Google Translate

vrijdag 25 juni 2021

Katla

Seriedetails:
Titel: Katla
Jaar: 2021
Bedenkers: Sigurjón Kjartansson, Baltasar Kormákur
Acteurs: Guðrún Ýr Eyfjörð, Íris Tanja Flygenring, Ingvar Sigurdsson
Afleveringen: 8 van 45 minuten
IMDB cijfer: 7,3



Samenvatting:
Je weet nooit zeker wat er gebeurt als een vulkaan uitbarst. De bevolking van het IJslandse stadje Vik moet dat een jaar na de uitbarsting van de Katla onder ogen komen. Ineens maken ze mysterieuze incidenten mee die de vrede van het stadje onder druk zetten.

De serie:
Katla, een Netflx original serie waarin de vulkaan Katla een hoofdrol speelt. Katla (1450m) is één van de grootste en meest actieve vulkanen op IJsland en lag geheel verscholen onder een dik pak ijs van zo’n 250 à 300 meter dik. Dit dikke pak ijs is onderdeel van de Mýrdalsjökull, een gletsjer met een oppervlakte van ongeveer 595 km². In de serie is de gletsjer door de opwarming kleiner geworden. Katla is op het moment dat je in de serie komt een jaar lang onafgebroken actief. Het dichtsbijzijnde plaatsje Vik is grotendeels geëvacueerd. Toch zijn er nog een aantal bewoners aanwezig en die proberen te overleven in de bizarre en donkere aswereld.. 

In de eerste aflevering wordt Vik opgeschrikt door een levend wezen die geheel onder het as zit. Het blijkt een jonge Zweedse vrouw te zijn die twintig jaar eerder in het hotel van Vik heeft gewerkt en een relatie heeft gehad met Þór, een inwoner die achtergebleven is in Vik. Þór is de vader van twee dochters, Grima en Ása. Ása is een jaar geleden spoorloos verdwenen en Grima heeft het verlies van haar zus niet kunnen verwerken. De relatie tussen Grima en haar man Kjartan is niet best. Ze zijn beiden achtergebleven op de boerderij in de omgeving van Vik. De moeder van Grima is overleden. De komst van de Zweedse Gunhild is het begin van een reeks mysterieuze gebeurtenissen. Gunhild is namelijk niet de enige die volledig onder het as terugkeert. Welke invloed heeft de vulkaan Katla?

Conclusie:
Het is een serie voor liefhebbers van IJsland. Er zit totaal geen snelheid in en de depressiviteit is de hele serie aanwezig. Je moet wel depressief worden als je in die situatie leeft. Er is totaal geen uitzicht op iets beters en Vik is eigenlijk hermetisch afgesloten. Vik is alleen te benaderen via een boot en er is een vergunning nodig om mee te kunnen. Er zijn een paar bewoners die het met elkaar moeten doen, Grima en Kjartan, Þór, politieman Gisli en zijn vrouw Magnea en zoon Einar en nog een paar anderen. Hoe gaan ze om met de komst van de asmensen? Ieder doet dat op zijn eigen manier en het is interessant om te zien hoe dat gaat. Het is allemaal wel erg traag en vaag. Af en toe heftig zoals de scènes met Grima en Mikael in de laatste aflevering, maar over het algemeen kabbelt de serie voort in de duistere en donkere omgeving van Katla en Vik. Het bekende vliegtuigwrak bij Vik krijgt ook nog een rolletje in de serie. Ondanks dat het allemaal erg depressief is, blijf je toch kijken. Vragen hou je ook zoals de kwestie met Grima in de laatste aflevering. Ik ga niet teveel vertellen maar ik kwam er niet uit. De allerlaatste scène van de serie maakt het dan nog eens veel vager. Komt er een tweede seizoen? Kortom, een serie die je wel bezig houdt. Aan één ding irriteerde ik mij wel en dat was de muziek. Ik vond de klassieke muziek absoluut niet passen bij de serie. IJsland heeft veel goede muziek die zeker niet hadden misstaan in de serie. Gelukkig zijn er toch een drietal IJslandse artiesten te horen. 








Interessant:

Legendes:
IJsland staat bekend om zijn legendes. Zou de legende van Katla een bekende zijn? Ik heb er naar gezocht en kwam deze website over Changeling legendes tegen en ook Huldufólk, maar kan ze niet matchen met Katla. 

Recensies:

In dit artikel zijn de filmlocaties van de serie beschreven.

zondag 20 juni 2021

Borealis - Jeroen Toirkens en Jelle Brandt Corstius

Boek details:
Titel: Borealis - Trees and people of the northern forest
Auteur: Jelle Brandt Corstius
Foto's: Jeroen Toirkens
Jaartal: 2020
Bladzijde: 256
Uitgeverij: Uitgeverij Lannoo
ISBN: 9789401452373


Flaptekst:
De bomen, de bossen en de bewoners in een intrigerend geschreven en beeldend document

'Je weet nooit wat je tegenkomt. Er zijn slangen en beren. Af en toe sta je met een beer aan dezelfde frambozenstruik te plukken. Maar we laten elkaar met rust. Het bos en de dieren moet je respecteren. Het bos voedt je, geeft zuurstof. Wat heb je nog meer nodig?'
Tonya Tugushin, Rusland

Fotograaf Jeroen Toirkens en schrijver Jelle Brandt Corstius vertellen het verhaal van de boreale bossen, een cirkel van voornamelijk naaldbomen die zich uitstrekt over Europa, Azië en Noord-Amerika, en de mensen die er wonen. In deze tijden waarin de klimaatverandering duidelijk zicht- en voelbaar is, is er een grote nood hun verhalen te delen.

Het boek:
Fotograaf Jeroen Toirkens heeft eerder de boeken Nomad en Solitude uitgebracht. Voor Borealis hebben Jelle Brandt Corstius en Jeroen Toikens van 2015 tot en met 2019 acht reizen naar de noordelijkste bossen, het boreale bos, van de wereld gemaakt. In het boek is de kaart van de aardbol opgenomen waarop goed te zien is wat allemaal bij het bos hoort. 


Het boek is onderverdeeld in de verhalen van Jelle en in het tweede gedeelte de foto's van Jeroen. In de verhalen vertelt Jelle zijn verhaal. In de foto's vertelt Jeroen zijn verhaal. Het verblijf in Vogel LakeKenai Fjords National Park in Alaska is de rode draad. Hier begint Jelle zijn verhaal en Alaska komt elke keer weer terug. De verhalen gaan over de plekken waar Jelle en Jeroen geweest zijn. Daarnaast informatie over het wereldbos. Zo bestaat het wereldbos uit verrassend weinig boomsoorten: de spar, de den en de berk vormen de hoofdmoot, met lariksen in het Hoge Noorden en af en toe een loofboom aan de zuidgrens. Het bos heeft verschillende namen. Amerikanen en Canadezen hebben het over the Great Northern Forest of de boreale bossen. Bekender is het Russische woord taiga.

In Borealis komen de bossen van Schotland, Alaska, Canada, Noorwegen, Japan en Rusland aan bod. In Canada is Don Saganash tallyman aan het hoofd van een van de drie traplines waar het bos nog niet is gekapt. Hij is een Cree en gaat over de Broadback-vallei. Zo is te lezen dat de Cree-kinderen gedwongen op internaten werden geplaatst. Door ze weg te halen bij hun ouders konden ze makkelijker geassimileerd worden in de westerse cultuur. Meer dan zesduizend kinderen kwamen in die internaten om het leven door ziekte of ondervoeding, volgens de Waarheidscommissie die de misstanden onderzocht. Dit gegeven is sinds kort weer actueel. Op 28 mei 2021 verscheen het artikel Lichamen 215 kinderen gevonden bij inheemse school Canada. In mei had ik het ook over de Lapponensis publicatie en dat verhaal lijkt ontzettend veel op de gebeurtenissen in het verleden van Canada. Ik ben hier wat dieper ingedoken en heb wat informatie verzameld. Dankzij deze Instagram post van Nicole Franken ben ik ook gaan zoeken naar informatie over Johnny Johns. Hieronder de links naar websites met informatie over dit duistere verleden van Canada:
Het verhaal van de Cree sprong er duidelijk uit ook vanwege de actualiteit. In de wetenswaardigheden staat informatie uit de overige verhalen.

Conclusie:
Een schitterend maar ook verontrustend boek over het boreale bos. Het bos die aan alle kanten bedreigd wordt door de oplopende temperatuur van de aardbol. Het bos waar in de grond de meeste CO2 opgeslagen zit. Ik had er geen weet van dat het boreale bos zoveel invloed heeft op de wereld. Dankzij dit boek wel. 

Wetenswaardigheden:
Meer informatie:
- Verhalen uit het woud.
- Aflevering 29 van M.
- Virtuele tentoonstelling Fotomuseum Den Haag.

Recensies:




donderdag 17 juni 2021

Elle Kari: Het meisje uit Lapland en haar hond Tjappo - Elly Jannes

Boek details:
Auteur: Elly Jannes
Foto's: Anna Riwkin-Brick
Titel: Elle Kari: Het meisje uit Lapland en haar hond Tjappo 
Oorspronkelijke titel: Elle Kari
Vertaling: Cor Bruijn
Verschijningsdatum: 1956
Bladzijde: 36
Uitgeverij: Ploegsma - Amsterdam-C.


Flaptekst:
Dit is het verhaal van een klein Laplands meisje en haar vriend, de hond Tjappo. Elle Kari groeit op in een Lappenkamp in het Hoge Noorden, temidden van haar familie, haar vriendinnetjes en haar dieren.
Op kinderlijke manier wordt hier iets over het leven en de gewoonten van de Lappen verteld, ook van hun omgang met de dieren. Elk voorjaar trekt dit natuurvolk uit de bescherming van de bossen in het laagland naar de bergen, tezamen met hun rendieren, geiten en honden. Wat er tijdens de trek met Tjappo gebeurde, zal zeker elk kind interesseren.

De prachtige foto's illustreren het eenvoudige verhaal voortreffelijk. Het boekje kan al aan kinderen van vier jaar worden voorgelezen. 

Het boek:
Het kinderboekje is er één uit de serie Children's Everywhere. Children's Everywhere (ook bekend als Children of the World) is een Zweedse fotoboekenserie van Rabén & Sjögren, die gaat over het dagelijkse leven van kinderen over de hele wereld in de jaren vijftig en zestig. De foto's zijn gemaakt door Anna Riwkin-Brick. De schrijvers zijn Astrid Lindgren, Elly Jannes, Leah Goldberg of Cordelia Edvardson. De vertaler van het boekje is Cor Bruijn, ook bekend van zijn boeken over de Sami. 

Elle Kari is een vierjarig meisje uit Lapland. Het verhaal vertelt in vogelvlucht wat ze een paar jaargetijden meemaakt. Het verhaal stelt niet zo veel voor maar de bijbehorende foto's zijn schitterend. Ik heb hieronder een drietal foro's opgenomen.




Bij het zoeken naar informatie over het boekje kwam ik deze documentaire tegen: Where Is Elle Kari and What Happened to Noriko-san? De documentaire stamt uit 2014 en is gemaakt door de Israelische Dvorit Shargal. In Israel was en is de Children's Everywhere boekenserie nog steeds populair. Hieronder een gedeelte van de Wikipedia pagina over de documentaire:

Regisseur Dvorit Shargal las als kind de boeken van Anna Rivkin-Brick, Elle Kari en Noriko-San: girl of Japan. Door deze boeken leerde ze over het leven van andere meisjes in andere verre landen. Ze identificeerde zich met de hoofdrolspelers, wilde ski's hebben zoals Elle Kari uit het gelijknamige boek, of een kimono dragen zoals Noriko-san. Als ze haar vroegere favoriete boeken opent, vindt Shargal een door haar geschreven brief aan Noriko-san. Dit werd haar echter teruggestuurd met het briefje: adres onbekend. Dan besluit ze op zoek te gaan naar de hoofdpersonen uit de boeken. Noriko-san is van bijzonder belang voor haar.

De zoektocht naar Noriko-san is echter moeilijker dan verwacht, Shargal heeft immers alleen een voornaam. Daarom probeert ze eerst Ella Kari te vinden, een meisje uit het inheemse Sámi- volk ​​en de hoofdpersoon van het gelijknamige boek. Shargal vindt een Elle Kari via een zoekopdracht op internet. Het blijkt dat deze Elle Kari de dochter is van de schrijfster Elly Jannes. Ze is vernoemd naar de hoofdpersoon uit het boek van Anna Riwkin-Brick en Elly Jannes. Na haar te hebben geïnterviewd, ontmoet Shargal eindelijk Elle Kari uit het boek. Elle Kari vertelt over haar leven, toont meer foto's van Anna Riwkin-Brick en een documentaire over haar dochter uit de jaren 70. Daarnaast rapporteert Shargal hoe het inheemse Sámi-volk zich na de jaren vijftig ontwikkelde.


Het is mij helaas niet gelukt om Elle Kari te vinden. Ik kwam nog wel veel meer foto's van Elle Kari en haar familie tegen op de website van Moderna Museet. De vader van Elle Kari heette Anders Pirtsi. De moeder van Elle Kari heette Elsa Pirtsi. Volgens deze website had Elsa Pirtsi de onderstaande wanten.


Op dezelfde website is te lezen dat Elsa in 1900 als Pavval is geboren in het Sami-gebergte Duorbun in Jokkmokk. De vraag is of het hier om dezelfde Elsa gaat. Het zou kunnen. Anna Riwkin heeft namelijk ook een foto gemaakt van Elsa Maja Pavval in de tijd dat ze in Lapland verbleef.

Een trailer van de documentaire is hieronder te bekijken.


Het boekje is wel ergens op internet te verkrijgen. De bibliotheek is ook een optie. Het was weer een interessante zoektocht naar Elle Kari. Helaas kon ik de documentaire nergens vinden. Ik ben namelijk wel heel erg benieuwd hoe het leven van Elle Kari verder is gegaan na het fotoboek. Toch een poging gedaan om via mail een vraag te stellen aan Dvorit Shargal waar de film ergens te zien is en ik kreeg bijna direct een antwoord dat ze de DVD kan opsturen. Helemaal te gek en dit betekent hopelijk dat deze post een vervolg krijgt.

dinsdag 15 juni 2021

Karlevistenen

Ik zag dat deze post al sinds 2017 in concept stond. Tijd om de post te voltooien. De Karlevi runensteen, oftewel Öl 1 in Rundata, dateert uit eind jaren 1000. Het is de oudste steen op Öland en staat op een veld iets buiten het dorp Vickleby. De inscriptie gaat over Sibbi Góði - Sibbi de Goede, zoon van Foldarr. De steen staat nog altijd op de oorspronkelijke plek.

 




zaterdag 12 juni 2021

Bulbjerg

Bulbjerg, een rots in Noord-Jutland in het Thy gebied. Een bekende plek omdat het de enige vogelklif is op het Deense vasteland. Tijdens de Duitse bezetting van Denemarken in de Tweede Wereldoorlog werd de Bulbjerg gebruikt als radarpost. Men bouwde een kleine betonnen vesting die nog steeds bestaat. Sinds 1996 is in een van de vele bunkers een museum ingericht met informatie over de Bulbjerg. Een strandhotel dat in 1907 bij de Bulbjerg werd gebouwd, werd aan het slot van de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers opgeblazen.

We zijn even in de bunker geweest en vervolgens afgedaald door het fantastische groene landschap naar beneden. Volgens deze blog van de Deense Miriam lijkt het groene landschap op het dramatische landschap van de Faeröer. Zie de tekst hieronder van haar blog. Beter kan ik het zelf niet zeggen. 

But what makes Bulbjerg unique is the birds. It’s the only bird cliff in Denmark outside of Bornholm. If you ask me, though, I was more impressed by the grass-covered cliff scenery, which looks like the dramatic landscape in the Faroe Islands.

Eenmaal beneden kun je langs de rots onder de vogels door. Het water was al hoger gekomen en we konden niet langs de gehele rotswand lopen. Omdat we wel erg benieuwd waren hoe het er aan de andere kant eruit zag zijn we weer naar boven gegaan en zijn aan de andere kant afgedaald. Ook deze kant is de moeite waard om te bekijken. Er zijn dan geen vogels meer te zien maar het strand is mooi. Wat opvalt als je beneden bent is dat je de bunker dan niet kunt zien. Als je bovenop de rots op de radarplaat staat zie je de bunker ook niet. Bijzonder. Genoeg verteld, bekijk de foto's.



























zondag 6 juni 2021

Uiterste dagen - Ferdinand Lankamp

Boek details:
Auteur: Ferdinand Lankamp
Titel: Uiterste dagen
Verschijningsdatum: 2019
Bladzijde: 224
Uitgeverij: Atlas Contact, Amsterdam
ISBN: 9789025449179


Flaptekst:
Een schrijver overweegt hoe hij zijn roman wil vertellen; dat wordt een verhaal over zijn overgrootvader die als Finse boer in 1940 in de Fins-Russische Oorlog een paardentransport naar het front moet begeleiden.

Het boek:
Het boek begint met:

Een jonge historicus komt tot de conclusie dat de universiteit geen plek voor hem is. In zijn hoofd krijgt een geschiedenis uit de familie vorm: zijn overgrootvader Edvard werd voor de keuze gesteld om al dan niet zijn land te dienen tijdens het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Finland.

De historicus zet de gebeurtenissen op papier en bereist het gebied waar zijn familie nog altijd woont. Maar in welke mate houdt hij zich aan de historische feiten? Wat verzint hij erbij, wat is geoorloofd, wat gaat te ver - en waarom?

Het verhaal wordt afgewisseld tussen het verleden en het heden. Het verleden vindt plaats in 1940 en gaat over boer Edvard Haga, zijn vrouw Elsa en hun twee dochters Cecilia en Birgitta. Birgitta woont in Duitsland. Cecilia wil zich aanmelden bij Lotta Svärd, een Fins vrijwillig paramilitaire organisatie voor vrouwen. De Finse krijgsmacht, in de vorm van kapitein Alex Falander, vordert Ida, zijn merrie van zeventien jaar, de lieveling van het gezin en vooral van zijn dochter Cecilia. Ook probeert Falander om Edvard te mobiliseren om voor zijn vaderland te dienen. Het gesprek tussen Edvard en Falander is boeiend en geeft redelijk wat informatie over de geschiedenis van Finland.

De delen 1940 worden afgewisseld met de delen Later. In het heden is te lezen hoe de ik-persoon, Ferdinand Lankamp zelf, zijn zoektocht naar zijn Finse verleden start. De zoektocht die begint bij zijn oma die niet Nederlands was. De Finse boer Edvard en echtgenote Elsa waren de ouders van zijn oma. Edvard had zijn eigen boerderij in de kuststreek van Österbotten. De voertaal in dat gebied was Zweeds. Edvard had in de Finse Burgeroorlog van 1918, in de familie consequent de ‘Vrijheidsoorlog’ genoemd, als lid van de skyddskår, het Schutkorps, tegen de communisten gevochten; later, tijdens de Winteroorlog van 1939-1940, toen de Russen het land waren binnengevallen, had hij achter de linies het Finse leger geholpen. Oma was het enige overlevende lid van haar gezin. De familie in Finland was er niet meer. Ferdinand is veertien jaar geleden in 2004 met zijn vader naar Finland geweest. Het leverde niet veel op omdat hij toen nog niet de kennis van de geschiedenis en omgeving had. Na twee jaar lang af en aan te hebben gelezen over de streek waar Edvard woonde ging hij pas weer naar Finland met Julian. Deze keer met veel meer informatie over het gebied waar Edvard heeft gewoond, Österbotten.

Conclusie:
Een geweldig verhaal over de zoektocht naar Finse voorouders. De zoektocht is gedaan door een historicus en die heeft er een mooi verhaal van gemaakt waarin fictief en waarheid door elkaar lopen. Het boek geeft een zeer goed beeld hoe het met Finland is gegaan in de periode 1918 - 1940 door Edvard centraal te stellen. Ook de periode voor 1918 wordt aangehaald. Het heeft mij in ieder geval weer meer inzicht gegeven hoe het Finland is afgegaan in het verleden.

Wetenswaardigheden:
Interessante links:

Recensies:
- Hebban
- Graag gelezen