Nipfjället 2024

Zoals in de vorige blogpost al genoemd is, waren we in 2010 en 2017 bij Nipfjället en dit jaar zijn we er weer geweest. Helaas geen rendieren deze keer. Wel weer compleet anders dan de vorige keren. Zo lag er deze keer ijs op sommige plekken en het uitzicht op Städjan  op de eerste foto was geweldig. Hopelijk komen we hier in de toekomst nog een keer weer en kunnen we dan een andere wandeling daar doen.

 

Nipfjället 2017

Dit jaar zijn we weer naar Nipfjället geweest. We waren hier voor het eerst in 2010. In 2017 waren we er ook en daar had ik nog nooit een blogpost van gemaakt. Het is wel leuk om daarvan een post te maken zodat er vergeleken kan worden met 2010 en straks 2024. In 2010 beklommen we de berg via het normale pad en eenmaal bovenop weer dezelfde weg terug genomen. In 2017 ook het normale pad naar boven genomen maar via een ander pad weer terug gegaan. Er waren toen redelijk wat rendieren te zien, Die zagen we in 2010 niet en ook in 2024 waren ze niet te zien, Hieronder de foto's van Nipfjället uit 2017. In 2024 hebben we dezelfde route genomen als in 2017.

Göljån - Fulufjället

In juni 2024 eindelijk weer eens een bezoek aan Njupeskär gebracht. De wandeling zelf viel wat tegen omdat het pad na de waterval afgesloten was. Op de terugweg van Njupeskär kwamen we  een afslag tegen die naar Göljån ging. Deze afslag in de keren dat we naar Njupeskär zijn geweest nooit gedaan. Omdat de wandeling erg kort was, hebben we de afslag naar Göljån genomen. Een paar kilometer rijden en je komt aan bij een parkeerplaats. Gezocht op internet wat er te verwachten is en we kwamen terecht op de website van Luc en Hermine Met de auto op vakantie.. Zag er interessant uit en er is een naturstig. Op de parkeerplaats stonden nog wat informatieborden en een utedas. Ook nog een wegwijzerbordje naar Göljåstugan. We zijn begonnen met de weg verder te lopen. De weg was op de parkeerplaats afgesloten met dikke stenen.

Informatiebord.

Informatiebord.

 

Utedas.

7 km naar Göljåstugan.

 

 

 

De weg was redelijk begaanbaar. Langs de weg zijn nog gedeeltes vangrail te zien. Hier heeft de weg vroeger gelopen.

 

Het werd steeds minder begaanbaar en op een gegeven moment zijn we maar gestopt. Er was bijna geen pad meer te zien en het was ook niet meer echt begaanbaar. We zijn weer terug gegaan. Waarom is het zo onbegaanbaar geworden? De post op Met de auto op vakantie gaf al aan dat er op 30 en 31 augustus 1997 een enorme storm boven Fulufjället aanwezig was met bliksem die zo'n 7000 keer is ingeslagen. Er is toen zo'n 300 - 400 mm water gevallen en er is een groot gebied weggevaagd. Ik ben wel heel benieuwd hoe het gebied er na ruimt twintig jaar eruit ziet. Dat is goed te zien op de foto's op het blog van Mitt i ögonblicket. In de post wordt verwezen naar de SMHI website en hier is in het Zweeds het verhaal van de regencatastrofe te lezen.

Fulufjellet National Park Noorwegen

Nadat we Njupeskär hadden bezocht was ik eigenlijk benieuwd hoe Fulufjellet er aan de Noorse kant eruit ziet. Er zou een ingang zijn bij Brynflået volgens deze website. Hier is ook wat informatie te vinden over de Noorse kant van Fulufjellet. Er zou een Sherpa trap aanwezig zijn zoals ook bij Prestholtrunden het geval was. Dus op naar Noorwegen. 

Eenmaal in Noorwegen aangekomen op zoek gegaan naar Brynflået waar de ingang zou zijn. We kwamen op een soort park en aan het begin stonden de onderstaande borden. Nog 6,1 kilometer, dat kan eigenlijk niet missen.

 

 

De berg op rijden. Op de berg allemaal vakantiehuizen en bovenaan de berg nog een aantal huizen in aanbouw. Geprobeerd om met de auto die weg te nemen maar de bodem van de auto raakte de grond en besloten om maar terug te gaan. Iets terug was een afslag die we maar hebben genomen. Na een tijdje rijden leek het erop dat de weg nergens naar toe leidt. Gedraaid en weer terug. Later die dag in het vakantiehuisje uitgezocht hoe het nu zat en we hadden dus iets verder moeten rijden. Via deze weblink op internet gaan zoeken en ik kwam de onderstaande drie foto's tegen. Op de eerste foto is de slingerende weg op de berg te zien. De drie rode puntjes rechtsboven is volgens mij de weg naar de ingang. Op die weg hebben we gereden :-(. 

Op de onderstaande foto is het goed te zien. We zijn tot aan punt 1 gereden en hadden nog iets verder moeten rijden naar punt 2.

 

Bij punt 2 is op de onderstaande foto een gebouw te zien. Dat moet haast wel het beginpunt van de wandeling met de Sherpa trap zijn. Op de site van Alltrails is dit te zien. Ontzettend balen dat we die gemist hebben.

De berg weer afgereden en toch maar een paar foto's gemaakt. Het uitzicht was wel mooi. Ook nog naar het alpincenter geweest maar dat was niet veel. Misschien in de winter wel als ik de beoordelingen op Tripadvisor lees maar in juni was er helemaal niets te doen. Eigenlijk hetzelfde als op de berg zelf. Niemand te zien.

 

Eenmaal weer op weg naar beneden hebben we weer verder gezocht en kwamen terecht op een vaag weggetje waar je net met de auto door kon. Op een gegeven moment kwamen we de onderstaande wegwijzer tegen die een blauwe wandelroute aangeeft. 2,1 km naar de parkeerplaats van Østsidevegen en we reden op de Brynvegen. Ook dit weer achteraf uitgezocht en het is de Fulufjellet - Brynflået - Brynsvegen wandeling. De wegwijzer is hier te vinden op internet.

 

De wandeling niet gedaan omdat we ergens midden op een pad stonden en daar niet konden parkeren. Muggen waren er wel genoeg. Daar hadden we in Zweden veel minder last van. Het was in ieder geval een beste zoektocht om iets te vinden en uiteindelijk de Brynflå - Fulufjelltrappa wandeling niet gevonden. In ieder geval erachter gekomen dat de Zweedse kant van Fulufjellet National Park veel duidelijker is aangegeven dan de Noorse kant. Zo was de afslag op de bergweg naar Fulufjelltrappa niet aangegeven. Lekker onduidelijk allemaal. Het was achteraf een leuke zoektocht op internet naar de dingen die we wel gezien hebben. Mochten we ooit weer in Idre komen dan gaan we zeker weer een poging wagen als dat nog kan.