Google Translate

vrijdag 28 februari 2014

Arjeplog Kyrka

Arjeplog in Zweeds Lapland. We gingen hier naar toe via Silvervägen. Midden in Arjeplog staat de kerk Sofia Magdalena. Het is de tweede kerk van Arjeplog. De bouw van de eerste kerk werd gestart in 1641 door Johannes Olai Hopstadius, Arjeplogs eerste predikant. In 1760 is men begonnen met de bouw van de tweede kerk. In augustus 1896 kreeg de kerk zijn huidige roze kleur. De kerk is gerenoveerd in 1969-1970 (Bron: Wikpedia). De roze kleur maakt de kerk bijzonder. Meer informatie over de kerk is ook te vinden op Svenska Kyrkan: Arjeplogs församling.









Omgeving rondom de kerk


Er is bij de kerk geen begraafplaats. Die lag op een andere plek in Arjeplog.



Op internet zijn een paar oude foto's van Arjeplog kyrka te zien. Ik heb hieronder een public domain foto opgenomen.

Oude foto van de Arjeplog kyrka
Meer foto's van de kerk zijn te zien op de volgende websites:


dinsdag 25 februari 2014

Lofsdalen

Lofsdalen, een plaats in Härjedalen. We waren hier in de zomer van 2013. Lofsdalen kwam al eerder aan bod in de blogpost over Hovärken en ligt aan het meer Lofssjön. Mooie plek en heerlijk rustig.



Op het meer vaart de boot M/S Lofsdalen. Meer informatie over de M/S Lofsdalen is te vinden op hun website.

M/S Lofsdalen



Hovärken




Verderop in Lofsdalen staat het kerkje of eigenlijk het kapelletje van Lofdalen genaamd Sion. Het stelt weinig voor. Meer informatie over Sion is hier te vinden.

Sion


zondag 23 februari 2014

Näköalapaikalle Rovaniemi

Na de reis door het noorden van Europa met Solitude blijf ik nog even in het noorden van Finland en wel in Rovaniemi. Näköalapaikalle is een pad wat bij SantaPark in Rovaniemi ligt. De blogpost van SantaPark is al eens besproken. Het Näköalapaikalle pad is 300 meter lang en het kan best zijn dat het pad geen Näköalapaikalle heet, maar gewoon de weg naar het uitzichtpunt betekent. In het Engels betekent Näköalapaikalle namelijk View of the scene.












Leuke plek die wel vaker wordt bezocht gezien de rommel die her en der lag. Op internet is er weinig over te vinden. Geweldig uitzicht vanaf de uitkijktoren.

donderdag 20 februari 2014

Solitude - Jeroen Toirkens en Petra Sjouwerman

Boek details:
Titel: Solitude - in the wake of Willem Barentsz
Auteur: Petra Sjouwerman
Foto's: Jeroen Toirkens
Jaartal: 2013
Bladzijde: 162 blz
Uitgeverij: Uitgeverij Lannoo
ISBN: 9789401412360
Copyright © Jeroen Toirkens
Samenvatting:
Na hun eerdere succesvolle samenwerking in Groenland geeft Solitude van Jeroen Toirkens en Petra Sjouwerman opnieuw een intiem beeld van mensen die afgezonderd leven. Een roadtrip van bijna 3000 kilometer langs de poolcirkel. Het Arctische noorden van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland - kortweg de Barents-regio, is één van de laatste echte wildernissen van Europa. De Nederlandse fotograaf Jeroen Toirkens (Nomad, 2011) en schrijfster/Scandinavië-correspondent Petra Sjouwerman gingen op zoek naar de verhalen van dit gebied. Daarbij spiegelen ze hun eigen belevenissen aan fragmenten uit het historische dagboek van Gerrit de Veer, één van de bemanningsleden van Barents. Een unieke tocht van bijna 3.000 kilometer.

Na het succes van Nomad, een nieuw fotoboek van Jeroen Toirkens, uitgebracht als luxueus dagboek. Met een historische bijdrage van Diederik Veerman, initiator van het project en curator, Arctische culturen in het Museon, Den Haag.

Jeroen Toirkens won verscheidene prijzen als fotograaf en filmmaker. Hij publiceerde eerder in o.a. Monocle, le Monde Magazine, Vrij Nederland, Trouw en De Morgen. In 2012 won hij met Nomad de prestigieuze Canon Fotoprijs voor het meest innovatieve beeldverslag. Petra Sjouwerman is journaliste voor o.a. Trouw en De Morgen en resideert in Denemarken als correspondent 'Scandinavië'. Met één van haar artikelen in De Morgen won zij een EU Journalist Award. Samen werkten zij op Groenland aan het multimediaproject 'Roots2share'.


Een maand lang met zijn tweeën in een auto 3000 kilometer door het noorden van Europa rijden. Ik zie het al helemaal voor me en het lijkt me geweldig. Het resultaat is het boek Solitude en om maar direct met kritiek te beginnen: het boek is veel te dun !!!!!! In die maand moet je meer beleven dan wat er geschreven en gefotografeerd is. Aaaargghh, waarom zo weinig.................. Het smaakt naar meer! Ik had het boek al even aangehaald in een blogpost op Scandinaviëblog. In dat blog is de aflevering van Tijd voor Max te zien waarin Petra en Jeroen geïnterviewd worden. Nu dus daadwerkelijk het boek aangeschaft en gelezen.

Het boek is eigenlijk een fotoboek met begeleidende tekst van Petra Sjouwerman. De begeleidende tekst is in het Engels en Nederlands. Petra Sjouwerman is een zelfstandig freelance journalist en correspondent in Denemarken sinds 2000. Haar laatste opdrachtgever was de VPRO/Stine Jensen, met de serie Licht op het Noorden. Petra heeft haar eigen website met een aantal van haar publicaties.

Petra Sjouwerman
De foto's zijn van de hand van fotograaf Jeroen Toirkens (1971). Jeroen is sinds 1995 werkzaam als freelance fotograaf. In 1999 begon hij met het project NomadsLife. Dat project heeft in maart 2011 geresulteerd in het boek Nomad. Jeroen heeft net als Petra een eigen website met meer informatie over hemzelf en zijn projecten.

Jeroen Toirkens

De tekst in het boek is, zoals net al gezegd, in het Engels en in het Nederlands. Door het hele boek worden stukjes van Gerrit de Veer uit 1597 weergegeven. Gerrit de Veer beschreef de gebeurtenissen van de tochten van Willem Barentsz. Het boek bestaat uit acht delen. Deel 1 gaat over Bodø in Noorwegen. Dit is het beginpunt van de reis. De bouw van de nieuwe brug in LødingJunkerdalBodø zelf en Fleinvær komen aan bod. Leuk verhaal met mooie foto's. Je komt dan snel in deel 2: Jokkmokk, Zweden. Jokkmokk is bekender voor mij, we zijn daar al een keer geweest. Piteälven wordt besproken. Piteälven is ons nog wel bekend van de Flottarleden wandeling. De blogpost van deze wandeling is hier terug te lezen. Volgens Petra is Jokkmokk, wat Bocht in de rivier betekent, geen mooie plaats. Dit vonden wij ook. We zijn dus niet de enigen. Petra en Jeroen hebben in Jokkmokk een bezoek gebracht aan City Konditori. De naam City Konditori kwam me enigszins bekend.......zou Rianne Dasselaar daar niet werken?

City Konditori (Foto van internet)
Rianne Dasselaar woont in de omgeving van Jokkmokk en houdt een eigen blog bij, genaamd Little Lapland. Ik heb het eerder over haar gehad in de blogpost Women of the Polar circle. Dit project ligt op dit moment stil. Tijdens het lezen van het boek Solitude zat ik regelmatig aan het Women of the Polar circle project te denken. Dat project lijkt redelijk veel op het verhaal in Solitude. Rianne werkt in een café-restaurant in Jokkmokk en volgens deze blogpost werkt ze bij Cafe och Deli. Zijn er in Jokkmokk toch meerdere restaurants :-). In Jokkmokk woont tevens oud Haagse jazzmuzikant en tegenwoordig kaasboer Hans de Waard. Petra en Jeroen gaan op bezoek bij hem en laat Hans nu ook eigenaar geweest te zijn van Skabram. Rianne was hier in het recente verleden werkzaam. Dat is hier te lezen. Een uitgebreid reisverslag over Skabram is te lezen op de Waarbenjenu website. Het verslag is geschreven door Inge Blok, die drie maanden gewerkt heeft bij Skabram.

Onder het genot van de muziek van Marie Boine gaan Petra en Jeroen verder richting Porjus. De muziek van Marie Boine is herkenbaar, zie de blogpost over Silvervägen. In Porjus zijn we ook geweest, zie de blogposten over Porjusberget en Björn Thunborg -Viltaffär.

De reis gaat verder in deel 3: Kiruna. Van Kiruna is een mooie foto te zien. Ik kan deze foto hier niet opnemen omdat ik die foto niet heb gekregen van de uitgeverij om op te nemen in deze blogpost. Op een andere foto staat een portret van Hjalmar Lundbohm en Hjalmar Lundbohm kwam weer voor in het boek De tweede zonde van Åsa Larsson. De verhuizing van Kiruna komt natuurlijk aan bod. Leuk is dat er een foto van de Ikea in Haparanda in het boek is opgenomen. Op de grens van Zweden en Finland ligt een Ikea bij Haparanda en Tornio. We hebben in de zomer van 2013 een bezoek gebracht aan deze Ikea. Helaas geen foto's genomen, maar het was alsof we in de Ikea in Nederland liepen. Er waren wat meer hoezen van bijvoorbeeld de Ektorp bank aanwezig (een tijdje later was de hoes ook in Nederland beschikbaar). Het restaurant had ander voedsel, maar de Ikea food shop daarentegen had precies dezelfde artikelen als in Nederland. Na het lezen van het Ikea verhaal in het Solitude boek, is blijkbaar de Ikea in Haparanda best wel speciaal.

Deel 4 en 5: Finland Rovaniemi en Ivalo. Hierin wordt de Finse tango beschreven. Persoonlijk vind ik het niet zo'n interessant verhaal. De tango is iets wat vrij belangrijk is in Finland. Dit komt in een toekomstige blogpost over het boek van Stine Jensen Licht op het Noorden nog uitgebreid aan bod. Hetzelfde geldt voor het woord Sisu. Sisu is een Finse eigenschap waar men trots op is. Het is een combinatie van vastberadenheid, volharding en het vermogen helder te denken in moeilijke situaties. Mooie foto's van SantaPark te Rovaniemi en de nationale boom van Finland, de zilverberk.

Deel 6: Noorwegen Vardø. Vanuit Finland gaan ze weer naar Noorwegen en wel naar Vardø. Langs de weg een verlaten caravan.

Copyright © Jeroen Toirkens
In Vardø staat het monument van Willem Barentsz. Tijdens de tocht in 1596 bleef zijn schip vastzitten in het ijs bij Nova Zembla. Op de terugweg overleed Barentsz en kreeg toen een zeemansgraf op de zee die nu zijn naam draagt. De onderstaande tekening is gemaakt door kunstenaar Odin Øistad. Hij is tevens de maker van het beeld van Willem Barentsz in Vardø.

MonumentWillem Barentsz in Vardø

Monument Willem Barentsz in Vardø
In deel 7 en 8: Rusland Moermansk en Teriberka, loopt het traject van Kirkenes naar Moermansk. Men doet de stad Nikel, waar nikkel wordt gedolven, kort aan. Bij het lezen van het verhaal en het bekijken van de foto's van Teriberka, dan doet me dit denken aan de film Lilja 4-ever. Er wordt door de bevolking geklaagd dat het vroeger ten tijde van de Sovjet-Unie allemaal beter was. De foto hieronder uit het boek geeft de sfeer goed weer.

Copyright © Jeroen Toirkens
In de omgeving van Teriberka ligt Stjokman een van de grootste gasvelden ter wereld in het Russische deel van de Barentszzee. De huidige situatie over Stjokman wordt beschreven in het boek.

De Sami in Rusland worden vertegenwoordigd via het Olenegorsk Sami festival. Olenegorsk betekent rendierberg. De foto's zien er niet zo uit als in Noors en Zweeds Lapland.

Aan het einde van het boek is de revolutionaire poolkaart van Willem Barentsz, die uitgegeven is 1598 door Cornelis Claesz te Amsterdam, opgenomen. De afbeelding van de poolkaart, afkomstig van de website van kunstschilder Arnold de Lange, is hieronder te zien.

Revolutionaire poolkaart van Willem Barentsz (1598)
Het artikel De overwintering op Nova Zembla 1596/1597, eveneens afkomstig van de website van Arnold de Lange, is mede dankzij de tekeningen van Arnold boeiend om te lezen. Solitude wordt afgesloten met een epiloog van Diederik Veerman, genaamd Barentsz is dood, leve Barentsz! en als laatste de kaart met de route die Petra en Jeroen hebben afgelegd. Die kaart is op een foto hieronder te zien. De rode lijn is de route.

De afgelegde route
Een mooi boek die, zoals eerder gezegd, veel te weinig pagina's bevat. Wat volgt zijn de weblinks met informatie, recensies en foto's van het boek.

zondag 16 februari 2014

Jalavan Kauppa

In Taivalkoski te Finland kwamen we Jalavan Kauppa tegen. Taivalkoski is eerder op Blogzweden besproken in de blogposten Taivalkoski Kirkko en Katariina Kuukasjärvi. Nu Jalavan Kauppa (Jalavan handel).

Geschiedenis van Jalavan Kauppa

Jalavan Kauppa werd in 1883 gestart door Stephan Jakowleff, die uit het tegenwoordige Russisch Karelië kwam. In de late jaren 1870 kwam 
Stephan aan in Taivalkoski, ideaal gelegen op de handelsroute van Karelië naar Oulu. In de vroege dagen verkocht de winkel dierenhuiden en voedingsmiddelen. Het werd bezocht door handelaren en door lokale mensen die grote afstanden aflegden voor basisproducten zoals zout, meel, suiker, sigaretten en materiaal voor het maken van kleding. Hun reizen waren zo lang dat het voor veel klanten noodzakelijk was om te overnachten. Stephan had een kamer gereserveerd speciaal voor dat doel.

Toen Stephan in het begin van de 20e eeuw uiteindelijk terug verhuisde naar het oosten, namen zijn zonen, Nikolai en Mikko, de winkel in 1907 over.

In 1960 nam Johannes, de zoon van Nikolais, de leiding. In 1983 kocht Ari, de zoon van Johannes, de winkel van zijn vader.

In het begin van de 20e eeuw waren eekhoornhuiden een populair item van de handel. Ze werden gevangen in de omliggende bossen en per paard naar Oulu verzonden. Van daaruit werden ze verzonden per trein naar St Petersburg waar ze de nek van mooie dames warm hielden
. In die dagen begon Jalavan Kauppa ook een levendige handel in zoetwater rivier mosselen uit de nabijgelegen rivier Korvuanjoki. Ook deze vonden hun weg naar Oulu en naar plaatsen zoals Stockholm.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de meeste van de mannen weg waren om te vechten, was de winkel gesloten, hoewel de deuren open werden gelaten voor veel reizigers die misschien een plek nodig hadden om te overnachten.

Tegen de tijd dat Ari de winkel verwierf in 1983, waren de tijden veranderd. De winkel was toen vrij klein, er werden voornamelijk schoenen en kleding verkocht. De verkoop van voedingsmiddelen werd minder. In 1985 werd de overnachtingskamer kamer gesloten, maar is inmiddels hersteld in zijn oude stijl en kunnen bezoekers het bekijken.

Jalavan Kauppa zelf lijkt half winkel, half museum en wordt overspoeld met oude en nieuwe items. Traditionele mannen, vrouwen en kinderkleding is te vinden naast de hedendaagse stijlen in alle hoeken en gaten van dit slecht verlichte gebouw. Een van de meest populaire items zijn de traditionele laarzen. Echter, als je niet op zoek bent naar iets om te dragen, moet je op zijn minst jezelf trakteren op een aantal van de aromatische traditionele snoepjes die je begroeten als je binnen stapt. (Tekst door Brian Dunn). (Bron: Website Jalavan).







Er was weinig te doen toen we er waren. Geen mensen te eten en de traditionele snoepjes waren niet echt uitnodigend. Een norse vrouw zat er achter en was bepaald niet vriendelijk :-). Die hebben we maar laten liggen.




Jalavan Kauppa kwam een paar keer voor in de boeken van Kalle Päätalo. Kalle Päätalo was ik eerder tegengekomen tijdens het maken van de blogpost Taivalkosken kirkko.




Er waren veel laarzen en kleren te koop. Het was er nogal prijzig. De onderstaande foto zou de overnachtingskamer kunnen zijn. Het is in ieder geval een bed met een slapende pop. Wat verder opviel was dat men een folder had van Jalavan Kauppa. Die folder lag ergens in een van de kamers. De folder hadden we verder nergens in de omgeving van Taivalkoski gezien. Het past wel bij Jalavan Kauppo :-). Voor de rest was het erg interessant om een wandeling door het huis te maken. Wonderlijk om het te zien. In een Youtube filmpje aan het einde van deze blogpost is meer te zien van Jalavan Kauppo en het bleek er ook nog eens gezellig druk te zijn.




Suolahuone (Zoutkamer)
In de tuin stond nog een gebouw met de naam Suolahuone. Het leek dicht te zitten en we hadden geen idee wat het was. We zijn er niet binnen geweest. Nu blijkt het dus een zoutkamer te zijn, die geschikt is voor mensen met astma, mensen met allergieën en psoriasis.

Op internet kwam ik nog een reisverslag uit 2009 tegen van Frans Slootman die net als wij bij Jalavan Kauppa en ook Iso-Syöte waren geweest.

Meer informatie over Taivalkoski is te vinden op de Visit Taivalkoski website.