovanni Trimboli
Bladzijde: 95
Uitgeverij: Greko AB
Het boek:
Dit boek over Stockholm lag al een tijd in de boekenkast en ik heb het boek pas gelezen en de foto's bekeken. Het fotoboek gaat over Stockholm en heeft als ondertitel Staden på vattnet. Deze titel is ook de titel van een gelijknamig nummer uit 1953. De tekst van het nummer is te vinden op de Stockholmskallan website.
In het boek is te lezen dat de naam Stockholm in 1252 voor het eerst verscheen in de boeken. Birger Jarl is de oprichter van de stad. In de post over het stadhuis van Stockholm is meer te lezen over Birger Jarl.
Ik kwam er trouwens achter dat veel foto's afkomstig zijn van ansichtkaarten. Ze zijn te zien op de website van Famgus. Een leuk boek met mooie foto's van vroeger.
Naar aanleiding van deze post en de laatste foto ben ik eindelijk begonnen om een post te maken over het Vasa museum in Stockholm.
