Flørli deel 2

In het eerste deel over Flørli 4444 zijn we begonnen met met beklimmen van de trappen. In het tweede deel het vervolg op de trappen en wat over de geschiedenis van Flørli. Flørli is een plaats waar de omstandigheden voor de energieproductie zeer goed zijn. De val van het Flørlivatnet naar de zeespiegel is 740 meter. Het gebied Flørli, met berggebieden en het meer, werd in 1914 gekocht door een zakenman uit Stavanger, Einar Meling, voor 16.000 kronen. Er zou een Duitse staalfabriek komen, maar door de oorlogssituatie veranderde alles en moest er een andere koper worden gevonden. In juni 1917 tekenden A/S Flørli en Stavanger Elektrisitetsverk een huurovereenkomst van 10 jaar.

De aanleg van dammen en een waterleiding in dit gebied heeft veel moeite en zweet gekost. Veel apparatuur moest naar het meer worden gebracht, 740 meter boven de zeespiegel. Dat werk moest worden gedaan door menselijke kracht. Slechts enkele jaren nadat het werk was begonnen, werden rails voor karren gelegd om apparatuur en mensen van het fjord naar de bergtop te brengen. Veel verhalen over moedige daden dateren uit deze periode. Het meest bekend waren de sterke gebroeders Helmikstøl. Ze zouden elk 135 kilo op hun rug de berg op hebben gedragen.

Foto genomen in 1916. In het eerste bouwjaar moesten materialen, zand en cement van de Lysefjord worden vervoerd tot een hoogte van 700 - 800 meter. De arbeiders kregen 20 cent per kilo en de normale lading was 80 kilo. De man in het midden is Nils Helmikstøl, die op de trolley zat toen het faalde en de heuvel af stortte. Hij was de vader van de machtige broers Kristen en Tomas. In 1934 droeg Kristen 170 kilo cement over een lengte van ongeveer 500 meter.

Er ontstond een kleine samenleving in Flørli. In 1916 was het aantal mensen werkzaam bij de bouwwerken 119. Flørli kreeg een eigen winkel aan de kade en veel van de arbeiders woonden samen met hun gezin in kleine verblijven. In de zomer van 1917 was de beroepsbevolking op zijn hoogtepunt: destijds waren 142 personen werkzaam bij de bouwwerken. Vanaf de elektriciteitscentrale bij het fjord tot de dam in Ternevatnet moest een waterleiding worden aangelegd. De pijp moest worden bevestigd aan de rots door middel van betonblokken. Om dit werk uit te voeren werden rails op de heuvel gelegd en met een krachtige kraanmachine trolleys de berg opgetrokken. Hier deden zich veel problemen voor. Bij één gelegenheid faalde de kraan, waardoor een trolley met een aantal personen op volle snelheid de berg afging. De mannen slaagden erin om op tijd weg te springen, maar er wordt gezegd dat vanaf die dag sommige arbeiders weigerden de trolley te gebruiken en via de houten trappen naar boven en beneden gingen.

De trolley vervoerde goederen en arbeiders naar de bergen. Bij een ongeluk met vier tot vijf mannen crashte de trolley en ging door de achterwand van de krachtcentrale. De jongens zijn eraf gesprongen en overleefden, maar het was voor sommigen de laatste reis met de trolley.

In 1918 werd alle in Flørli geproduceerde elektriciteit verkocht aan Stavanger Elektrisitetsverk. A/S Flørli hoopte behoorlijk wat geld te verdienen met hun stroomproductie. Dit bleek echter niet het geval te zijn. Door plotselinge veranderingen op de financiële markt waren de productiekosten hoger dan verwacht. Het bedrijf kreeg nieuwe leningen, maar dit betekende ook nieuwe kosten. In 1928 bedroegen de schulden 5,7 miljoen kronen en het bedrijf was in feite failliet. De banken die het geld hadden geleend, zaten zelf diep in de problemen. In 1925 wilde A/S Flørli hun industrie verkopen aan de stad Stavanger. De tijden waren echter slecht en pas twee jaar later werd overeenstemming bereikt. In 1927 werd de centrale uiteindelijk verkocht aan Stavanger Elektrisitetsverk voor 3,75 miljoen kronen, wat ongeveer de helft was van het oorspronkelijk voorgestelde bedrag. Voor de komende 25 jaar zou Flørli de belangrijkste energiebron van Stavangers worden.

In 1999 produceerde de oude Flørli-centrale zijn laatste kilowatt. Na 81 jaar in gebruik te zijn geweest, nam een ​​moderne en op afstand bestuurbare energiecentrale het over. De laatste bewoner, Ove Ediassen, verhuisde. Het bedrijf was van plan het oude bouwwerk te verwijderen, inclusief de houten trap. Maar de sloop werd gelukkig gestopt zodat men nog steeds kan genieten van de trapwandeling. De huizen op Flørli zijn ook verkocht aan particulieren en sommigen wonen er permanent.

Informatie over de geschiedenis is afkomstig uit meerdere artikelen zoals Wikipedia, de Flørli 365 website, de Flørli website en het verhaal van de negentigjarige Karl Gustav. Het laatste artikel is ontzettend interessant omdat deze de geschiedenis verteld van een man die op zijn twintigste is begonnen te werken bij de Flørli krachtcentrale.

Ondertussen zijn we verder de trap opgegaan getuige de foto's die volgen. Het werd zwaarder en zwaarder met twee gedeeltes die wel heel erg steil waren. Ondertussen ook nog veel foto's maken :-). Wat een belevenis en wat een respect voor degene die het bouwwerk hebben aangelegd en onderhouden. Heb vaak aan ze gedacht onderweg en tijdens het schrijven van deze post.

Bijna aan de top. De top, de afdaling en de terugreis via de boot komen in het derde deel aan bod. Hieronder nog een Youtube filmpje met informatie en beelden van de wandeling.