Google Translate

zondag 13 december 2020

Vildplockade ostron - Lotta Klemming

Na het zien van de special Zweden doen het anders een paar maanden geleden over hoe de Zweden toen omgingen met corona ben ik anders gaan kijken naar Sander Schimmelpenninck. Wat een verschil in de special met zijn andere media uitlatingen. In de special gaat hij op bezoek bij zijn Zweedse vriendin Lotta Klemming waarmee hij op dit moment zo'n vierenhalf jaar een relatie heeft. In de special is het interessant om te zien hoe Sander en Lotta met elkaar omgaan. Tevens zie je Lotta in haar werk als oesterduiker bij het familiebedrijf Klemmings Ostron in de omgeving van Grebbestad. Waarom heeft ze gekozen om oesterduiker te worden? In een interview van NZZamSonntag met Lotta is het onderstaande te lezen:

 "Om eerlijk te zijn, het begon toen ik lange tijd depressief was." Ze vertelt over donkere tienerdagen. “Ik had een opening tussen mijn voortanden, mijn wenkbrauwen waren naar elkaar toe gegroeid en mijn bovenlip had pluizig haar - genoeg redenen om gepest te worden. Ik gaf het terug aan iedereen met een grote mond. Ik heb hard gehandeld. In feite heb ik me altijd waardeloos gevoeld. " De schoolcijfers waren slecht, therapieën hielpen niet. “Op mijn achttiende begreep ik: ik moet mezelf genezen! Maar ik ben nooit genezen. Er was altijd oorlog in mij. "

Op haar negentiende begon ze te werken voor een grote textielketen. «Eigenlijk was dat maar voor een korte tijd bedoeld, totdat ik wist wat ik met mijn leven wilde. Maar toen kwam ik vast te zitten. " Ze reisde naar Bulgarije, Denemarken, Zuid-Afrika en trainde werknemers toen er een filiaal werd geopend: hoe moeten de goederen worden aangeboden? Hoe is de sfeer in het bedrijf? «Ik voelde me opgesloten. De hele dag in winkelcentra. Ik kon het werk niet meer opbrengen, hield niet van de superieuren, hield niet van de manier waarop de werknemers werden behandeld. " Dat duurde zes jaar. “Ik definieerde mezelf door hoe ik eruit zag en hoe mijn vrienden mijn uiterlijk vonden. Toen maakte mijn vriend het uit. Ik ben uiteindelijk ingestort. " Toen begreep ze: “Een uur per week naar een psycholoog gaan is niet genoeg.

Hoe werkt het precies? «Tot nu toe had ik gedacht dat als mijn vriend gelukkig is en mijn moeder gelukkig is, ik dat ook ben. Maar dat werkte niet. " Ze moest dus iets vinden waar haar welzijn niet langer van anderen afhing. Ze herinnerde zich haar jeugd op de archipel. «Toen kwam mijn vader nooit naar het voetbalveld als ik een wedstrijd speelde. Ik realiseerde me al vroeg: als ik bij hem wil zijn, dan moet ik met hem het water op. En ik vond het altijd leuk om daar te zijn. "

Ze begon met duiken toen ze twaalf was. 'Maar ik was altijd het kleine meisje. Ik dacht dat de oesters mannenwerk waren - tot vijf jaar geleden, toen vroeg ik mijn vader of ik in de zaak kon komen. Ik kon - en heb me sindsdien sterk gevoeld! " Je voelt minder gewicht tijdens het duiken. «Ik voel me vredig. Losgekoppeld. In het water moet ik alle angsten en zorgen loslaten als ik mijn werk goed wil doen."

Sindsdien heeft Lotta in Zweden naam gemaakt door bekend te staan als de enige vrouwelijk oesterduiker en de oesters worden op dit moment geleverd aan de beste restaurants van Scandinavië. Dit jaar heeft ze een boek uitgebracht over de wildgeplukte oesters, het familiebedrijf en over het leven als oesterduiker. Het boek heeft als titel Vildplockade ostron berättelser, recept & bifångster (Wild geplukte oesters verhalen, recepten en bijvangsten).


In het boek deelt Lotta alle kennis die het werk in het familiebedrijf aan de westkust heeft opgeleverd, maar ook over het leven als oesterduiker. Op persoonlijk vlak betekent werken in de zee alles voor Lotta, het geeft haar de vrijheid die ze haar hele leven lang heeft gezocht. Hieronder de persfoto's van Olivia Thordén Rubie.







Volgens de website van Klemmings Ostron:

Bij Klemmings Oysters werken we met twee soorten oesters. De oesters die we plukken zijn "Ostrea Edulis", of Europese platte oesters, en "Crassostrea Gigas", of zogenaamde Pacifische oesters. De oesters zijn wild en worden met de hand geplukt door professionele vissers. Om oesters te kunnen plukken, moet u een concessie hebben van de landeigenaar. De oesters worden gevonden vanaf de kustlijn tot een diepte van vijftien meter. Wij gaan zorgvuldig om met de grond en verzorgen de grond door de grote oesters uit te dunnen en op te pakken en plaats te maken voor de kleinere oesters. De oesters worden geplukt vanaf de eerste week van september tot eind juni, waarna de oesters in juli-augustus hun voortplantingsperiode hebben. Ostrea Edulis worden geplukt als ze 3-4 jaar oud zijn, terwijl Crassostrea Gigas de neiging hebben veel sneller te groeien en geplukt kunnen worden als ze ongeveer 1 jaar oud zijn. Oesters zijn, net als alle andere zeevruchten, een vers product. We plukken ze wekelijks en bezorgen de oesters dezelfde dag nog bij onze restaurants dat ze uit zee gehaald worden.

In het artikel van Allas is onder andere te lezen dat er twee duikdagen per week zijn en dat een duikdag drie uur oesters plukken oplevert. De temperatuur van het water ligt rond het nulpunt. Uit de verschillende interviews die ik gelezen heb blijkt dat Lotta gepassioneerd is van de zee en het werk. Ze gaat de westkust en daarmee de zee voorlopig niet verlaten en vooral gaat ze niet in Nederland wonen. Dit betekent dat Sander de stap naar Zweden moet maken om de relatie voort te zetten. Ik ben heel erg benieuwd of ze het samen gaan redden. Het zijn twee totaal verschillende personen hoewel in de special goed naar voren kwam dat Sander het leven aan de westkust van Zweden best wel bevalt. 

Nu hopen dat boek vertaald wordt naar het Nederlands. Wie weet gebeurd dit omdat er een link is met Nederland. Afwachten maar.

Meer informatie:

Grebbestad zelf ben ik heel even geweest en niet uitgebreid bezocht. Hieronder een aantal foto's van de haven.





Eind november 2022 is er een interview met Sander en Lotta verschenen in de Vogue.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten