We verbleven in juni 2024 een week in Idre en dan mag een bezoek aan Njupeskär niet ontbreken. We waren er voor het eerst in 2011. In 2013 waren we er weer en die keer de wandeling bovenlangs gedaan.In 2017 weer een wandeling onderlangs gedaan. In de winter van 2022 is onze dochter er geweest. Het is al weer zeven jaar geleden dat we er voor het laatst waren. Het blijft een mooi gebied. Het was de bedoeling om deze keer weer onderlangs te gaan omdat onze conditie best wel achteruit is gegaan de afgelopen jaren en we worden ook ouder. Dus onderlangs maar toen we er kwamen bleek dat de wandeling onderlangs niet verder ging dan de waterval. Men is tot en met de herfst bezig om de planken op het pad na de waterval te vervangen. Dat was een tegenvaller. Toch maar besloten om naar de waterval te gaan en niet bovenlangs. Omdat we vroeg waren dit jaar was er nog ijs te zien.
Tijdens ons verblijf in Idre zijn we ook even naar Idre Fjäll geweest. In 2011 en in 2017 waren we er ook al en ik was wel benieuwd hoe het er nu uitzag na eigenlijk 13 jaar want in 2017 zijn we niet het park over geweest. Sommige dingen waren niet veranderd en andere wel. Wel mooi om er weer rond te lopen na 13 jaar.
In juli 2024 waren we een week lang in Idre en hebben toen een bezoek aan het toeristenbureau gebracht. Er hing daar een bijzonder mooie poster.
Er was daar ook een Utflyktsguide 50 naturpärlor i Dalarna te koop voor maar 20 SEK. Het boek bevat 50 natuurparels van Dalarna. Hieronder een aantal foto's van het boek.
De Rotensugnet hebben we bezocht na het lezen van het boek. Het boek is ook digitaal te downloaden en te bekijken via deze link. Een aanrader.
Er stond ook nog een bak met een aantal CD's met voor mij onbekende artiesten. Een foto gemaakt en dan op internet zoeken wat het is. De twee CD's aan de linkerkant zijn van de plaatselijke band Fâlôsfuss. Ze hebben twee albums uitgebracht. Hun website bestaat niet meer. Via Waybackmachine is nog wel een pagina op te vragen.
Fâlôsfuss - Eerste album uit 2000
Fâlôsfuss - Opp i spjârn uit 2009
De andere CD is van Hans-G Jönsson met de titel Jönssons visor. Hieronder is het album te beluisteren.
In de omgeving van Varberg zagen we vaak een bordje met daarop Radiostationen Grimeton. Toch wel nieuwsgierig geworden wat het was, zijn we er heen gereden. Zoals de naam al aangeeft is het een radiostation en wel één die sinds 2004 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO is opgenomen. Het Wikipedia verhaal van het radiostation is best wel interessant. Hieronder de omschrijving zoals die op Wikipedia staat:
Het radiostation van Grimeton (gebouwd van 1922 tot 1924) is een monument van de vroege trans-Atlantische communicatie. Het bestaat uit een langegolfzender, inclusief zes stalen masten van 127 meter hoog, waartussen staaldraden zijn gespannen, die functioneren als antenne.
Hoewel het radiostation niet langer regelmatig wordt gebruikt, is de
zender zo onderhouden, dat de communicatie nog altijd volledig
functioneert.
Het gebied is 110 hectare groot. Hierop staan gebouwen met de originele Alexanderson-zender en de antennemasten, de kortegolfzender met antennes en het woongebied voor het personeel van het radiostation.
Architect Carl Åkerblad heeft de hoofdgebouwen ontworpen in neoklassieke stijl. Ingenieur
Henrik Kreüger was verantwoordelijk voor de antennemasten. In de tijd
van de bouw van het station waren deze torens de hoogste bouwsels in
Zweden.
Het herkenningsteken van deze zender was SAQ. De zender werd tot de vijftiger jaren gebruikt voor de communicatie met Radio Central op Long Island in de Verenigde Staten. Tot 1996 werd de zender gebruikt voor communicatie met onderzeeboten.
De frequentie die gebruikt werd was 17.2 kHz.
De masten kun je beklimmen voor 1695 SEK. Aan het einde van deze post twee Youtube filmpjes opgenomen. De eerste is een film van een drone rondom de masten en de tweede is een uitzending van Alexanderson dag 2024 van bijna een uur waarin men uitlegt hoe het een en ander werkt. Zeer interessant om te zien.
De Zweedse Aleksandra Stratimirovic heeft in 2020 het project Transmission uitgevoerd. Transmission bestaat uit twee laserprojecties die op een
hoogte van 127 meter zijn gemonteerd, bovenop de kolossale torens van
het Radiostation. Groene laserstralen maken de denkbeeldige communicatie
van het radiostation zichtbaar. Lichtbeweging in de vorm van
verschillende frequenties verzendt berichten in langzame ritmische
sequenties, pulserend in de Morse-code-intervallen. Ik kon geen video's vinden van Transmission, Op deze website is een video te zien die iets van de lasers laat zien. We hebben het natuurlijk zelf niet gezien.
