EILAND blues - Anneke de Bundel en Nicole Franken

Boek details:
Tekst: Anneke de Bundel
Foto's: Nicole Franken
Titel: EILAND blues: Overleven op 60° noorderbreedte
Verschijningsdatum: 2019
Bladzijde: 160
Uitgeverij: KNNV Uitgeverij
ISBN: 9789050117135

Samenvatting:
Voor iedereen die van reizen, fotografie en mensen houdt. Eilandgemeenschappen op 60° NB hebben veel gemeen: ze worden omringd door duizelingwekkende schoonheid, kennen nog een traditionele cultuur, maar kampen ook met leegloop en uitzichtloosheid. Dit boek is een prachtige ode aan die paradoxale wereld.

Eilanden spreken tot de verbeelding. Een eiland is de plek waar alles nog mogelijk is. Waar je opnieuw kunt beginnen, tot jezelf kunt komen, waar een utopie nog kans van slagen heeft. Toch? Was het niet het Canadese eiland Cape Breton dat in maart 2016 aankondigde asiel te verlenen aan Trumpvluchtelingen? Maar hoe idyllisch is het leven in een kleine gemeenschap? Als er geen palmboom is om je hangmat aan op te hangen. Sterker nog, als er helemaal geen bomen en geen wegen zijn?

In EILAND blues gaan fotografe Nicole Franken en journaliste Anneke de Bundel op bezoek bij eilandgemeenschappen op 60° noorderbreedte. Ze gaan op pad met de ijsbeerambtenaar in Ittoqqortoormiit, leven in het matriarchaat van Kihnu waar vreemd genoeg mannen de baas zijn en leren alles over eenzaamheid en de paradox van het plannen in gebieden waar niets te plannen valt. Een ding wordt ze wel duidelijk: Langzaam verdwijnen bloeiende gemeenschappen en dreigen plaats te maken voor een onbemand niemandsland.

• Verhalen uit zes noordelijke eilandgemeenschappen
• Schitterende fotografie en opmaak
• Krachtige combinatie van tragiek, schoonheid en passie voor desolate plekken

Fotografe Nicole Franken en journaliste Anneke de Bundel, alias de dames Nomad & Villager, verhalen over mensen die tegen de stroom oproeien en bestemmingen die uit beeld dreigen te raken. Eerder maakten ze 'Over elfjes en kogelgaten - berichten uit een vergeten landschap'.

De auteurs:
Fotografe Nicole Franken en journaliste Anneke de Bundel, ook wel bekend onder de naam Nomad & Villager, hebben eerder in 2015 het boek Over elfjes en kogelgaten uitgebracht. Pas geleden is het nieuwe boek EILAND blues uitgekomen. De titel van het boek is ontstaan na de reportage IJsland blues. Meer achtergrond over het ontstaan van het boek is te lezen in dit interview in De Gelderlander. In dat interview met Anneke de Bundel worden ze vergeleken met Floortje Dessing in Naar het einde van de wereld, alleen dan niet op de televisie maar in boekvorm. De vergelijking is treffend. In Eiland Blues worden zes eilanden aangedaan in Noord-Europa. Een samenvatting van de eilanden is te lezen in dit artikel op de Linda website. Meer weten over het boek? Bekijk het inkijkexemplaar.

Het boek:
Het boek begint met een voorwoord van Dorian van Rijsselberge en daarna volgen er zes verhalen over zes eilanden voorzien van foto's. Het eerste eiland is IJsland en de titel is IJsland blues. De dames verblijven bij Ytra Lón (dat Buitenmeer betekent) op het schiereiland Langanes, zo'n veertien kilometer van pórshöfn. De naam Ytra Lón kwam mij bekend voor en ik volg inderdaad het Instagram account van Ytra Lón. De eigenaars zijn Mirjam Blekkenhorst & Sverrir Möller Mirjam komt uit Friesland en is ongeveer dertig jaar geleden in IJsland terechtgekomen. In hun verhaal is duidelijk te merken dat het zuiden tegen het noordoosten, waar ze wonen, is. Sverrir gelooft zelfs in een complot tegen het noordoosten. Mooi verhaal over het gezin die leeft in het ontoegankelijke noordoosten van IJsland.

Wetenswaardigheden:

• Réttir, slacht in oktober.
• De film Heartstone van Guðmundur Arnar Guðmundsson.
• Vroeger waren we arm, deden we van alles. Nu is het land rijk, en hebben we niks.
• Kunstenares Roni Horn.
• De film Carcasse. waarin Sverrir de hoofdrol speelde.
• Spookstad Skálar

Het tweede eiland: De ijzige stilte van Groenland.
Dit verhaal gaat over Groenland. Jager Martin doodde drie ijsberen dit jaar en daarmee is de stand op dertig dode ijsberen gekomen. Nog vijf en dan zitten ze aan de oostkust van Groenland aan hun quotum. Een andere jager heet Scoresby. Hij is vernoemd naar het fjord waaraan hij woont. Dat op zijn beurt vernoemd is naar een Schotse onderzoeker. De Inuit zelf noemen het Kangertittivaqfjord. Verder wordt het leven op Groenland goed weergegeven in de verhalen van Anneke.

Wetenswaardigheden:

• Qataimaleq, een zonnende zeehond op een ijsschots.
• De Deen Hans Egede Poulsen. 1722 vertrok hij naar Groenland om Vikingen te bekeren, maar toen hij die niet vond, stortte hij zich op de Inuit.
• Angakut, de sjamaan.
• Niko Tinbergen. In 1932-1933 verbleef hij een jaar met zijn vrouw aan derde oostkust van Groenland. Meer info is te vinden in dit artikel.
• Ittoqqortoormiit.
• Schrijver Lawrence Millman en Aedes rearcticus, de arctische muggen.
• Vliegveld Nerlerit Inaat.
• Muskusossen in de buurt van Kap Tobin.

Het derde eiland: De rijkdom van boer Jóhannus.
De tweeëntwintig jarige schapenboer Jóhannus Kallsgarð Joensen uit het Trøllanes dorp op het eiland Kalsoy. Kalsoy is een eiland van de Faeröer. Er wonen twaalf mensen in het dorp en de verwijzing naar de serie Trapped is snel gemaakt. Interessant om te lezen hoe Jóhannus het leven op het eiland ervaart. Duidelijk is wel dat de Faeröer nog afhankelijk zijn van Denemarken, maar ze verwachten dat dat niet lang meer duurt.

Wetenswaardigheden:

• Toeristen komen voor de vuurtoren of voor het standbeeld van de zeehondenvrouw in Mikladalur.
• For-y-ar, zo heten de verzamelde eilanden waar Kalsoy deel van uitmaakt.
• Vuurtoren Kallur.
• Baai Gjógv, waar in de zomer het beroemde muzikale G-festival wordt gehouden.

Het vierde eiland: De onweerstaanbare aantrekkingskracht van Harris.
Het eiland Harris ligt in de Schotse Buiten-Hebriden en is onlosmakelijk verbonden met het eiland Lewis.

Wetenswaardigheden:

• Mustheb, een ecologisch mosterdimperium, bestierd vanuit de punt van Harris.
• Wee Frees en Wee Wee Frees.
• Heike Winter.
• William Lever oftewel Lord Leverhulme (Unilever).
• Luskentyre.
• Black houses op North Uist.
• Saint Kilda.
• Harris-tweed.
• Donald J. MacLeod. N’duair a chaidh na solus ais. Toen de lichten uitgingen.

Het vijfde eiland: De broederschap van Røvær.
Vroeger voerde de ferry tussen het Noorse eiland en het vaste land drie keer per week. Tegenwoordig vaart de ferry tien keer op en neer naar Haugesund en is het eiland daardoor aantrekkelijker geworden voor wie niet vist.

Centraal thema is de ramp van Røvær. De dood van Engel Olsen Lande zorgde er op vrijdag 13 oktober 1899 voor dat 141 vissers die nacht stierven. Op Røvær bleven twaalf vrouwen en zesendertig kinderen jonger dan veertien achter. Zonder vader, zonder man.

Muziek van de Rock Mecanics is te horen en wel het nummer All along the watchtower. De band was daar aanwezig op het eiland en het nummer en de band heb ik nog gevonden op Youtube.

Het zesde eiland: De mythe van Kihnu.
Het vrouweneiland Kihnu in Estland. Een eiland van 16 km2. De mensen van Kihnu zijn verlegen en wenden hun hoofd af als ze vreemdelingen zien, volgens gastvrouw Mare Mätas. Nog niet zo lang geleden werd er op vreemdelingen geschoten. Ze zijn niet zo dol op Massakas, vastelanders.

Wetenswaardigheden:

• Componist Heino Eller, leraar van de beroemde Estlandse Arvo Pärt.
• Vrouw van Eller, Anna Kremer, pianiste, omgekomen in een concentratiekamp.
• Antropologe Maria Michelson.
• Virve Köster.

Conclusie:

Dit soort boeken vind ik persoonlijk geweldig. Net als hun Over elfjes en kogelgaten is dit boek ook weer een juweeltje. De tekst en foto's wisselen elkaar goed af. De foto's zijn weer adembenemend goed. Eiland Blues vind ik persoonlijk nog beter dan hun Over elfjes en kogelgaten. Ten eerste is het formaat van het boek veel handiger en leest daardoor makkelijker. De verhalen gaan, op Harris na, over landen die mijn interesse hebben. Daarnaast ook wel jaloers dat Anneke en Nicole zulke verhalen en foto's maken. Geweldig !!! Ik ben al fan van hun en zal dat zeker blijven.

Recensies:
- RTV Stichtse Vecht
- Fotografie
- Travel around with me

RAT - Rock Art Tattoo

In het Vitlycke museum in Tanumshede, Zweden was de expositie Rock Art Tattoo te zien van 24 juni 2019 t/m 30 september 2019. De expositie bestond uit een aantal foto's van mensen die tattoo's hebben die geïnspireerd zijn op de oude rotstekeningen. Meer over de expositie is hier te lezen. Onder de foto's staat de naam met de link naar meer informatie over de gefotografeerde persoon.

Nanna

Karla

Luca

Kim

Simone

Christina

Jenny

Cecilia

Denis

Tord Sigmund

Ida

Maria

Grenseland

Seriedetails:
Titel: Grenseland
Jaar: 2017
Verhaal: Megan Gallagher
Acteurs: Tobias Santelmann, Ellen Dorrit Petersen, Benjamin Helstad
Duur: 8 afleveringen van 60 minuten
IMDB cijfer: 6,8

Samenvatting:
Het lichaam van een man bungelt boven een beek. Rechercheur Nicolai onderzoekt de zaak, en vermoedt al snel dat er meer aan de hand is dan zelfmoord. Maar dan blijkt zijn bloedeigen broer met de zaak te maken te hebben. Nicolai probeert de zaak daarop in de doofpot te stoppen. Hij sjoemelt met bewijsmateriaal om de zelfmoordtheorie te ondersteunen, maar ontdekt later de waarheid over Tommy's dood.

De serie:
Eindelijk de Noorse serie Grenseland op Netflix bekeken. De serie bestaat uit acht afleveringen en het begin is wat vaag. Het gaat over de rechercheur Nicolai die een collega beschuldigd heeft van corruptie. Hij gaat terug naar zijn geboorteplaats vlak bij de grens van Zweden waar zijn broertje en vader nog steeds verblijven. Zijn broer werkt bij de lokale politie en zijn vader is gepensioneerd. Ze zijn erg ouderwets in hun ideeën en dit botst met Nicolai omdat hij homoseksueel is. Het moet geheim blijven want zijn partner is weer advocaat in de zaak van de corrupte collega van Nicolai. Daarnaast vind Nicolai het wel handig om het geheim te houden omdat zijn vader het niet zal accepteren.

Op een dag hangt er iemand boven een beek en de lokale politie doet het af met zelfmoord. Nicolai vertrouwd het niet en zorgt ervoor dat de recherche de dood onderzoekt in de vorm van rechercheur Anniken (fantastisch gespeeld door Ellen Dorrit Petersen). Ze gaat samen met Nicolai de dood onderzoeken en bijt zichzelf vast in de zaak als een pitbull. Hoe vaster ze zich erin bijt hoe penibeler de situatie voor Nicolai wordt. Onderweg krijgt de zaak ineens een compleet andere wending en lijkt het ineens een ander verhaal. De rol van Anniken is dan vreemd genoeg geminimaliseerd en komen er andere personen in het verhaal voor.

Conclusie:
De wending in het verhaal vond ik erg vreemd overkomen. Achteraf weet je dan wel weer dat de wending terug grijpt op het begin van het verhaal, maar het was wel apart. Ondanks dat vond ik de serie wel goed. Duister en donker in het begin met een Nicolai die steeds verder in de problemen komt. Met elke stap die hij doet verdwijnt hij verder in het moeras. De titel Grenseland is ook mooi gekozen en slaat op de grens tussen Noorwegen en Zweden, maar kan ook slaan op de grens die Nicolai steeds overschrijdt.

De serie stamt uit 2017 en het is de vraag of er een tweede seizoen komt.

Recensies:

- Delagarde

- Mijn Serie

- TV Meter

De zilverweg - Stina Jackson

Boek details:
Auteur: Stina Jackson
Titel: De zilverweg
Originele titel: Silvervägen
Vertaling: Marika Otte
Verschijningsdatum: 2019
Bladzijde:286
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 9789044542028

Flaptekst:
Sinds zijn zeventienjarige dochter Lina drie jaar eerder verdween bij een bushalte aan De zilverweg in het noorden van Zweden speurt haar vader Lelle obsessief naar sporen van haar. De desolate streek is een ideaal oord voor zonderlingen die iets te verbergen hebben en met rust gelaten willen worden. De politie heeft de zoektocht allang opgegeven, maar dan wordt er opnieuw een meisje vermist. Het verband met Lina is snel gelegd en Lelle gaat tot het uiterste om de dader en de meisjes te vinden.

Hebbanbuzz:
Ik mocht het boek lezen voor Hebban. Het boek was een buzzboek. Ik vond het wel leuk om te buzzen over het boek omdat ik zo een paar foto's van Arjeplog en Silvervägen weer kon gebruiken in combinatie met het boek. Hieronder de foto's die ik gebruikt heb voor de buzzberichten.

De auteur:
Stina Jackson, geboren Olofsson in 1983 in Skellefteå, is een Zweedse auteur. In 2006 verhuisde ze naar Denver, Colorado, waar ze later haar debuutroman Silvervägen (2018) schreef. Het debuut is een bestseller geworden en in april 2020 komt haar tweede boek uit in Zweden met de titel Ödesmark.

Interview Stina Jackson:
- BOG
- Horsens Folkeblad
- Saltenposten

Meer informatie over Stina Jackson is te vinden op haar Facebook pagina en Instagram. Van het boek Zilverweg is een Booktrail gemaakt.

Het boek:
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt je direct in het verhaal gezogen door een vader die op zoek is naar zijn vermiste dochter Lina. Lina is al drie jaar vermist en al die tijd is vader Lelle (Lennart) Gustafsson naar haar op zoek in de zomer. Zijn vrouw Anette geeft Lelle de schuld dat Lina is verdwenen. Hij had Lina die ochtend naar de bus gebracht. Lina was op weg naar haar eerste vakantiebaantje, sparren planten in Arjeplog. Het huwelijk heeft geen stand gehouden en Lelle en Anette zijn twee jaar geleden gescheiden. Lina was ten tijde van de verdwijning bijna zeventien jaar.

Zilverweg was een overblijfsel van een verdwenen tijdperk, toen er zilver werd vervoerd van Nasafjäll naar de Botnische Golf. Nu kronkelde hij als een rivier van de bergen naar de kust en verbond Glimmersträsk met de andere plaatsen in het binnenland.

In het eerste deel is het zomer en is te lezen hoe Lelle zijn leven niet heeft opgepakt na de verdwijning van Lina. Hij zoekt elke nacht op de Zilverweg en brengt in kaart welke plekken hij allemaal gehad heeft. Het is duidelijk dat hij niet stopt voordat hij zijn dochter heeft gevonden. Zijn leven is niets meer waard en hij verwaarloosd zichzelf door veel te roken en te drinken. Laphroaig is een van zijn beste vrienden. Drank is altijd al een probleem voor hem geweest. Zijn vader heeft zich doodgedronken toen Lelle acht jaar was. Dat Laphroaig zijn beste vriend is, is niet zo moeilijk. Hij heeft de afgelopen drie jaar al zijn vrienden verloren. Het onderstaande citaat uit het boek geeft dat feilloos aan:

De eerste zomer had hij bij iedere dorpsgek en vrijgezel die hij kende aangeklopt om te vragen of hij een kijkje mocht nemen in de kelder en op zolder. Hij was ontvangen met gevloek en met koffie, maar wat hem het meeste was bijgebleven was de eenzaamheid, dat er overal zo'n eenzaamheid was. De breidde zich uit en vrat de randen van de oergronden aan, verspreidde zich als een ziekte onder degenen die achterbleven terwijl de rest vertrok. En nu was hij een van hen, een van de eenzamen.

Naast de verhaallijn van Lelle is er de verhaallijn van de zeventienjarige Meja Nordlander. Na de zomer wordt Meja achttien. Ze is geboren in Stockholm en heeft al heel veel plaatsen in Zweden gezien. Haar moeder Silje is niet echt een moeder en samen slepen ze zichzelf van plaats naar plaats, van verkeerde man naar verkeerde man. Eigenlijk past Meja op Silje. Nu heeft Silje weer iemand online ontmoet, namelijk Torbjörn Fors en ze zijn naar hem toe gegaan. Hij woont in Glimmersträsk. Torbjörn is niet de man die hij online leek te zijn. Hij woont afgelegen in het bos in een vervallen huis. Silje accepteert Torbjörn en Meja mag opgesloten in het vervallen huis, omringd door het grote bos naar de seksspelletjes van haar moeder Silje op benedenverdieping luisteren. Niet echt een plezierig leven. Een klein detail is dat Torbjörn de dag dat Lina verdween met dezelfde bus moest.

Meja ontmoet Carl-Johan Brandt uit Svartsjö, deze plaats bestaat niet maar dit zou Svartsjön kunnen zijn, en een liefde en daarmee een vlucht van Silje ontstaat. Ze maakt kennis met zijn familie met vader Birger. De ogen van Birger deden Meja aan water denken als hij haar aankeek. Twee ijswakken die niet van wijken wisten.

Zo kabbelt het eerste deel voort in de omgeving van de Zilverweg totdat er bij Camping Kraja vlak buiten Arjeplog een zeventienjarig meisje verdwijnt.

In het tweede deel is het herfst en Lelle moet dan weer aan het werk als Wiskunde leraar. op de middelbare school Tallbacka. Zijn ex Anette blijkt ook op dezelfde school te werken. Het intensief zoeken naar Lina stopt na de zomer om deze reden. Ondanks zijn ellende moet hij toch werken. Het blijkt dat Meja ook op de Tallbacka school zit en leerling van Lelle is.

Conclusie:
Toen ik las over het boek wist ik dat ik het boek moest lezen. Het gaat over de Zilverweg en deze weg hebben wij ooit een keer gereden tussen Slagnäs en Arjeplog. Dit was een bijzondere belevenis en de weg heeft veel indruk achtergelaten. Hieronder de posten die te maken hebben met de weg en Arjeplog:

- Silvervägen
- Arjeplog Silvermuseet
- Arjeplog kyrka

Het boek zelf geeft goed weer welke invloed de Zilverweg kan hebben op mensen. Een donkere en duistere sfeer maar het boek is geen echte thriller. Het is meer een donkere roman met spannende elementen. Het is al snel duidelijk hoe het ongeveer in elkaar zit, maar toch is het verhaal tot aan het einde spannend. De spanning zit meer in het gegeven dat je je bevindt in een eenzame omgeving en de Zilverweg kan inderdaad eenzaam zijn. Dat er iets op de weg gebeurd is dan geen verassing. De sfeer rondom de weg is dus het belangrijkste. Daarna komt de hoop van Lelle en Meja. Hoop die in het verhaal niet echt van de grond komt, maar wel goed terecht komt. Verder zat het verhaal heel vernuftig in elkaar. De meeste acties en personen hebben iets met elkaar te maken. Stina Jackson weet heel subtiel de lijntjes aan elkaar vast te maken en dat is een genot om te lezen.

Deze recensie van Sue Green had het over een A superb, slow-burning slice of Nordic noir en ze heeft helemaal gelijk. Een compliment voor de Nederlandse vertaling van Marika Otte. Ze heeft het gevoel en de sfeer van het origineel perfect vertaald.

Wetenswaardigheden:

• De plaats Jörn.
• Skellefteå.
• Arvidsjaur. Hier zijn we ook een keer geweest. Hier onze indruk van de plaats.
• Abborrträsk.
• Marakläppen. Volgens het verhaal heeft Marakläppen ooit dienst gedaan als ättestupa.
• Långträsk.
• Lajkasjärvi. Deze plaats bestaat niet in het echt.

Recensies:

- Lizzy's Literary Life
- NB Magazine
- NTV

- Writing.ie

- Goodreads

- NZBooklovers

- Beverly has read

- Mani's Book Corner

- Stuff
- Bøgernes labyrint
- Nouw
- Annikas litteratur- och kulturblogg
- Kulturbloggen

Ørsdalen groeve

Deze post is een vervolg op de Ørsdalen post. In Ørsdalen is een groeve aanwezig, de Ørsdalen gruver. In 1904 begonnen de mijnactiviteiten en in 1954 zijn de werkzaamheden gestaakt. Van 1904 tot 1954 zijn er vijf bedrijven geweest die de groeve geëxploiteerd hebben. Welke dat zijn is te lezen op de drie laatste foto's in deze post.

De groeve ligt op een geweldige plek. Indrukwekkend met overblijfselen uit de mijnwerkzaamheden tijd. Kijk mee.

Ørsdalen kraftverk

Meer foto's van de groeve zijn te zien in deze blogpost. Wij zijn zelf niet heel ver in de tunnels geweest. Hieronder de informatieborden over de groeve. 

Slack Bird

Pas geleden kwam ik de muziek van Slack Bird uit Jyväskylä, Finland tegen. Slack Bird bestaat uit Dave Klas op de banjo en Susanna Leppänen op de accordeon. Ze hebben twee albums uitgebracht. In 2016 het album Let's Start Wearing Capes en in 2018 het album Aleta Au. Volgens hun Facebook pagina brengen ze in 2021 hun derde album uit.

Ze bestaan al sinds 2010 en het verbaast mij dat ik ze niet eerder heb gehoord dan tot een paar weken geleden. Het nummer Danuta van hun eerste album is een interessant nummer. Het gaat over de onderstaande foto van Hans Runesson gemaakt op 13 april 1985 in Växjö, Zweden.

By Source (WP:NFCC#4), Fair use, Link

In 1985 marcheerde een groep aanhangers van de Nordiska rikspartiet (NRP) door de straten van Växjö, Zweden. In één keer sprong een vrouw uit de menigte en sloeg haar handtas tegen het hoofd van een neo-nazi (Seppo Seluska). Hans Runesson pakte zijn camera en maakte de foto. Tot op de dag van vandaag wordt zijn foto gebruikt als een iconisch beeld van protest. Danuta Danielsson, de achtendertigjarige vrouw met de handtas, was een paar jaar eerder naar Zweden verhuisd om met een Zweedse man te trouwen. Ze was opgegroeid in een Pools-joodse familie. Haar moeder had tijdens de Tweede Wereldoorlog een concentratiekamp overleefd. Toen ze de nazi's in haar nieuwe huis zag, ondernam ze haar actie. Het beeld bracht haar internationale erkenning - met mensen die haar zowel vierden als belasteren. Twee jaar later, al strijdend tegen een geestesziekte die de media-aandacht verergerde, sprong ze van een watertoren en pleegde zelfmoord. Een lokale kunstenaar, Susanna Arwin, uitte de wens om een ​​levensgroot standbeeld van Danielsson op te richten, maar uiteindelijk werd besloten dit niet te doen om twee redenen, de eerste was dat raadsleden in Växjö bezorgd waren dat een dergelijk standbeeld kon worden geïnterpreteerd als bevordering van geweld en het tweede omdat het overlevende gezin van Danielsson meldde dat ze niet tevreden zouden zijn dat Danielsson op deze manier wordt herdacht. (Bronnen: Wikipedia, Rare Historical Photo's en Cultura Colectiva).

Hieronder het nummer Danuta waarmee duidelijk is dat Slack Bird tegen het fascisme is. Getuige ook deze artikelen op Facebook en Joe's Garage.

Slack Bird treedt veel op. Een geweldige sessie van Slack Bird is de Beagle Sessions in België. Hieronder zijn een drietal nummers te horen.

Veel informatie is er niet te vinden over Slack Bird. Hieronder een interview met hun en tevens twee nummers Jouni en Danuta.

Hieronder de onnavolgbare versie van Ievan Polkka.

Als laatste de officiële video van Jouni.

Loppis Sotenäs

In de buurt van Sotenäs kwamen we een grote loppis tegen. Het was weer heerlijk struinen tussen de spullen. Veel schilderijen en veel boeken. We zijn eruit gegaan met een drietal boeken en een bordje.

De boeken.

Het bordje.

Ørsdalen

In de vorige post ging het over Stavtjørn. De weg naar de skipiste heet Fv117. Als je de skipiste voorbij rijdt en verder gaat over de Fv117 dan kom je een tunnel tegen. Het was een zelfde soort tunnel als die naar de bergboerderij Kjeåsen. Een verschil en dat is dat bij de Kjeåsen tunnel er maar verkeer in één richting mogelijk was. Om het uur naar beneden en een een half uur later om het uur naar boven. Bij de Ørsdalstunnelen is het een gok of je wat tegenkomt.

Ørsdalstunnelen

Direct na de tunnel is een parkeerplaats aanwezig en kun je beginnen met een wandeling. Ga je verder met de auto dan volgt er een afdaling naar het dal. En wat voor een dal. Het is alsof je in een andere wereld bent terecht gekomen. Ik moet zeggen dat ik dit zelf niet vaak heb meegemaakt. Het dal is ligt geïsoleerd en is alleen te benaderen via de bergweg. In het dal kun je de klim naar de Mjåvassknuten starten. Deze hebben we niet gedaan. We zijn wel naar de Ørsdalen groeve geweest. De foto's van de groeve komen in een latere post aan bod. Nu eerst het dal zelf.

Op internet een artikel gelezen dat er zo'n vijftig mensen in het dal wonen.

Over de tunnel is nog een interessant filmpje te zien van de firma Roadcap. In het onderstaande filmpje worden tijdelijke tunneldelen gedemonstreerd in de Ørsdalstunnelen.