Kraftidioten

Film details:
Titel: Kraftidioten
Jaar: 2014
Regisseur: Hans Petter Moland
Verhaal: Kim Fupz Aakeson
Acteurs: Stellan Skarsgård, Pål Sverre Hagen, Bruno Ganz, Birgitte Hjort Sørensen
Duur: 116 minuten
IMDB cijfer: 7,2

Samenvatting:
Nils bestuurt een sneeuwruimer en leidt een zorgeloos leven in het winterparadijs Beitostølen. De plotse dood van zijn zoon plaatst hem echter in het midden van een drugsoorlog tussen de Noorse maffia en de Serviërs. In die wereld is hij slechts een beginner - gewapend met zware machines en beginnersgeluk.

De film:
De film speelt zich af in Beitostølen, een wintersportdorp in de provincie Oppland. De film is ook daadwerkelijk daar opgenomen. Dit is te lezen in dit artikel. Nils Dickman is de sneeuwruimer en runt samen met zijn vrouw het sneeuwruimbedrijf. Hij is burger van het jaar en doet zijn werk met plezier totdat zijn zoon dood wordt gevonden. Volgens de politie is zijn zoon aan een overdosis gestorven, maar Nils gelooft dit niet. Het gaat niet goed met zijn vrouw en gaandeweg gaat het steeds slechter met ze. Nils komt er al vrij snel achter dat zijn zoon vermoord is en gaat op zoek naar wraak door een voor een de drugscriminelen te vermoorden. Nils komt zo bij elke moord een stap dichterbij de hoogste baas, de Graaf. De Graaf denkt dat de Serviërs, waarmee ze een verbond hebben, zich niet aan de afspraak hebben gehouden en vermoorden de zoon van een Serviër. De Serviërs op hun beurt laten dit niet zomaar gebeuren en zoeken wraak. De zoon van de Graaf speelt hierin een belangrijke rol. De Serviërs worden geleid door Papa en zo speelt de relatie vader-zoon een belangrijke rol in de film.

Kraftidioten is een zwarte komedie met vrij veel geweld. Ik vond de nadruk meer op geweld liggen. De humor is subtiel aanwezig. De Graaf is degene met de meeste humor, maar kan ook gewelddadig zijn, zoals de uithaal naar zijn ex-vrouw Marit. Die vond ik zelf wel heftig overkomen. De film zit verder goed in elkaar. Er wordt goed gespeeld. De treurigheid druipt van Nils (Stellan Skarsgård) af. Pål Sverre Hagen als de Graaf is goed op dreef en Bruno Ganz als Papa is geweldig om te zien. De beelden van vooral de sneeuwruimer zijn fantastisch. Hieronder een paar scenes uit de film.

Jotunheimvegen.

Niet alleen de beelden zijn fantastisch. De muziek is ook nog eens klasse. Onderhoudend en goed passend bij de sfeer van de film. Helaas kon ik de soundtrack van de film niet vinden. Na wat zoeken ben ik toch wat nummers tegengekomen. Het nummer Floden van Bjørn Eidsvåg wordt in de auto met twee criminelen gezongen. Hieronder de uitvoering van Bjørn Eidsvåg.

Het eindnummer is instrumentaal en klinkt goed. Het nummer heet It all ends here en is gemaakt door Kaspar Kaae. Kaspar zingt in de band Cody en produceert soundtracks. Op zijn eigen website is veel van zijn muziek te horen..Hieronder het nummer It all ends here.

Bij het zoeken kwam naar informatie over Kaspar Kaae kwam ik het onderstaande Youtube filmpje tegen waarin Signe Vange samen met Kaspar het nummer Shelter vertolkt.

Een uitgebreide analyse van de film te lezen op de Montage website. In dit Noorse artikel worden alle aspecten van de film uitgebreid doorgenomen.

Goede film met zwarte humor en waarin goed gespeeld. De beelden en de bijpassende muziek maken de film af.

Recensies:
- FilmTotaal
- Moviemeter
- Cinemagazine
- Nu.nl
- Hollywood Reporter
- In de bioscoop
- NWTV
- Filmpje kijken

Nidaros domkerk

Bij een bezoek aan Trondheim (de huidige naam van het middeleeuwse Nidaros) mag een bezoek aan de Nidaros domkerk natuurlijk niet ontbreken. Vanuit Kristiansten Festning was de domkerk al goed te zien en later op de dag hebben we de kerk bezocht.

Uitzicht vanaf Kristiansten Festning.

De kerk werd gebouwd boven het graf van St. Olav. De kerk is dan ook het eindpunt van de St. Olavs pilgrimsleden. De kerk wordt gezien als de belangrijkste kerk van Noorwegen en is in 1152 geopend, maar vaak verwoest en weer opnieuw opgebouwd in de loop der jaren. Sinds de reformatie is het de kathedraal van de Lutherse bisschoppen van Trondheim of Nidaros. De kroningen van Noorse koningen vonden plaats in deze kerk in de middeleeuwen en van 1818 tot 1906. (Bron: Wikipedia).

Zo zag de kerk er in 1857 uit (foto van Wikipedia).

Volgens de Engelse Wikipedia pagina is de kerk in trek bij black metal bands en dat is wel logisch. Als je er voor staat, is het indrukwekkend en duister tegelijkertijd. Hieronder de hoes van het album De Mysteriis Dom Sathanas van de Noorse band Mayhem met een foto van de kerk. Het titelnummer van het album is hier te beluisteren.

Mayhem - De Mysteriis Dom Sathanas.

We zijn ook nog even binnen geweest.

Nidaros is al eerder op Blog Zweden besproken en wel in de boeken Noorderlicht van Suzanne Vermeer en Altijd Noorwegen van Gerrit Jan Zwier.

Vader - Karl Ove Knausgård

Boek details:
Auteur: Karl Ove Knausgård
Titel: Vader (Mijn strijd deel 1)

Oorspronkelijke titel: Min kamp. Første bok
Vertaald door: Marianne Molenaar
Verschijningsdatum: 2012
Bladzijde: 445 blz
Uitgeverij: De Geus
Productsoort: eBook
ISBN: 9789044521436

Samenvatting:
Karl Ove Knausgård is bezig aan een roman, maar wordt geplaagd door enorme onzekerheid. Dagelijkse frustraties over het huishouden en zijn gezin nemen veel tijd in beslag en tijdens het schrijven dwalen zijn gedachten af naar zijn kindertijd. Hij vraagt zich af of hij net zo'n beangstigende man is voor zijn kinderen als zijn vader was voor hem.

Vader is het eerste boek in de Mijn strijd-serie van zes zeer persoonlijke, soms pijnlijke autobiografische romans. Meteen na de verschijning ervan struikelden internationale critici over elkaar heen met hun loftuitingen. Met de Mijn strijd-serie is Knausgård veranderd van een veelbelovende jonge auteur in een Scandinavische schrijver met popsterrenstatus.

Opmerking:
Het is bijna twee jaar geleden dat ik het boek gelezen heb. Ik had een gedeelte van deze blogpost klaar maar kon me er eigenlijk niet toe zetten om deze af te maken. Het zal te maken hebben gehad met de impact van het boek. Ik zag laatst dat ik al een groot gedeelte klaar had van het eerste deel. Over het tweede gedeelte heb ik niet veel opgeschreven. Omdat het notities van twee jaar geleden zijn, kan het voorkomen dat ik oude informatie heb gebruikt die op het moment van het lezen recent waren, maar na het uitkomen van het laatste deel niet zo recent meer overkomt.

De auteur:
Karl Ove Knausgård viel me in oktober 2013 op tijdens de serie Licht op het noorden van Stine Jensen. In de aflevering over Noorwegen had Stine een gesprek met Karl Ove. De Noorwegen aflevering is hier te zien. Bij de 36e minuut is Karl Ove met Stine te zien. Vervolgens lag er bij de stand van uitgeverij de Geus bij de eerste Scandinavië-XL dagen een proefboekje van Nacht. Op dat moment was het vierde deel uit de Mijn strijd serie uitgebracht. Het proefboekje gelezen en vervolgens besloten om toch het eerste deel Vader te lezen. Over Karl Ove Knausgård is genoeg informatie te vinden. De man is ondertussen een superster. Hij is geboren op 6 december 1968 te Oslo. Hij is anderhalf jaar ouder dan ik ben en dit maakt het boek op bepaalde momenten herkenbaar. Op de Engelse Wikipedia website is genoeg informatie over hem te vinden.

Het boek:
Het boek bestaat uit twee delen. Het begint met een verhaal uit het verleden van Karl Ove van dertig jaar terug. De vader van Karl Ove was twaalf jaar getrouwd, twee kinderen, een eigen huis, een auto, is in de gemeenteraad gekozen en zat als vertegenwoordiger van de gematigd progressieve partij Venstre in het gemeentebestuur. Hij heeft acht jaar als leraar aan een middenschool gewerkt.

Dertig jaar later is het 27 februari 2008 in het boek als Karl Ove zijn verhaal schrijft. Karl Ove is dan 39 jaar oud en heeft drie kinderen Vanja, Heidi en Johan en is getrouwd met Linda Boström Knausgård. Ze wonen sinds anderhalf jaar in een flat in Malmö.

Het eerste deel gaat over zijn verleden en natuurlijk over zijn relatie met zijn vader. Dit deel was voor mij wel herkenbaar. Het tweede deel gaat over de tijd dat zijn vader net is overleden. Een mooie boekbespreking over Vader is hier te lezen. Ik ga dit zelf niet doen. Ik pak er stukken uit die me opvielen en dat zijn niet de hoogdravende gedeeltes. Daar heb ik zelf weinig mee.

Muziek speelt een belangrijke rol in het eerste deel. Karl Ove speelde in zijn jeugd zelf in een bandje en luisterde veel naar muziek. Zo luistert hij naar de muziek van de Zweedse band Dungen (wel later, namelijk op 4 maart 2008).

Andere nummers die in het boek voorkomen zijn Echo & the Bunnymen met Heaven up here:

Telegraph Road van de Dire Straits:

Dansen op Frankie Goes to Hollywood, The Power of love:

Verder luisterde Karl Ove naar bands als The Clash, The Police, The Specials, The Teardrop Explodes, The Cure, Joy Division, New Order, Echo & the Bunnymen, The Chameleons, Simple Minds, Ultravox, The Aller Værste, Talking Heads, The B52's, PiL, David Bowie, The Psychedelic Furs, Iggy Pop, The Velvet Underground, Roxy Music enz.

Zijn vriend en medebandlid Jan Vidar hield van Deep Purple, Rainbow, Gillan, Whitesnake, Black Sabbath, Ozzy Osbourne, Def Leppard, Judas Priest.

Deze twee werelden moesten samengaan in hun band. Ze speelden covers zoals Smoke on the water van Deep Purple, Paranoid van Black Sabbath, Black Magic woman van Santana en So lonely van The Police.

Muziek speelde een grote rol in het leven van Karl Ove en omdat veel van zijn favoriete bands ook mijn favoriete bands waren (die van Jan Vidar trouwens ook) komt dit allemaal wel heel herkenbaar voor. Als ze dan ook nog in platenwinkels naar muziek zaten te luisteren is het plaatje helemaal herkenbaar. Het doet me denken aan de tijd dat ikzelf zat te luisteren bij de lokale platenzaak.

In het eerste deel nog meer wetenswaardigheden:

• Varoddbrug, een van de plekken waar Karl Ove het meest van droomde.
• Karl Ove kocht Dagboek van de dief van Jean Genet.
• Agent X9 stripboek.
• Wilde je je zat drinken, dan moest dat nauwkeurig worden gepland. Je moest op een veilige manier aan drank zien te komen, een veilige plek zien te vinden, transport heen en terug regelen en je ouders uit de weg gaan als je thuiskwam.
• Het boek Yesterday van Saabye Christensen.
• Treholt-spionagezaak.
• De wet van Jante.
• Agnetha Fältskog.
• Debuutalbum van R.E.M.
• Green on Red.
• De naam is veranderd van Pedersen naar Knausgård.
• Op zoek naar de verloren tijd van Marcel Proust.
• Karl Ove was 16 jaar en ging naar eerste klas van gymnasium, de Kristiansand katedralskole, of 'Katta" genoemd. Ze woonden in Tveit, 20 km buiten Kristiansand.
• Thuis bij Knausgard, Arendals Bryggeri, bruine 0,7-literflessen met het gele logo met een zeilboot erop.
• B-Max. Holtet bij Gamle Tybakken.

Opvallend is dat Karl Ove de r niet kon zeggen. Dit had hij nog nooit gekund. Het is één van de trauma's uit zijn late jeugd. Ik weet zelf hoe dit is, want ik kon en kan het ook niet. Tijdens de lagere school was dit echt een verschrikking om elke keer elke de klas gehaald te worden voor spraakles. Confronterend.

Deel 2:
De meeste aantekeningen van het tweede deel zijn verloren gegaan toen de ereader is gevallen. Een aantal had ik al genoteerd. In het tweede deel is het twintig jaar later en is Knausgård schrijver en bezig met een nieuw boek. Hij krijgt bericht dat zijn vader is overleden. Samen met zijn broer gaan ze naar het huis van hun dementerende grootmoeder. Hun vader heeft daar de laatste jaren van zijn leven als alcoholist geleefd. De chaos die er is achtergebleven na het sterven van hun vader is enorm.

Een indringend verhaal die duidelijk maakt waar de titel van het boek voor staat.

Wetenswaardigheden uit het tweede deel:

• Schrijvers Axel Sandemose en Rimbaud.
• Park Observatorielunden.
• Caravaggio's De Valsspelers.

De valsspelers.

• Thomas Wågström. Meer info over hem is te vinden op de website van Trendhunter. 

Conclusie:
Een taai boek die er bij mij best wel ingehakt heeft. Dat is de reden dat ik nog geen andere delen uit de Mijn strijd reeks gelezen heb. Dat zal ook de reden zijn geweest dat ik nu pas een blogpost erover gemaakt heb. Het eerste deel was voor mij zeer herkenbaar en deel twee was deprimerend. Ik hoop dat ik een keer een begin kan maken in het tweede deel van Mijn strijd.

Interviews:
- Lezentv
- Tjitske Mussche

Recensies:
- Postscriptum
- Ranking the books
- Leeskost
- Volkskrant
- Cobra

Apan

Filmdetails:
Titel: Apan
Regisseur: Jesper Ganslandt
Jaar: 2009
Verhaal: Jesper Ganslandt
Acteurs: Olle Sarri, Eva Rexed, Françoise Joyce
Duur: 81 minuten
IMDB cijfer: 6,1

Samenvatting:
Een man die Krister blijkt te heten, wordt bebloed wakker in een badkamer. Wat is er gebeurd? Van wie is het bloed? Terwijl de man probeert te doen alsof er niets aan de hand is, begeeft hij zich door Stockholm naar zijn werk, met moeite de blinde paniek wegstoppend en wanhopig proberend orde te scheppen in de chaos in zijn hoofd.

De regisseur:
Apan is de tweede film van regisseur Jesper Ganslandt. Het is een compleet andere film dan zijn eerste film Farväl Falkenberg geworden. Ik had zijn eerste film nog niet gezien. Die heb ik gekeken nadat ik Apan heb gezien. In 2012 heeft hij zijn derde film Blondie uitgebracht.

De film:
De film is apart. De gehele film kijk je namelijk mee met Krister, een man die in het begin van de film bebloed wakker wordt in een badkamer. Hij gaat vervolgens naar zijn werk en is blijkbaar rijinstructeur. Wat direct opvalt is het telefoonoortje. Hij heeft die het grootste gedeelte van de film in. Tijdens de rijles flipt Krister en laat de leerlinge verbaasd achter met de mededeling dat ze de weg wel terug weet. Hij gaat tennissen en komt daar in contact met een jongen. Het lijkt er op dat Krister de jongen kent. Vervolgens gaat hij naar de bouwmarkt en haalt allerlei spullen waarvan je waarschijnlijk wel kunt raden wat hij er mee gaat doen. Even later is hij weer thuis en dan kun je als kijker volledig los gaan met theorieën wat er aan de hand kan zijn. Zo gaat het de rest van de film door. Wat had het contact met de jongen bij het tennissen te betekenen? Wat doet hij met de gekochte spullen? Wat is er thuis bij Krister gebeurd? De heftigste scene is met de trein. Waarom doet Krister dat? Allerlei vragen en geen enkele wordt beantwoord. Dat was ook de insteek van de regisseur Jesper Ganslandt. Hij had een scenario in gedachten en heeft dit scenario zover doorgevoerd dat zelfs Olli Sarri (Krister) niet wist wat het verhaal was tijdens het maken van de film. De film is chronologisch opgenomen en hierdoor kwam Olli natuurlijk steeds meer te weten over de inhoud van de film. Resultaat is dat de rol van Krister realistisch is neergezet door Olli.

Als kijker weet je ook niets van het verhaal en naarmate de film vordert, kun je als kijker je eigen gedachten vormen over de inhoud. Wat helpt is de teaser die is uitgebracht voordat de film verscheen. In de teaser zie je Krister samen met zijn vrouw en hun zoon. Het gezicht van Krister aan het einde van de teaser spreekt boekdelen. De teaser is hieronder te bekijken.

Ik heb de film bij de VPRO gezien en helaas spelen ze daar de aftiteling niet af. Volgens een website wordt het nummer Too much of Nothing van Bob Dylan tijdens de aftiteling gespeeld. Een gedeelte van het nummer en de tekst is hier te vinden. Een mooie uitvoering van het nummer is hieronder te horen.

Zoals gezegd een aparte film en ik heb mijn gedachten hierover laten gaan en duidelijkheid voor mezelf gekregen wat er gebeurd is.

Interviews:
Op internet zijn een tweetal interviews met Jens Ganslandt en Olli Sarri.

Op NPO een interview met Jesper Ganslandt en Olli Sarri en het onderstaande interview met Jens Ganslandt:

Recensies:
- VPRO Cinema
- Cinemagazine
- K.U.T.film
- Rein Swart
- Moviemeter
- Filmrecensiepagina
- Film1
- The Guardian
- Studiebol
- Eye for film
- Thinking faith
- Svenska Dagbladet
- Not coming
- Filmchaw

Het noordelijk gevoel - Gerrit Jan Zwier

Boek details:
Auteur: Gerrit Jan Zwier
Titel: Het noordelijk gevoel
Verschijningsdatum: 1998
Bladzijde: 195
Uitgeverij: Atlas
ISBN: 9789045017471

Samenvatting:
Met een beschouwende, geestige en scherpe pen beschrijft Gerrit Jan Zwier in Het noordelijk gevoel zijn reizen door Canada, Groenland, IJsland, de Faerøer, de Lofoten en Lapland. Zijn verhalen over toendra's en ijsberen, over de jacht op walvissen en zeehonden, over romantisch reizigers en markante noorderlingen vormen een indringend portret van het leven op de noordelijke buitenposten.

Het boek:
Het boek bestaat uit acht hoofdstukken waarin Gerrit Jan Zwier het noordelijk gevoel probeert te beschrijven door middel van zijn reizen naar Vlieland, Groenland, IJsland, Canada, de Faerøer, de Lofoten en Lapland. In de inleiding springt het hart van Gerrit Jan Zwier op als hij in een verhaal van Bruce Chatwin de volgende zin leest: 'Hier genoten wij het avondmaal van gravlax, gerookte rendierfilet en bergbraambessen bij het flakkerend licht van de witte nachten dat tussen de berken door scheen.'

Hoofdstuk 1: Vlieland
Het eerste hoofdstuk begint met het noorden van Nederland, namelijk Vlieland. Er staan een paar leuke uitspraken en wetenswaardigheden in dit hoofdstuk zoals:

• Druktemakers naar Terschelling. Rustzoekers naar Vlieland.
• Ik kom helemaal niet naar Vlieland om iets nieuws te ontdekken; ik hoop er steeds hetzelfde terug te vinden.
• Strandjutter Hessel Wiegman.
• Het verlangen naar de kust van historicus Alain Corbin.
• Beroemdheden van Vlieland: Willem de Vlamingh en Rijk IJzesz.
• Beroemdheid van Terschelling: Willem Barentsz.
• Tromp's Huys. Zeeschilderes Betzy Akersloot-Berg. Betzy komt een een later uitgebracht boek van Gerrit Jan Zwier nog een keer uitgebreid aan bod in Altijd Noorwegen.
• De einder is te ver van Pieter Terpstra.

Hoofdstuk 2: Groenland

• Vogelaar Jan Strijbos.
• Vogeleiland Grímsey.
• Trophy hunting. Een jager verkoopt het recht op één of meer beren aan schietlustige rijkaards uit andere landen.
• Scoresbysund.
• Drankprobleem in Groenland.
• Groenland - continent der eenzamen van Anthony van Kampen.
• Arctic dreams van Barry López.

Hoofdstuk 3: Het wilde westen van Denemarken.
Dit hoofdstuk gaat verder over Groenland. Na in het vorige hoofdstuk de oostkust te hebben gehad, volgt nu de westkust van Groenland.

• De westkust vist in plaats van jagen.
• Het woord Eskimo is een scheldwoord.
• Nunataks. 
• Erik de Rode. 
• Volk van de kajak. Geloven in de zeegodin Sedna. Volk van de angakok en de trommeldans.
• Vliegveld Narsarsuaq. Bronzen plaquette van Naomi Uemura.

  

  Naomi Uemura.

• Narsarsuaq is ontstaan in 1941 Bluie West One.
• Brattahlid. Vikingen vestigden zich hier in 986.
• Dorset- en de Thule-cultuur.
• Dorpje Eqaluqarssuit. Waar kleine forel in de rivier zwemt.
• Peter Morell.
• Hans Egede, de apostel van Groenland.
• Tuttupit (Rendiersteen).
• Eskimo Pels. 
• Imiak (zelfgestookte drank).
• Qaqortoq. Oude Julianehåb.
• Plaatselijke kunstenares Aka Høegh. Prenten van haar staan in het kinderboek Bezoek aan de moeder van de zee.
• Het Groenlands, Inutsus, is een polysynthetische taal.
• Stoomschip Hans Hedtoft. Reddingsboei hangt bij het altaar in de kerk. Het schip is net als de Titanic tegen een ijsberg gevaren.

Hoofdstuk 4: Kampvuren langs de poolcirkel

• Inuit in Canada.
• Kerk in Iqaluit heeft de vorm van een iglo.
• Eskimo, rauw-vlees-eter. Het woord bedacht door de Cree. Interessant is dat Buffy Sainte-Marie een Cree singer-songwriter is.

• Nunavut (Ons Land).
• Angakok (sjamaan). Zie ook hoofdstuk 3.
• Schrijver Farley Mowat.
• Amauti. Parka met een buidel op de rug.

Hoofdstuk 5: Aan de rand van IJsland

• In het zog van Raven-Flóki van Jan Strijbos.
• Hringadróttinssaga. Tolkiens In de ban van de ring.
• Mordor uit het verhaal lijkt sprekend op de Sprengisandur, de Doemberg op Askja.
• Runtur.
• Boek van Ina von Grumbkow, de verloofde van expeditieleider Walther von Knebel. Zwier wil een historische roman over de mislukte expeditie in 1904 schrijven. Hij maakt aantekeningen en schetsen die hun weg zullen vinden naar het boek De knoop van IJsland.
• Hotel Noorderlicht in Raufarhöfn.
• Quote uit hoofdstuk 5: "In Vopnafjördhur zet zich een indringend beeld op mijn netvlies vast: een man met een bebloed schort komt uit het slachthuis met een kruiwagen vol afgehakte schaapskoppen."
• Hákarl. Haaienvlees dat een half jaar in de grond heeft liggen rotten.

Hoofdstuk 6: Land in de schemer

• Faerøer. De Schapeneilanden.
• Faar is een oud Noors woord voor schapen.
• Thorshavn. 
• Het eiland Nólsoy.
• Schilder Mikines. 
• Schrijver William Heinesen.
• Griendenjacht.
• Hestur.
• Jan Piebenga Svínoy.
• Het boek Bergtoppen in de oceaan van Piebenga.

Hoofdstuk 7: Lapland en verder

• De plaats Storuman met een wildeman aan de kant van de weg. Hier heb ik het nog over gehad in deze blogpost.

  

  Storuman.

• Gerrit Jan Zwier met het boek De noordkromp uit 1978. Zijn debuut met enkele verhalen over zijn Lapse tijd.
• Arvidsjaur met zijn houten huisjes (Lappstaden).
• Arjeplog. Zilvermuseum (Silvermuseet)
• De Zilverweg (Silvervägen).
• De roze kerk van Arjeplog.
• Schrijver Marcellus Emants kwam ruim 100 jaar geleden in Arjeplog aan.
• De kerk van Jokkmokk.
• Het museum van Jokkmokk.
• Kvikkjokk.
• Het boek Padjelanta van Anton Quintana.
• Frederik en Nancy de Graaf met het boek Sprookjes, vertellingen en sagen uit Lapland. Frederik is in 1971 overleden in een zomerkamp van rendierhouders. Zijn as werd in deze omgeving, in Lule Lappmark, bij Passevare, de Heilige Berg van de Samen, uitgestrooid.
• Porjus.
• Gällivere.
• Stora Sjöfall. Leuk feit is dat ze Ritsemjokk niet gehaald hebben vanwege te weinig brandstof. Hier hadden we zelf ook last van. We hadden graag verder gereden naar Ritsem, maar konden er niet komen vanwege te weinig brandstof.
• Rorbu. Een vissershut.
• De Lofotense kunstenaar Kaare Espolin Johnson.
• Zeevlam, ook wel zeemist genoemd.

Hoofdstuk 8: De witte toendra
Dit hoofdstuk gaat over Fins-Lapland in de winter. Het blijkt dat Gerrit Jan Zwier absoluut geen wintersport liefhebber is. Leuk om te lezen en herkenbaar.

• De Weg der vier Winde van Yrjö Kokko. Meer over Yrjö Kokko is te lezen op het blog van Thijs Feuth.
• Nationaal park Pallas-Ounastunturi.
• Rendierwedstrijden in Hetta.

Conclusie:
Dit was weer een heerlijk boek van Gerrit Jan Zwier met mooie verhalen en veel wetenswaardigheden. Ik heb in deze blogpost vrij veel wetenswaardigheden opgesomd, maar er zitten nog veel meer wetenswaardigheden in het boek. Gerrit Jan Zwier weet het mooi te verpakken en hierdoor reist de lezer mee door de noordelijke contreien om van het noordelijk gevoel te genieten. Ik ben weer een aantal titels van boeken rijker en ben een aantal dagen in het hoge noorden geweest.

Recensies:
- De Volkskrant
- Gelders archief

Slettafossen

In Noorwegen kwamen we toevallig de waterval Slettaforsen tegen. De waterval ligt in de rivier Rauma en is niet hoog, maar doordat de rivier versmalt, lijkt het een krachtige waterval.

Meer info over de waterval is te vinden op de websites van Visit Norway en Romsdal.

Op de brug was een winkeltje te vinden met vooral veel trollen.

Uno

Filmdetails:
Titel: Uno
Regisseur: Aksel Hennie, John Andreas Andersen
Jaar: 2004
Verhaal: Aksel Hennie
Acteurs: Aksel Hennie, Nicolai Cleve Broch, Bjørn Floberg, Ahmed Zeyan
Duur: 103 minuten
IMDB cijfer: 6,9

Samenvatting:
David (Aksel Hennie) is een zachtaardige jongen van 25 jaar, die met zijn familie in het centrum van Oslo woont. Zijn jongere broer heeft het Down-syndroom en zijn vader is ernstig ziek. Om de problemen thuis te ontvluchten traint David vaak in de sportschool, waar hij ook werkt. Daar ontmoet hij Morten en Jarle, twee bodybuilders die zich ook bezig houden met criminele praktijken. Tegen beter weten in sluit hij zich bij hen aan, totdat hij op een dag de groepscode overtreedt.

De schrijver en regisseur:
Het verhaal is geschreven door acteur Aksel Hennie. Hij heeft tevens de film geregisseerd en speelt de hoofdrol. Ik had hem al zien spelen in de films Hodejegerne en Pioneer. Aksel Hennie is geboren en getogen in Lambertseter, Oslo. In zijn late tienerjaren werd hij gearresteerd voor graffiti en werd een outcast in de gemeenschap voor het bekennen aan de politie. Dit persoonlijk verhaal vormt een groot deel van de achtergrond voor de film Uno.

De film:
Uno heb ik gekeken naar aanleiding van de film Uro. Uno draait om David. Hij is samen met zijn beste vriend Morten instructeur bij Jarle's sportzaal. Jarle en zijn zoon Lars zijn criminelen. David en Morten zitten er ook diep in. David en Morten oftewel Aksel Hennie en Nicolai Cleve Broch zijn in het echt ook vrienden. In het eerste gedeelte van de film krijg je inzicht in het leven van David. Zijn vader is terminaal ziek en zijn broertje heeft het Down-syndroom. Op het moment dat David naar het ziekenhuis wil, valt de politie in bij de sportzaal en wordt hij samen met de anderen opgepakt en vanaf dat moment gaat zijn leven veranderen. Hij verraadt Lars en vanaf dat moment is hij een outcast.

De titel van de film verwijst naar het kaartspel Uno. David speelt dit kaartspel met zijn broertje Kjetil. De kaarten vormen een rode draad door de film. Op de officiële website van Uno is meer informatie te vinden over Uno. Hieronder de scene waarin David het spel Uno uitlegt aan Kjetil.

In de film zit een vreemde scene. Het gaat om de scene tussen de Pakistaan Khuram (Ahmed Zeyan) en David. Khuram laat David een zelfgemaakt nummer horen. Heel apart om te zien en te horen. Het nummer wat Khuram laat horen heet Punjabi Music van Mr Hamilton. Ik kon geen informatie vinden over dit nummer en wie Mr Hamilton is. Het nummer kon ik wel op Spotify vinden en is hier te beluisteren.

Muziek speelt in deze film een belangrijke rol en vooral het nummer Ghost of a Shark van Tom McCrea is indrukwekkend. Wat een goed nummer zeg. Het nummer is hieronder te horen.

Tom McCrea - Ghost of a Shark

De soundtrack bevat nog een aantal nummers meer van Tom McCrea. Ik kon helaas geen goede versie vinden op Youtube. De soundtrack is hier terug te vinden. Andere nummers van de soundtrack zijn hieronder te horen.

Simon Divine - Living Dangerously

Warlocks - Nobody knows

Paperboys - One Day

Een aantal andere nummers zijn op Spotify te beluisteren.

Conclusie:
Een sombere film over het leven van een jongere in Oslo. Interessant dat Aksel Hennie het verhaal heeft geschreven met zijn persoonlijke ervaringen erin verweven. Het nummer Ghost of a Shark past perfect in het verhaal. In de film spelen een aantal acteurs die alleen in deze film hebben gespeeld en eigenlijk geen acteurs zijn zoals Kjetil en Lars. Khuram hoort daar ook bij, hij heeft na Uno alleen nog in de film Uro gespeeld. Meer informatie over de acteurs is te vinden op de Uno website onder het kopje Skuespillare. Een goede film.

Recensies:
- Moviemeter
- World Cinema
- The Fresh films
- Three movie buffs

Oppdal kirke

Deze keer de kruiskerk in Oppdal. Gebouwd rond 1650. Op 12 maart 1651 ingewijd door bisschop Erik Bredal. De plek is bijzonder, want Oppdal is een bergdorpje en skigebied. De kerk ligt dus redelijk hoog. Meer informatie over de kerk is te vinden op Wikipedia en de website van Oppdal.

De kerk was gelukkig open.

Je kon ook naar boven.

Achterin de kerk was een aparte ruimte, De deur stond open. In die ruimte bijzondere muurschilderingen.

Mooie omgeving.