Leningrad Cowboys Go America

Filmdetails:
Titel: Leningrad Cowboys Go America
Verhaal: Sakke Järvenpää (verhaal), Aki Kaurismäki (screenplay)
Regisseur: Aki Kaurismäki
Jaar: 1989
Acteurs: Matti Pellonpää, Kari Väänänen, Sakke Järvenpää
Duur: 79 minuten
IMDB cijfer: 7,0

Samenvatting:
De 'Leningrad Cowboys', een band van Finse muzikanten en hun manager, reizen naar Amerika op zoek naar roem en rijkdom. Als zij door het land trekken, proberend op een trouwerij in Mexico te komen, worden zij gevolgd door de dorpsgek die bij de band wil horen.

De film:
Ik wou net weer eens een blogpost over muziek maken toen mijn oog viel op de Leningrad Cowboys. Een Finse band ontsproten uit het brein van Aki Kaurismäki. Ik had al een drietal films van Aki Kaurismäki gezien, namelijk The Man Without a Past, Drifting Clouds en Lights in the dusk. De films over de Leningrad Cowboys had ik nog niet eerder van gehoord. Misschien zijn de films te oud? Nu ken ik ze dus wel en heb de eerste film van de drie gezien en wat voor een. Genoten van de Leningrad Cowboys. Het is een roadmovie geworden en de Leningrad Cowboys gaan naar Amerika en treden op in cafés en zaaltjes. Er is veel muziek te horen. De stijl van de film is herkenbaar van Aki Kaurismäki en ik moet zeggen dat die stijl mij zeer goed bevalt. Ik kan weer even ontsnappen uit de werkelijke wereld en genieten van de wereld van Aki Kaurismäki. Het is een wereld van vroeger. Na het lezen van dit interview uit 2017 wordt die wereld wat duidelijker. Hieronder een gedeelte uit het interview:

Voor de Finse filmmaker Aki Kaurismäki zijn de wereld, de filmgeschiedenis en nog een paar van die dingen in 1962 opgehouden te bestaan. Gevraagd waarom zijn films er altijd uitzien alsof ze in een onbestemd verleden spelen, zei hij. „De cinema is in 1962 gestorven. Ik denk in oktober.” Waarom 1962? „Omdat ik een Cadillac uit dat jaar heb.” Het verhaal vertelt echter niet waarom nou precies in oktober.

De Leningrad Cowboys dus. De film begint in het noorden van het koude Finland en de band laat een nummer horen, Kasakka. Op dat moment kunnen ze bij mij al niet meer stuk.

Vervolgens maken de Leningrad Cowboys Amerika onveilig. Tijdens de trip komen ze hun verloren neef tegen. De verloren neef wordt gespeeld door Nicky Tesco. Nicky zingt een aantal nummers zoals Chasing the Light en Born to be wild. Hij heeft het nummer Chasing the Light en het nummer Ballad of the Leningrad Cowboys geschreven.

Nicky Tesco was in 1976 de oprichter en de zanger van de Britse punkband The Members.

Interessant is een interview met Nicky Tesco over de samenwerking met de Leningrad Cowboys.

`

De basis voor de Leningrad Cowboys was de Finse rockband Sleepy Sleepers. De titel van de film kwam van de Marx Brothers film Go West (1940). Nadat de film was uitgebracht, veranderde de fictieve band in een echte band en bestaat tot op heden nog steeds.

De film is trouwens opgedragen aan Guty Cárdenas.

Recensies:
- Cinemagazine
- Moviemeter
- VPRO
- Deseret News

Unga Astrid - Becoming Astrid

Filmdetails:
Titel: Unga Astrid
Verhaal: Kim Fupz Aakeson en Pernille Fischer Christensen
Regisseur: Pernille Fischer Christensen
Jaar: 2018
Acteurs: Alba August, Trine Dyrholm, Maria Bonnevie
Duur: 123 minuten
IMDB cijfer: 7,4

Samenvatting:
Als jonge vrouw maakte Astrid Lindgren een gebeurtenis mee die haar diep trof en het verdere verloop van haar leven zou bepalen. Het gaf haar de kracht en het zelfvertrouwen een ander pad te kiezen dan van haar in die tijd werd verwacht. Ze volgde haar hart en ontwikkelde zo haar passie voor schrijven. Met haar fantasierijke kinderboeken als Pippi Langkous is ze wereldwijd een van de meest inspirerende en geliefde auteurs van ons tijdperk geworden en staat ze symbool voor de vrije mens die met conventies durfde te breken.

De film:

Een film over een periode uit het vroegere leven van de Zweedse schrijfster Astrid Lindgren. Een film die je als Zweden liefhebber niet mag missen. Voordat ik interesse in Zweden had, keek ik al wel naar de avonturen van Pippi Langkous, Karlsson van het dak, Emil en Ronja de Roversdochter. Naar de achtergrond van Astrid Lindgren heb ik eigenlijk nog nooit gezocht. Deze film is een goede stap in de richting om wat meer te weten te komen over de schrijfster. Unga Astrid laat de periode in haar leven zien die haar verdere leven gevormd heeft. Ze heet Astrid Ericsson (1907-2002) en groeide op nabij Vimmerby in Småland op de boerderij Näs die haar ouders, Samuel August Ericsson (1875-1969) en Johanna Sofia Hanna Jonsson (1879-1961), pachtten. Astrid was hun tweede kind. Ze had een oudere broer, Gunnar (1906-1974), en later twee jongere zussen, Stina (1911-2002) en Ingegerd (1916-1997). De film begint op het moment dat ze achttien jaar oud is en gaat werken bij de lokale krant Vimmerbytidningen (Bron: Wikipedia). Ze raakt zwanger en de periode tijdens de zwangerschap en een aantal jaar na de zwangerschap wordt in de film getoond. Het is dan 1926 en de film laat goed zien hoe het in die tijd eraan toeging. De kerk heeft een grote invloed op de mensen en de zwangerschap is er een die niet door de beugel kon volgens de maatstaven in die tijd. Boeiend om te zien hoe Astrid dit heeft doorstaan door niet de gangbare paden te bewandelen.

Conclusie:
Een mooie film over een belangrijke periode uit het leven van Astrid Lindgren. Wat me opvalt is dat het gezin Ericsson een gezin is die erg liefdevol is. Natuurlijk zijn de ouders van Astrid het niet eens met de zwangerschap maar ze blijven de gehele film er best wel rustig onder. De scene in de kerk aan het einde van de film is de climax. Dat dit in het echt ook zo was, is te lezen op Wikipedia. Ik heb een gedeelte hieronder opgenomen:

Ze heeft een biografie van haar ouders geschreven, die uit liefde trouwden, samen een goed leven hadden, er als ouders waren voor hun kinderen en hen veel speelruimte gaven. Hun liefdesverhaal heeft ze opgeschreven in Samuel August från Sevedstorp och Hanna Hult, dat uitkwam in 1976.

De film laat het leven uit 1926 zien. De boerderij, kerk en Stockholm. Herkenbare plekken in Stockholm en vooral het bezoek aan de Stadsbiblioteket is herkenbaar. De film spoort mij aan om nog meer te weten te komen over Astrid Lindgren. Er zijn in ieder geval twee biografieën beschikbaar, Van Astrid tot Lindgren en Deze dag, een leven.  

In de film is er ook muziek te horen. Een nieuw nummer Springa van Ane Brun.

En wat nummers uit de jaren twintig.

September Film bedankt voor het beschikbaar stellen van de film. De film is vanaf 29 november 2018 in de bioscoop te zien

Recensies/informatie:
- Moviemeter
- Stralend Schrijven
- Cineuropa
- Aftonbladet
- Take me to Sweden

Löfstad slott

Löfstad is een kasteel in de parochie van Kimstad en de gemeente Norrköping in de provincie Östergötland. Het kasteel ligt op een heuvel niet ver van Lövstadsjön, vlakbij de E4 tussen Norrköping en Linköping, negen kilometer ten zuidwesten van Norrköping. Het kasteel en bijbehorende grond is eigendom van het Riddarhuset en de inventarissen van het Östergötland Museum en wordt tijdens het zomerseizoen aan het publiek getoond als een museum. Het hele jaar door zijn er restaurantactiviteiten. De oude smederij herbergt een café dat in de zomer is geopend.

Het kasteel werd gebouwd in de periode 1630-1660 door Axel Lillie en zijn vrouw Christina Mörner. Wie het kasteel verder bewoond heeft is te lezen in de Wikipedia pagina van Löfstad Slott. Interessant is dat het kasteel ook bekend staat als spookhuis. Het spookverhaal is te lezen op deze website.

We zijn het kasteel niet binnen geweest. Wel zijn we in het gezellig aangelegde tuincafé geweest met de daarbij behorende handelsträdgård.

Carolina Sofie Eliasson was een van de velen die in het kasteel werkte maar daar niet woonde. Ze groeide op te Skvalbäcken. Begin 1900 verhuisde ze naar de onderstaande stuga, dat eruitzag als een doos. Ze werd daarom Sofie i Dosa genoemd. Een tijdlang werd het huis gedeeld met een andere vrouw. Ze zetten vervolgens een touw in het midden van het huis, zodat de zoon van Algot niet aan de verkeerde kant zou kruipen.

Bij het zoeken naar informatie over Sofie i dosa kwam ik erachter dat het huisje een onderdeel is van een natur en kulturstig. Die hebben we helaas gemist. De route en de bijbehorende informatie is hier te vinden.

Hold the Dark

Filmdetails:
Titel: Hold the Dark
Verhaal: Macon Blair (screenplay), William Giraldi (boek)
Regisseur: Jeremy Saulnier
Jaar: 2018
Acteurs: Jeffrey Wright, Alexander Skarsgård, James Badge Dale
Duur: 125 minuten
IMDB cijfer: 5,7

Samenvatting:
Wanneer in Alaska drie kinderen dood worden teruggevonden vermoed men dat er wolven in het spel zijn. Bovendien verdwijnt een zesjarig jongetje waarna diens ouders de hulp inschakelen van de auteur en wolfexpert Russell Core. Hij moet hem terugvinden en de roedel wolven doden. Tijdens zijn zoektocht wordt hij vergezeld door de rouwende vader en wordt hij zowel met de wreedheid van Moeder Natuur als met zijn eigen tekortkomingen geconfronteerd. Het is onduidelijk wie nu werkelijk de prooi is en wie het roofdier.

De film:
Deze keer een andere film. Een film die op dit moment op Netflix is te zien. Een die afspeelt in Alaska. Ook het hoge noorden, maar dan op een ander continent. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van William Giraldi. Het boek is vertaald naar het Nederlands met de titel Toen kwamen de wolven. Het begint met een verdwijning van een zesjarige jongen die waarschijnlijk gegrepen is door wolven. De moeder schakelt wolfexpert Russell Core in. Russell neemt de opdracht aan en vertrekt naar het plaatsje Keelut in Alaska. Hier wordt het interessant. Het plaatsje Keelut bestaat in het echt niet, maar de naam is in de Inuitmythologie een kwaadaardige en chtonische aardgeest die op een kale hond lijkt. Men gelooft dat het schepsel de dood viert en het wordt soms gezien als een voorbode van de dood. De bevolking van Keelut zijn Yupik. De Yupik zijn een groep van inheemse of inheemse volkeren van westelijk, zuidwestelijk, zuid centraal Alaska en het Russische Verre Oosten. Ze zijn Eskimo en zijn gerelateerd aan de Inuit- en Iñupiat-volkeren.

Winter, wolven, sneeuw, Yupik, mystiek en Russell Core. Prachtige beelden van het ongerepte Alaska. Veel geweld met als hoogtepunt de shootout van Cheeon. Hieronder een gedeelte van die shootout. Deel twee en deel drie zijn ook op Youtube te zien.

Conclusie:
Een vreemde film omhult met mystiek van de Yupik. Geen Scandinavische film, maar wel een Zweeds tintje, Alexander Skarsgård speelt de rol van Vernon. De reden van deze post op Blogzweden is omdat de Yupik een grote rol hebben in de film. Een film die je na het kijken met veel vragen laat zitten en waar je nog een lange tijd over na zit te denken.

Hieronder zijn een drietal Yupik nummers te horen van Pamyua en Byron Nicholai.

Recensies:
- De Lagarde
- Bustle
- Variety
- The Atlantic
- Cine

Gräsgård hamn, Öland

Gräsgård is een kerkdorp (minder dan 50 inwoners) op het eiland Öland. De kerk kwam al aan bod in november 2014 in deze post. Het dorpje heeft een haven. De huidige haven is van 1936. In de zomer is er verse vis te koop in een (sta)caravan. Van de caravan geen foto gemaakt, maar hier zijn wat foto's te vinden van Annys Fiske. In de haven valt direct een gedenksteen op met de tekst:

Till minne av de tio män som offrade sina liv i fosterlandets tjänst vid minsprängningsolyckan utanför Gräsgård den 22 november 1941.

Het verhaal achter de steen is hier te lezen.

Gidseltagningen - Below the surface

Serie details:
Titel: Gidseltagningen - Below the surface
Verhaal: Kasper Barfoed en Jesper Bernt
Jaar: 2017
Acteurs: Johannes Lassen, Alexandre Willaume, Peder Thomas Pedersen
Duur: 8 afleveringen (57 minuten per aflevering)
IMDB cijfer: 7,1

Samenvatting:
Drie gemaskerde mannen gijzelen vijftien onschuldige mensen in een metrostel onder Kopenhagen. Een antiterrorisme eenheid onder leiding van Philip Nørgaard en Louise Falck wordt uitgestuurd om hen te bevrijden. De media volgen de gijzeling op de voet. Zeker wanneer Naja Toft optreedt als tussenpersoon en een inzamelactie start om het losgeld bijeen te krijgen. De publieke opinie over de vraag of er al dan niet moet onderhandeld worden met de terroristen, verdeelt het land. Acht dagen lang houdt de gijzeling Denemarken in zijn greep, acht dagen waarin de angst groeit en de ondergrondse gijzelaars alle hoop om te overleven verliezen.

De serie:
Een terroristische actie in de metro midden in Kopenhagen. Acht dagen, acht afleveringen. De snelheid zit er goed in en je krijgt direct een gedeelte uit het recente verleden van Philip Nørgaard te zien. Hij heeft een relatie met Louise Falck maar dat houdt geen stand vanwege de nachtmerries uit het verleden. Feit is wel dat Louise in het team van Philip zit en dit levert een interessante verhaallijn op. Het thema is actueel en de terroristen zijn hard. De gegijzelden hebben ieder een eigen verhaal en die wordt per aflevering vertelt in dezelfde stijl als in de serie The Rain. Presentatrice Naja Toft zorgt voor de nodige spanning tussen de beide partijen.

Conclusie:
Een superspannende serie. Een gijzeling in de metro diep onder de grond. Het deed mij denken aan wat er in 2017 in het trein- en metrostation van Stockholm gebeurde. We stapten uit en er was een alarm te horen. Het station moest direct ontruimd worden. Het zou een terroristische actie geweest kunnen zijn, maar was het gelukkig niet. Dit maakt de serie geloofwaardig. Ondanks dat de serie maar uit acht afleveringen bestaat, had ik soms wel het gevoel dat het lang duurde voordat er wat gebeurde. Dit verklaart dan wel weer de rol van Naja Toft.

De hoofdrolspelers Johannes Lassen (Philip Nørgaard) en Sara Hjort Ditlevsen (Louise Falck) spelen hun rol erg goed. Het leuke is dat ze in een andere serie, Advokaten (The Lawyer), ook samen te zien zijn. Wel vreemd om dan vooral Johannes Lassen in een andere rol te zien.

Van Gidseltagningen is een tweede seizoen in de maak. Dit is te lezen op de websites van Nordic Drama en Lise Risom Olsen.

Recensies:

- VPRO
- Stralend Schrijven
- XGN
- Undercover network
- Mijn Serie
- Serie Totaal
- Screen Dependent
- Scriptgirl
- Entertainment Focus
- Berlingske

Cave

Filmdetails:
Titel: Cave
Verhaal: Henrik Martin Dahlsbakken
Regisseur: Henrik Martin Dahlsbakken
Jaar: 2016
Acteurs: Heidi Toini, Mads Sjøgård Pettersen, Benjamin Helstad
Duur: 85 minuten
IMDB cijfer: 4,2

Samenvatting:
De drie vrienden Charlotte, Adrian en Viktor leerden elkaar kennen tijdens hun militaire dienst bij het Noorse 'Telemark Bataljon' in Afghanistan tussen 2010 en 2012. Adrian en Charlotte werden een paar en werken nog steeds voor het leger. Ze zijn allen geïnteresseerd in extreme sporten en fysieke uitdagingen en hebben al een lange tijd een afdaling gepland in een onontgonnen grot diep in de bergen. Een paar jaar eerder verdronken er twee buitenlandse duikers tijdens het verkennen van een deel van de dezelfde grot. Één van de duikers werd nooit gevonden en de grot werd afgesloten voor het publiek. De drie vrienden tarten het lot en zonder back-up beginnen ze aan hun tocht.

De film:
Een nog geen anderhalf durende film over drie vrienden die willen afdalen in een afgesloten grot. Dat kan alleen maar misgaan maar de vraag is op welke manier. Het intro is geweldig. Ze rijden onder andere over de Trollstigen. Al gauw leer je de vrienden kennen en hoe de verhoudingen liggen. Wordt er onderweg naar de grot ook nog eens een deuntje uit de film Deliverance gefluit......

Tot op dat moment krijg je een paar schitterende beelden van de natuur te zien. Eenmaal in de grot is de natuur verdwenen en maakt het plaats voor een claustrofobisch gedeelte. Nauwe doorgangen, water en spannende momenten. Ik moest toen wel even terugdenken toen wij in het natuurreservaat van Hölick waren. We zijn toen ook een grot ingegaan, maar niet zover. Wou je verder dan moest je een regenpak aan en door smalle spleten wurmen. Het geeft wel een beetje weer wat ze in de film meemaken. Zet daar vriend Viktor bij en de spanning is compleet.

Het einde is apart en wordt vervolgd door nog mooiere beelden van de natuur gevolgd door muziek van Merethe Soltvedt met het nummer Neverafter. Het nummer is hieronder te horen:

Vervolgens verschijnt er een aankondiging dat Cave 2 binnenkort in de bioscoop is te zien. Heel vreemd. Die aankondiging hadden ze wel achterwege kunnen laten. Deel twee is trouwens nog steeds niet te zien volgens IMDB.

Conclusie:
De film heeft geen goed cijfer op IMDB, maar persoonlijk vond ik de film wel goed. Schitterende beelden, een gestoorde Viktor en angst in de grotten. In het echt doet men dit ook en gaat het ook wel eens mis. Op deze website is een duidelijke reconstructie te zien van een grotongeluk op 6 februari 2014. Op de Montages website is een analyse van de Cave film te lezen. Hieronder is nog een Youtube recensie te zien. Deze recensie bevat wel spoilers.

Ondanks dat de film slecht ontvangen is, is het als Scandinavië liefhebber zeker aan te bevelen. De beelden aan het begin en aan het eind zijn heerlijk om te zien en een kijkje in het grotduiken is altijd leuk. De film is in zijn geheel te zien met, volgens mij, Hongaarse ondertiteling op Youtube of te huur/koop op Amazon.

Recensies:
- Letterboxd
- Reddit
- Moviemeter

Hallsjö Kyrkoruin

Hallsjö Kyrkoruin is een ruïne van een middeleeuws kerkgebouw. De voorganger van de kerkruïne was waarschijnlijk een houten kerk gebouwd in de buurt van een belangrijke heidense begraafplaats die vandaag de dag nog te zien zijn. De kerk die de kerk verving, was een rechthoekige stenen kerk en zou in de late middeleeuwen moeten zijn gebouwd. Er zijn geen beelden van hoe de kerk er ooit uitzag. In 1966 werd de ruïne gerestaureerd. (Bron: Wikipedia). Het resultaat is nog steeds te bewonderen. Apart is dat de kerken werden gebouwd naast de heidense grafheuvels.

De grafheuvels.

Meer foto's zijn te zien op deze website.

Tussen de rendieren geboren: Sporen in de sneeuw deel 3 - Lillian van Bael

Boek details:
Auteur: Lillian van Bael
Titel: Tussen de rendieren geboren: Sporen in de sneeuw deel 3
Verschijningsdatum: 2018
Bladzijde: 230
Uitgeverij: Palmslag
ISBN: 9789491773921

Flaptekst:
Sporen in de sneeuw is het derde deel van Tussen de rendieren geboren. Sporen in de sneeuw brengt de lezer terug naar het leven van de Sámi na de Grote Noordse Oorlog, met drieduizend doodgevroren soldaten in het hooggebergte van Storsylen. De grote droogte die daarop volgt, veroorzaakt armoede en hongersnood in Sàpmi. Doordat nieuwe wetten worden uitgevaardigd mogen Sámi niet meer op groot wild jagen en in de rivieren vissen. Het in bezit hebben van wapens en alcohol is ten strengste verboden en overtreders worden ter dood veroordeeld. Oude heilige rituelen worden verboden en sjamanen gedood.

Ondertussen overtuigt Tinka de Lensman en de Præst van de onschuld van de veroordeelde Lais. De Lensman volgt de sporen van Birit en raakt verstrikt in de magie van de wijze weidevrouw. De wraak van Birit is groot, haar magie laat de hemel splijten.

Het boek:

Eindelijk het laatste deel uit de serie Tussen de rendieren geboren. Het eerste deel De vlucht, verscheen in 2015 en het tweede deel De tweeling verscheen in 2016. In dit derde deel de ontknoping van het verhaal. Gelukkig begint het boek met een korte samenvatting over wat er gebeurd is en vervolgens gaat het verhaal verder waar het tweede deel gestopt is. De verhalen van Tinka, Lais, Grete en Birit kruisen elkaar regelmatig in het derde deel. Er gebeurd van alles en vooral Birit is aanwezig met haar magie, verleiding en gedaanteveranderingen in Sorte Ragnifer, de geest van het zwarte rendier. Ze deed mij constant denken aan Pirita uit de film Valkoinen peura. Geweldig. De onderdrukking van de Sami komt ook uitgebreid aan bod. Schrijnend voorbeeld is Alviva, de dochter van Birit. Ze wordt in Steinkjer uitgebreid onderzocht omdat ze Samisch is. Precies zoals in de film Sámi Blood. Alviva krijgt een nieuwe naam, ze is het zesenveertigste meisje uit Lapland en wordt daarom Jente 46 genoemd. Ik heb het vaker gehoord, maar kan er eigenlijk nog geen voorstelling van maken hoe het moet zijn geweest in die tijd. Het speelt in de tijd dat er zware straffen stonden op het maken en nuttigen van alcohol. Dit deed mij weer denken aan de film Kautokeino-opprøret. 

Lais zit ondertussen gevangen in de kopermijnen van Røros en hiermee vormt het plaatsje een belangrijke rol in dit derde deel. Røros is een plaats waar we vaker geweest zijn en het is heel herkenbaar om over Røros te lezen. De kerk van Røros was toen al het middelpunt en is dit tegenwoordig ook nog steeds. Van Røros naar Jokmokk en van Jokkmokk weer naar Mo I Rana en dan weer naar Bodø. Het gaat alle kanten op en men beleeft veel avonturen. Uiteindelijk moet het deze keer toch tot een einde komen omdat dit deel het laatste deel is. En tot een einde komt het.

Conclusie:
Ook in dit boek weer een aantal taalfouten die niet nodig waren, maar het is wel een heerlijke afsluiter geworden met een op hol geslagen Birit. Het derde deel speelt zich af in een groot gebied waar veel over verteld wordt. Bijvoorbeeld het verhaal van de Sami's, de Olav Tryggvason sage met Viking-chef Raud en de geschiedenis van Bodø met præst Augustinus Olsson Palte. In het derde deel heeft de Lensman een grote rol en is zelfs menselijk. Een mooie afsluiter van een trilogie waarin het leven van de Sami centraal staat en een inkijk geeft hoe het er in die tijd eraan toe ging. Tip: lees de drie delen direct achter elkaar om meer te genieten van het verhaal.

Opvallend is dat er een nawoord is: De kopermijn in Røros is nooit gebruikt om gevangenen in te laten werken. Dit onderdeel van het verhaal is geheel op mijn fantasie gebaseerd.

Wetenswaardigheden:

• Delicatesse Rakørret.
• Tsaar Peter de Grote.
• Christiania: myrnennen, moerasmannen. Sami’s die een waardeloos stuk moeras hebben gekocht en daardoor stemrecht hebben gekregen.
• Rosmaling-stijl. Schildertechniek die in het zuiden van Noorwegen veel voorkomt.
• Lomper.
• Lefse.
• Duivelse fæn wordt Sorte Ragnifer ook wel genoemd.