Nomad - Jeroen Toirkens

Boek details:
Titel: Nomad
Essay: Jelle Brandt Corstius
Foto's: Jeroen Toirkens 
Jaartal: 2011
Bladzijde: 207 blz
Uitgeverij: Uitgeverij Lannoo
ISBN: 9789020995985

Samenvatting:
Fotograaf Jeroen Toirkens documenteert al sinds 1999 de rauwe werkelijkheid van de laatst levende nomaden op het noordelijk halfrond. Door globalisering, droogte, armoede en klimaatverandering is het voor deze volken steeds moeilijker om vast te houden aan hun traditionele manier van leven. Toirkens' sprekende foto's en een doorleefd essay van Jelle Brandt Corstius geven een indringend beeld van twaalf reizen naar de meest afgelegen gebieden op aarde.

Foto van Jeroen Toirkens.

Deze blogpost is eerder verschenen op 13 oktober 2014. Ik heb de blogpost opnieuw gepubliceerd. Ik kreeg afgelopen week namelijk eindelijk de foto's van uitgeverij Lannoo. Ik heb een aantal van deze foto's opgenomen.

Jeroen Toirkens heeft twaalf jaar lang een zoektocht gemaakt naar de laatst overgebleven nomaden op het noordelijk halfrond. Het project heeft uiteindelijk geresulteerd in het fotoboek Nomad. Het boek is ingedeeld in de onderstaande hoofdstukken:
- Asia
- Dukha
- Arctic
- Inuit
- Essay (een essay van Jelle Brandt Corstius)

- Map of human Migration
- Index van alle foto's
- Dankwoord van Jeroen Toikens

Foto van Jeroen Toirkens.

Het project heeft twaalf jaar geduurd en je kunt in het dankwoord van Jeroen en de essay van Jelle (beiden in het Engels en Nederlands te lezen) verwijzingen terugvinden naar het boek Solitude van Jeroen Toirkens en Petra Sjouwerman en het essay Arctisch Dagboek van Jelle Brandt Corstius. Het essay van Jelle is een goed idee geweest zodat je wat meer achtergrondinformatie krijgt over in ieder geval de reizen die Jeroen samen met Jelle heeft uitgevoerd. Het essay is geschreven tijdens hun verblijf bij de Inupiat te Barrow in Alaska. Het levert onder andere een inkijk in het verleden van Jeroen op en de verhalen die hij en Jelle beleefd hebben waarin onder andere alcohol, naast de klimaatverandering, een grote invloed heeft op de nomaden. Het essay begint met de mededeling dat de reizen met Jeroen vooral uit wachten bestaat. Het wachten in Barrow was dan ook op de vangst van een walvis wat uiteindelijk toch gelukt is en in het essay wordt er uitvoerig over geschreven.

Foto van Jeroen Toirkens.

Aan het einde van het boek is de Map of human Migration te zien met hierop uitleg over de verschillende nomaden die gefotografeerd zijn door Jeroen. De gefotografeerde nomaden zijn:
- Yörük
- Kirgiezen
- Khalkh
- Kazakh
- Dukha
- Sami
- Nenets
- Inuit

De index van alle foto's is een belangrijke toevoeging aan het fotoboek. Je krijgt dan wat meer informatie over de desbetreffende foto en dat is wel handig. Je voelt namelijk dat er een verhaal achter de foto zit en de index zorgt ervoor dat je iets meer informatie krijgt. Gelukkig is het verhaal achter de foto's duidelijker gemaakt door het Youtube kanaal van Nomadslife. Wat een geweldige toevoeging op het boek is dit. Ik heb de afspeellijst van 39 video's hieronder opgenomen.

Ook leuk is het om Jeroen zelf te horen vertellen in dit interview. Verder is er meer informatie over het project te vinden op de Nomads Life website met onder andere een overzicht van plaatsen waar Jeroen is geweest.

Foto van Jeroen Toirkens.

Het fotoboek is bij Bol.com niet meer leverbaar. Bij Lannoo nog wel. Bij de recensiewebsites zijn nog een aantal extra foto's te zien.

Een mooi fotoboek over de nomaden die zich niet druk maken over een trein die twee minuten te laat komt, maar proberen te overleven en zich aan te passen.








Recensies:

Foto van Jeroen Toirkens.

- De Zwerver
- Focusmedia
- De Leeswolf
- De Nieuwe Boekerij
- JJ Pollet
- Apowl
- I am Expat (met een film)
- Digifotopro
- Tumblr (met een aantal foto's uit het boek)
- VervePhoto

Gräsgårds kyrka

In de serie kerken dit keer een kerk op het eiland Öland. Tijdens een bezoek aan Öland hebben we alleen maar deze kerk bezocht. De kerk ligt in het zuiden van Öland. Helaas zat de kerk dicht. Dit terwijl we toch nog op tijd waren. De kerk heeft een middeleeuwse oorsprong, die gedeeltelijk bewaard is gebleven in de toren.

De onderstaande foto is afkomstig van Wikimedia.

Gräsgårds kyrka

Meer informatie over de kerk is te vinden op:
- Alt På Öland
- Visit Öland
- Website Öland

A year in Lapland - Hugh Beach

Boek details:
Auteur: Hugh Beach
Titel: A year in Lapland - Guest of the Reindeer Herders
Verschijningsdatum: juli 2001
Bladzijde: 256 blz
Uitgeverij: University of Washington Press
ISBN: 9780295980379

Hugh Beach

Samenvatting:

As a young man Hugh Beach went to live with the Saami reindeer hunters of Swedish Lapland. His lyrically written and very personal story of trying to fit into the herding way of life is a rare insider's account of the Saami. In a passionate and informed Afterword to this new edition of the book, he revisits his old friends and looks at how Sweden is attempting to balance the conflicting needs of reindeer herders and environmentalists in the 21st century.

Dit boek heb ik meer dan een jaar geleden al gelezen en was toen al redelijk ver gevorderd met de blogpost. Helaas is er toen iets mis gegaan in Blogger zodat de gehele blogpost weg was. Het betekende eigenlijk dat ik het boek opnieuw moest lezen. Laatst kwam ik nog wat aantekeningen over het boek tegen. Op basis hiervan weer een nieuwe blogpost geschreven. In deze blogpost heb ik een aantal afbeeldingen uit het boek gebruikt. Ik heb hiervoor toestemming gekregen van Hugh Beach. Wel moet onder elke afbeelding de naam van Hugh Beach staan. De reden hiervoor staat in het antwoord van Hugh Beach hieronder:

As for using pictures or illustrations from the book, you have my permission if you reference them properly, listing my name under each. The publishers have cautioned me long ago that otherwise my copyright might be voided by others who copy the pictures from your blog without asking for my permission. 

Hugh Beach geeft les aan de universiteit van Uppsala. Zijn staat van dienst is op de website van de universiteit van Uppsala te lezen. De lijst van zijn publicaties is hier terug te vinden.

Het boek is uitgebracht in 2001, maar gaat over de periode in de jaren zeventig toen Hugh Beach verscheidene keren naar Zweeds Lapland is geweest en zelfs een jaar daar heeft gewoond. Het boek gaat voornamelijk over het jaar dat hij met de Zweedse Samen heeft doorgebracht. Het boek is niet geschreven vanuit antropologisch standpunt, maar vanuit het persoonlijk standpunt van Hugh. De belevenissen als gast van de Saami. Het heeft een zeer interessant boek opgeleverd met ontzettend veel informatie over de Saami. Veel van deze informatie kom je bv ook tegen in het boek Veertig dagen zonder schaduw van Olivier Truc. Dat boek ben ik op dit moment aan het lezen en is de reden dat ik deze blogpost eindelijk afgekregen heb. Tevens stonden in het boek De Laatste Grens van Karin Anema een aantal dingen die Hugh Beach ook in zijn boek genoemd had. Karin Anema trok een korte tijd met de Saami op in de tegenwoordige tijd. Hugh Beach trok een volledig jaar met de Saami op toen men nog niet geheel gemoderniseerd waren. Het boek is een must have voor degenen die de meer over het leven van de Saami's wil weten. De rest van de blogpost zal bestaan uit wetenswaardigheden uit het boek. Het zijn er best wel veel geworden ondanks dat ik flink moest schrappen. 

Tekening uit het boek A Year in Lapland.

• Goahttieh: hut voorzien van turf. Wordt nu gebruikt voor opslag en roken van vis.
• Een oude Lapland truc: Het is niet mogelijk om alcohol te bemachtigen in de bergen. Saami staan er bekend om dat ze een fles drank helemaal leegdrinken. De truc is om de alcohol te verdelen over meerdere eenheden.
• Drank in de oude dagen was erg belangrijk. Dit komt ook terug in de film Kautokeino-opprøret.
• Trolldrums, sjamaan trommels beschilderd met figuren. Vaak getekend met de rode sap van chewed alder bark (gekauwd els schors), 
• Figuren op trommels. Zon, regenboog, wind, dieren. De arpa (brass ring) vibreert over de trommel naar de rode figuren, bijvoorbeeld op een beer. De geesten zijn het dan mee eens om op de beer te jagen.
• Sjamaan of najd met trolltrumma. Wil je meer weten over het leven van een najd dan kan ik de boeken van Megan Lindholm (Tillu, vrouw van de toendra en Kerlew, broeder van de wolf) sterk aanbevelen.
• Guabbada, andere naam voor de trommel. Het boek The Divine Thunderbolt met daarin de vermelding over Guabbada lijkt me een interessant boek. De ebook uitvoering is hieronder te bestellen. Waarschijnlijk ga ik dit boek ook bestellen. 
• De noordse Saami Karesuando moesten naar het zuiden vanwege gesloten Noorse grenzen. Ze gingen naar Jokkmokk en bleken een andere manier van rendierhouden te hebben. Jokkmokk hield de kudde dichtbij elkaar en de noordse Saami lieten de rendieren los en liepen door andere kuddes heen. Dit leidde tot wrijving.
• Waterkrachtcentrale Tjaktjajaure en de bijbehorende problemen voor de herders dat het graasland overstroomt werd en dat de migratie routes van de rendieren aangepast moesten worden. Tevens verandering voor de visstand. Ook de goahtties kwamen onder water te staan toen de dam klaar was.
• Virihaure.
• Rubberlaarzen tot kniehoogte veroorzaakten blaren. Gras in de Saamischoenen absorbeerde het zweet en veroorzaakten geen blaren.

Rendierslacht.
Foto uit het boek van Hugh Beach.

• Kuorpak was de verzamelingsplaats voor de herfst slacht en de winter separatie van de rendieren. Hiernaast is een helikopter te zien die de dode rendieren (maximaal vijf) verplaatst naar de mobiele slachtwagens. De mobiele slachtwagens kunnen niet bij de koraal in Valli komen omdat Valli nogal afgelegen ligt. De helikopter is dan een oplossing. Rendieren moeten namelijk binnen vijf minuten nadat ze zijn gedood gevild worden. De huid geeft anders een slechte smaak aan het vlees.
• Voor de slacht moeten de rendieren eerst rustig worden voordat ze gedood worden. Anders komt er een soort zuur in het vlees (melkzuur in de spieren) en dat is niet bevorderlijk voor de smaak.
• Sito is een van Sirkas sameby's zomerdorpen.
• Choo is Samisch voor Hugh.
• Gadniha, mensen van de onderwereld. Äparis, ongewenste kinderen, meestal buiten het huwelijk geboren en gedood door hun moeders. Meer info over verhalen en legendes van de Saami is hier te vinden.
• Ritsemjokk waterkrachtcentrale. Ritsemjokk ligt in het Padjelanta gebied. Padjelanta kwam in het gelijknamige boek van Anton Quintana al uitgebreid aan bod. We zijn zelf even in het gebied Stora Sjöfallet geweest.
• Änonjalme.
• Arasluokta. Meer informatie over dit gebied is te vinden op Fjällvandring i Padjelanta. Mooie foto's zijn te zien op deze website.
• Gahkku, glödkaka – samiskt tunnbröd.
• Saami uitvinding, de rakkas.

Rakkas, foto uit A Year in Lapland van Hugh Beach.

• Kalf markering is noodzakelijk om het 's avonds laat of vroeg in de ochtend te doen als het nog koud is. Anders zou het onmogelijk zijn om de rendieren van de winderige bergtoppen te verjagen waar ze de insecten kunnen vermijden.
• De rendiervlieg, cephenomyia trompe, probeert haar eitjes in de neus van de rendieren te spuiten waar ze uitkomen. De luchtwegen van de rendieren raken zo verstopt en gezwollen dat de rendieren sterven.
• Een rendiermoeder kan haar kalf identificeren door zijn grom en vice versa, zelfs op grote afstand.
• Vaak is één oor van de rendieren de "persoonlijke oor" en de andere de "familie oor". De markeringen worden tegenwoordig geregistreerd en gecontroleerd, zodat er geen twee Saami in hetzelfde gebied identieke merken hebben. Bovendien is het belangrijk dat het oormerk niet gemakkelijk veranderd kan worden zodat het simpel iemand anders merk kan worden.
• Castreren van de mannelijke rendieren met een tang gaat vaak mis. Niet zo flexibel als met de tanden. Met tanden castreren is illegaal. Met de tang is snel en minder pijnlijk voor de rendieren. Een filmpje hierover is te zien in deze blogpost.
• In het voorjaar en de vroege zomer kan men vaak een rendier zien op drie poten terwijl ze met één poot over hun nieuwe gewei wrijven. De Saami zeggen dat de rendieren bezig zijn met "het maken van geweien". Is een rendier lam in één achterpoot en vervolgens niet in staat om het gewei te wrijven aan die kant, dan is de kans groot dat het gewei vervormd.

Onverharde geweien. Foto uit het boek van Hugh Beach.

• Rendieren die gecastreerd zijn volgen niet meer het reguliere gewei groei schema. Er moet dan niet te hard worden getrokken aan het onverharde gewei. Ze kunnen breken en de rendieren bloeden vervolgens dood door het gebroken gewei. 
• De ideeën over het bouwen van een goahttieh.van Saamiologist Ernst Manker en Saami professor Israel Ruong komen in het boek aan bod. Je hebt onder andere turf goattiehs en tent goattiehs.
• Oude Saami beëindigden in het verleden traditioneel hun eigen leven in plaats van een last te worden. Dit was ook te lezen in Strijd om Stenvik en Padjelanta.
• Ruonasvagge, de groene vallei. De vallei is vernoemd naar de groene korstmossen op de duizenden rotsen en niet naar het groene gras.
• Het huid van het kalf is de zachtste en het fijnste voor het maken van de winterkleding. Tegenwoordig hebben nylon en wol de meeste rendieren-huid kleding vervangen en het is meestal winstgevender de kalveren op te laten groeien tot volwassen rendieren.
• Tjappa niejdda is een mooi Saami meisje.

Saami meisje. Foto afkomstig van het Saami blog.

• Biegolmai, de wind god.
• Kvanne (engelwortel) is bekend als Saami snoep.
• Oud Saami volksgeloof: als men erin slaagt om een stuk staal of een lasso over een spook kudde of een kudde van de mensen van de onderwereld te gooien, zullen de rendieren werkelijkheid worden.
• Guottalvis, de doden vogel.
• De schoenenband is het meest persoonlijke voor de Saami.
• Joiken was vroeger verboden. De kerk zag dit als zingen naar de duivel.
• In Zweden is het snijden van jonge, zogenaamde natte (met bloed gevulde) geweien van levende dieren, de juni of juli geweien, verboden om humanitaire redenen.
• Jute doek in koraal zorgt ervoor dat de kudde rendieren geen uitweg zien en dus niet ontsnappen. Een koraal kan geen kudde rendieren tegenhouden als ze willen ontsnappen. Een voor een worden de rendieren uit de koraal gehaald. Men duikt dan onder het jute doek de koraal in.
• Skuorkah.
• Van de dode rendieren die gevonden worden, snijdt men de oren af voor het oormerk. De vinder van het dier krijgt 50 kronen van de eigenaar van het dode rendier. Die kan weer een vergoeding krijgen van de overheid. In het boek Veertig dagen zonder schaduw komt dit gegeven uitgebreid aan de orde.
• Anta Pirak, een Jokkmokk Saami en zijn biograaf Harald Grundström (in de jaren 30).
• In de winter van 1975 heeft Hugh Beach eindelijk de mogelijkheid om een herfstmigratie mee te maken. In een hoofdstuk beschrijft hij de reis van Kvikkjokk naar Lillselet per ski. Mobiele telefoons waren in die tijd niet aanwezig. Alleen een paar reddingstelefoons op enkele plekken die het op dat moment niet deden.
• De historie van de Jokkmokk wintermarkt komt voorbij.
• Wolven kunnen communiceren door hun neus onder de sneeuw te stoppen voordat ze gaan huilen. Dit dempt het gehuil en leidt zowel rendieren en herders om de tuin door te laten geloven dat de wolven ver weg zijn.
• De Nordenskiöld race, genoemd naar Aldof Erik Nordenskiöld. Een mooi artikel hierover kwam ik tegen op het blog Little Lapland van Rianne Dasselaar.
• Het meest favoriete woord van de Saami "misschien" wordt Hugh Beach aan het einde van het boek duidelijk.
• De kralen mogen natuurlijk niet ontbreken en komen vaak aan bod. Hieronder is een tekening te zien van een kraal.

Een kraal. Tekening uit het boek van Hugh Beach.

Kralen zijn we zelf ook vaak tegengekomen in Lapland. Een blogpost over een kraal is hier te vinden.

Saami kraal.

Saami kraal.

Het boek eindigt met een epiloog van Hugh. Het is dan zeventien jaar later en laat zien hoe het nu gaat met de mensen die in het boek voorkwamen. De modernisatie zoals mobiele telefoons en de invloed van de Tsjernobyl ramp in 1986 worden besproken.

Reviews en informatie:
- Prof. Hugh Beach

- The Arctic Phototour
- Publishers Weekly

- Kirkes Review

- GoodReads
- Synergies prairies
- Enotes

Fjellet - The Mountain

Film details:
Titel: Fjellet (The Mountain)
Jaar: 2011
Regisseur: Ole Giæver
Verhaal: Ole Giæver
Acteurs: Ellen Dorrit Petersen en Marte Magnusdotter Solem
Muziek: Ola Fløttum
Fotograaf: Øystein Mamen
Duur: 73 minuten
IMDB cijfer: 5,8

Samenvatting:
Nora en haar vriendin Solveig beginnen aan een lange tocht door het prachtige, besneeuwde Noorse landschap die hen uiteindelijk naar de top van de bergen moet brengen. Solveig is drie maanden zwanger en in de ogen van Nora kan ze maar weinig goed doen. Hoe verder ze de bergen in reizen, hoe dichter ze in de buurt komen van een plek waar twee jaar terug een tragisch ongeluk gebeurde. Een gebeurtenis die hun leven voorgoed veranderde...

De regisseur en schrijver van de film is Ole Giæver (1977) uit Tromsø. Hij heeft een aantal korte films gemaakt waarvan je er een aantal kunt zien op zijn Youtube kanaal. In 2008 verscheen zijn eerste film Sommurhuset en in 2011 dus Fjellet. De film gaat in zijn geheel over een bergwandeling met het lesbische stel Nora (Marte Magnusdotter Solem) en Solveig (Ellen Dorrit Petersen).

De bergwandeling hebben ze twee jaar eerder gedaan samen met hun zoontje (biologische moeder is Nora) Vetle van vijf jaar. De bergwandeling die ze nu maken is niet geheel vrijwillig voor Nora. Solveig, die drie maanden zwanger is, heeft namelijk gedreigd om Nora te verlaten als ze niet mee gaat met de bergwandeling. Wat volgt is een wandeling van een aantal dagen waarin de spanning in de relatie tussen het stel toeneemt. Een mooie film met goed spel van de actrices Ellen Dorrit Petersen en Marte Magnusdotter Solem. De muziek van Ola Fløttum (heeft een relatie met Ellen Dorrit Petersen) past goed bij de mooie beelden van de omgeving. De film is opgenomen in de bergketen Norefjell, Noorwegen. Hieronder een aantal beelden uit de film.

Meer informatie over Fjellet is te vinden op:
- En stille storm
- Facebook pagina
- Fjellfamilie i Berlin
- Samlivsdrama i fjellet
- Fjellet
- Moviemeter

Gunnarps Tegelbruk

Tjörnarp is een plaatsje in de gemeente Höör in Skåne. In dit plaatsje staat Gunnarps Tegelbruk. In de jaren 1850 begon men met het produceren van bakstenen in het dorp. Gunnarpsdalen was toen zeer rijk aan klei. In 1898 bouwde men een grote ringugn in graniet met baksteen. De productie van bakstenen was ongeveer 3 miljoen per jaar tot 1958 toen de oven werd verwoest door een brand en de productie werd gestaakt. In 1993-1994 werd de oven gerestaureerd. Vandaag de dag is de oven een toeristische attractie. De gehele historie van de oven is te vinden op de website van Länsstyrelsen Skåne.

Meer info over Gunnarps Tegelbruk is te vinden op:
- Tips på utflyktsmål i sommar-Skåne med omnejd 2009
- Tjörnarpsbloggen
- Mina industriminnen

Walhalla saga I: Strijd om Stenvik - Snorri Kristjansson

Boek details:
Auteur: S. Kristjansson
Titel: Walhalla saga I: Strijd om Stenvik
Originele titel: Swords of Good Men
Vertaling: Peter de Rijk
Verschijningsdatum: september 2014
Bladzijde: 336
Uitgeverij: Karakter Uitgevers (nog bedankt voor het recensie exemplaar)
ISBN: 9789045204871

Snorri Kristjansson (geboren 1974 te Reykjavík, IJsland) is een van oorsprong IJslandse schrijver. Zijn familie verhuisde naar Noorwegen in 1983 waar hij zeven jaar heeft gewoond. Sinds 2005 woont Kristjansson in Londen. Strijd om Stenvik, een Vikingen roman, is zijn eerste roman uitgebracht in 2013. Dit is het eerste deel van de Walhalla Saga. Het tweede deel van de saga heet Blood Will Follow. De Nederlandse vertaling is Bloed zal vloeien en komt in 2015 uit. Het derde deel Path of the Gods is nog in de maak. Snorri studeerde af met een BA Engels aan de Universiteit van IJsland in 2010. Zijn proefschrift ging over het bewerken van een roman, ondersteund door twee 300 pagina's manuscripten die uiteindelijk zou resulteren in Swords of Good Men. (Bron: Wikipedia), Meer informatie over Snorri Kristjansson is te vinden op zijn website, Facebook, Twitter en blog. Een interview met Snorri is hier te vinden.

Samenvatting:
Strijd om Stenvik is het eerste deel in de Walhalla Saga, een rauw en intrigerend avontuur dat zich afspeelt in het Noorwegen van de Vikingen. Kristjansson vervlecht op behendige en ingenieuze wijze Noorse mythologie met geschiedenis tot een fascinerende thriller. Na een lange en hachelijke reis is Stenvik de laatste stop voor Ulfar Thormodsson. Hij reist met zijn neef van adel mee om ervoor te zorgen dat hem niks overkomt. Maar Ulfar verlangt er meer dan wat dan ook naar om naar huis terug te keren. Er schuilen echter gevaren in de koude en beruchte stad Stenvik, en voordat hij er erg in heeft moet de jonge en onstuimige Ulfar problemen het hoofd bieden waar hij niet op had gerekend. Na er voet aan wal te hebben gezet, ontmoet Ulfar de mooie en melancholische Lilja en raakt door haar betoverd. Stenvik is ook de woonplaats van hoefsmid Audun Arinbjarnarson, die erg op zichzelf is en wiens verleden duistere geheimen herbergt. Hij is ruim een jaar hoefsmid in Stenvik; niemand weet waar hij vandaan komt, en dat wil Audun graag zo houden. Maar de goden hebben andere plannen met Audun en Ulfar. Terwijl onzichtbare krachten het stadje bewerken, trekt het leger van een jonge koning richting Stenvik met het doel om de inwoners met het zwaard op de keel of de bijl op de borst aan de Witte Heer te onderwerpen. Maar aan de horizon vaart een andere, nog geheimzinnigere vijand.

Kaart van de omgeving van Stenvik afkomstig uit het boek.

Het verhaal begint met een proloog. De proloog speelt zich af in Stenvik, west-Noorwegen in september 996. Ulfar Thormodsson en zijn neef Geiri Alfgeirsson, zoon van Alfgeir Bjorne zijn bijna twee jaar onderweg en zitten op een boot van een koopman als passagiers. De reis ging van Svealand naar Holmsgard, van Hedeby naar Aldeigjuborg en halverwege naar Smolensk en terug. Ze komen uit Hedeby, Svealand en zijn Zweden. Geiri is 3 maand ouder dan Ulfar. Ulfar moest met Geiri op reis omdat hij had gevochten met Karle, de neef van de koningin. De arm van Karle was daarbij gebroken.

Ze zijn aangekomen in de oude stad van Stenvik en zijn op zoek naar Sigurd Aegisson. Sigurd is het stamhoofd van Stenvik. De verdediging van de nieuwe stad Stenvik lijkt op die van Trelleborg. De stad ligt op een heuvel en rondom de stad zijn grote wallen. De stad is moeilijk aan te vallen. In de stad komen Ulfar en Geiri in contact met Audun Arinbjarnarson, een blonde gedrongen smid die in het verhaal vergeleken wordt met de mythische smid Wieland. Ze maken ook kennis met Valgard die de gewonden verzorgt. Direct in het begin van het verhaal is te merken dat Valgard plannen voor de toekomst heeft. De reden hiervan worden verderop in het verhaal goed duidelijk en zijn plannen hebben nogal een invloed op het verhaal. Naast hoofdman Sigurd zijn Harald Jormundsson en Sven de leiders van Stenvik. De vrouw van Harald is Lilia en zij heeft een betoverende invloed op Ulfar nadat Ulfar haar aan de kade had zien staan. De scene tussen Ulfar en Sven als ze het spel tafl spelen, is belangrijk voor het vervolg van het verhaal.

Tafl

Het leven in Stenvik staat centraal en wordt constant onderbroken door de gebeurtenissen die rondom Stenvik plaatsvinden. In de omgeving van Stenvik vinden er namelijk allerlei activiteiten plaats. Vanuit Vingulmark, oost-Noorwegen trekt koning Olav Tryggvason op naar Stenvik. Koning Olav is aanhanger van de Witte Heer ook wel Christus genoemd in het verhaal. Het is de bedoeling van koning Olav om alle Odin, Thor, Freya en Loki aanhangers te bekeren tot het geloof van de Witte Heer en willen ze dit niet dan loopt het niet goed af met de heidenen. Het leger van koning Olav verovert de dorpen die ze op hun pad tegenkomen en nemen bij elk dorp twintig man mee om hun leger te versterken.

Ten noorden van Stenvik zijn Ragnar, de verkenner en Oraekja bezig om te infiltreren in Stenvik. Ragnar en Oraekja horen bij Skargrim. Skargrim is een Viking hoofdman die onder invloed van Skuld een leger verzamelt om Stenvik aan te vallen. Skuld is een vrouw die plotseling was opgedoken bij Skargrim. Ze heeft magische krachten. Skuld is de zus van Urd en Verdandi, een van de drie schikgodinnen, de Spinsters. Skargrim heeft van Skuld het dagelijkse bevel over alle mannen overgedragen gekregen. Bij het leger van Skargrim / Skuld sluiten de legers van de hoofdmannen Ingi, Egill Jotunn en zijn laatste twintig woestelingen (De Twintig), Thrainn Thrandilsson en Hrafn aan. Ze verzamelen zich in Wyrmsey en vallen van daaruit Stenvik aan.

Standbeeld van Skuld, foto genomen tijdens de onthulling.

Het verhaal rond de strijd om Stenvik is erg goed geschreven. Het is een echt Vikingenverhaal, dus liefhebbers van Vikingen komen ruimschoots aan hun trekken. Ik dus ook. Men adverteert er ook mee dat het boek de liefhebbers van de serie Vikings (blogposten seizoen 1 en seizoen 2) zal aanspreken. Het geweld wordt niet geschuwd en is nadrukkelijk aanwezig. Het mooie is dat Kristjansson de werkelijkheid heeft samengevoegd met fictie en hier een geweldig verhaal van heeft gemaakt. Het was interessant om uit te zoeken wat nu werkelijkheid en fictie was. Er stonden zeker weer een aantal nieuwe feiten in die ik nog niet wist. Ik ben erg benieuwd naar het tweede deel en vooral ook naar het derde deel waar nu nog aan gewerkt wordt. Nog even wachten totdat de vertaling klaar is. Voor Vikingliefhebbers is dit boek een must have.

Een aantal wetenswaardigheden uit het boek volgen hieronder:

• Miklagard.
• Raukvin, Oost-Noorwegen.
• Jorn Ornolfsson, prins van de Dales, en zijn metgezellen Havar, Birkir en Runar worden door de koning vooruitgestuurd om Stenvik voor te bereiden op de aanval. Ze haten de koning.
• In het verhaal wordt in hels naam gebruikt in plaats van in hemelsnaam.
• Thora, plaatsvervanger van Skargrim, klein vrouwtje met veel lawaai. Haar schreeuwende zinnen zijn heerlijk grof.
• Grandal, Hardanger heide.
• Langhuizen van de hoofdmannen. Doet me denken aan de langhuizen in de film The 13th Warrior.
• Håkon Jarl.
• Stenvik heeft 500 krijgers en daarnaast nog 700 man die te oud of te jong zijn. Skargrim heeft tussen de 1800 en 2000 man.
• Einherji, de zielen van de doden die in het lichaam van een willig offer ten strijde trekken.
• In Stenvik worden de zwakkeren door sterke mannen geholpen het pad naar Hnipisbjarg op Muninsfjell te volgen. De sterke mannen kwamen alleen terug. De zwakkeren werden van de klif gegooid. Dit gebeurde eigenlijk ook met de ouderen in het boek Padjelanta.

Langhuis.

Recensies:
- A Fantastical Librarian
- A Daily Dose of R&R

- The Half-Strung Harp

- The Eloquent Page

- Shadowlocked

- Speculative Book Review

- Fiction Book Review

- The Book Plank

- Historical Novel Society

- Goodreads
- Interview Snorri Kristjansson

FRK. FRYD

Frk. Fryd, een rockband uit Stavanger, Noorwegen. Afgelopen weekend hoorde ik voor het eerst van deze band.

Frk. Fryd (Foto van Facebook)

De band bestaat al acht jaar. Ze hebben al twee albums (Baandtvang uit 2012 en Tell Dine Skritt Igjen uit 2013) uitgebracht. De band bestaat uit de volgende leden:

- Zangeres Caroline Ekeli
- Bassiste Embla Heskestad Jagdum
- Gitariste Elise Andersen
- Drumster Julie Enger Børresen

Er is verder weinig bekend over Frk. Fryd, Op hun website staat niet veel informatie. Ze hebben tot eind 2013 een blog bijgehouden. Ze zijn ook op Twitter aanwezig. Er staan een groot aantal foto's van hun op het Månefestivalen 2014 op Flickr.

Luister naar een aantal nummers van deze Noorse rockband. Het nummer Baandtvang is erg goed.

Vårviks kyrka

Vårviks kyrka staat op een geweldige plek en wel aan het Västra Silen meer in Bengtsfors. De kerk is gebouwd in 1845 en ontworpen door de architect Johan Fredrik Åbom. Het is de derde kerk. De eerste kerk was waarschijnlijk een staafkerk uit 1200 en de tweede kerk was een houten kerk gebouwd in 1662. 

De kerk was gesloten, dus de binnenkant konden we helaas niet bewonderen. 

Op de website van Kyrkokartan zijn een aantal foto's van binnen te zien. Hieronder is een foto te zien van die website.

Foto van binnen afkomstig van de Kyrkokartan website. 

Foto's van een bruiloft in de Vårviks kerk zijn hier te vinden. en foto van de kerk in de winter is te vinden op Flickr.