Auteur: Maria Adolfsson
Titel: Doggerland: Misleiding
Oorspronkelijke titel: Felsteg
Vertaling: Elina van der Heijden
Verschijningsdatum: 2019
Bladzijde: 446
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
ISBN: 9789024582402
Het is de ochtend na Oistra, het oesterfestival op de Doggerlandeilanden. Inspecteur Karen Hornby wordt wakker met een verschrikkelijke kater – maar dat is nog de minste van haar problemen. Naast haar in bed ligt haar baas. Dan komt het bericht dat er een vrouw bruut is vermoord en wordt Karen op de zaak gezet. Het slachtoffer blijkt de ex van haar baas te zijn. De complicaties verergeren en Karen realiseert zich dat het onderzoek verstrikt raakt in persoonlijke verhoudingen en de geschiedenis van het eiland.
De auteur:
De zestigjarige Maria Adolfsson woont in Stockholm en werkte als communicatie-expert en persvoorlichter. Doggerland is haar eerste serie van tenminste drie boeken en wie weet nog wel een paar meer. Meer weten over Maria Adolfsson? Lees dan de interviews op Zin en Krimi-Couch.
Fotograaf: Caroline Andersson |
Er is een soort leesclub georganiseerd op Facebook door de LS Sterrenthriller Leesclub. In de leesclub verscheen er vaak de opmerking dat een kaart van Doggerland erg handig is en daar ben ik het wel mee eens. Doggerland is een fictieve eilandengroep in de Noordzee. De eilandengroep wordt door Maria Adolfsson uitgebreid beschreven en door een kaart kun je een voorstelling maken. Op deze website is een soort advertentie over Doggerland te lezen met onder andere gegevens over Doggerland, een kaart van Doggerland en zelfs een reclamefilmpje over de eilanden.
Gegevens Doggerland
Geografische locatie: in de Noordzee, tussen Denemarken en de UK. Bestaat uit de drie eilanden Noorö, Heimö en Frisel.
Aantal inwoners: ongeveer 1 miljoen.
Valuta: Doggerse mark en shilling. 1 mark is ongeveer 1,50 Zweedse kronen waard.
Bevolking: De Doggerlanders hebben meestal Scandinavische roots, maar er zijn ook sterke Britse invloeden.
Klimaat: gematigd klimaat dat wordt gekenmerkt door zeer winderige en snelle veranderingen. Relatief veel zonuren.
Doggerland is niet helemaal fictief. Het heeft heel vroeger bestaan volgens Wikipedia en de onderstaande documentaire.
Het boek:
Het boek begint met een quote uit Moby Dick van Herman Melville:
It is not down in any map; true places never are.
Hoofdrolspeler in het verhaal dat zich volledig afspeelt op de Doggerse eilanden is de bijna vijftigjarige inspecteur Karen Eiken Hornby en het begint direct al met een klapper. Ze wordt de dag na Oistra, het jaarlijkse oesterfeest waar veel drank mee gemoeid is, wakker in een hotel naast haar chef Jounas Smeed. Ze hebben de nacht met elkaar doorgebracht. Dat dit niet normaal is blijkt al snel want de relatie tussen Karen en Jounas is ronduit slecht. Karen en Jounas werken bij de rechercheafdeling van de Rijkspolitie Doggerland. Samen met een stuk of twaalf mannelijke en tegenwoordig twee vrouwelijke collega’s van de recherche van de Rijkspolitie Doggerland onderzoekt Karen alle zware misdaad op de Doggerse eilanden: Heimö, Noorö en Frisel. De relatie tussen vrouwen en mannen bij de recherche is mede door de introductie van het relaxte jargon door Jounas Smeed zo geworden waardoor de mannen de pik hebben op vrouwen. De tactiek van Karen is zwijgen, maar na de neukpartij met Smeed heeft ze waarschijnlijk helemaal geen leven meer bij de recherche. Jounas is trouwens al tien jaar gescheiden van zijn ex-vrouw Susanne. De dag begint dus direct goed voor Karen en daar komt nog eens een mededeling van politiechef Viggo Haugen bij dat Karen een moord moet onderzoeken en daarbij de leiding heeft. De vermoorde vrouw is namelijk Susanne Smeed. Op dat moment begint een onderzoek naar de moord op Susanne Smeed. Karen probeert het leven van Susanne in het verleden en het heden in kaart te brengen. Het verhaal heeft regelmatig terugblikken naar Doggerland in het jaar 1970. Karen doet het natuurlijk niet alleen. Het team die het onderzoek naar de moord bestaat uit:
Waarnemend hoofd Karen Eiken Hornby
Inspecteurs Karl Björken en Evald Johannisen
Politiemedewerkers Astrid Nielsen en Cornelis Loots
Hoofd Forensische Opsporing Sören Larsen
Forensisch patholoog Kneought Brodal
Dienstdoende officier van justitie Dineke Vegen
Conclusie:
Ik vond voor het lezen wel jammer dat Doggerland een fictieve eilandengroep is en geen bestaande, maar tijdens het lezen veranderde dit. Maria Adolfsson beschrijft de eilandengroep erg goed en levendig. Zelfs de onderlinge verhoudingen tussen noord, zuid, midden en de hoofdstad zijn goed neergezet. Het privéleven van Karen wordt steeds duidelijker naarmate het verhaal vordert. Ook de overige personages krijgen voldoende aandacht. Het verhaal krijgt ook voldoende aandacht en is ook nog eens spannend tot het einde. Een einde die ik niet had zien aankomen. Kortom, ik heb genoten van de Doggerlanders en ben erg benieuwd of het Maria Adolfsson lukt om de trilogie te verlengen met twee delen. Eerst maar wachten op het tweede deel.
Leuk feitje is dat ik bij de zoektocht naar Doggerland het nummer Creature of Doggerland tegen kwam van de Zweedse band Skraeckoedlan. Tijdens het maken van deze post regelmatig naar het nummer geluisterd.
Wetenswaardigheden:
- Hebban
- Alles over boeken
- Books and Macciatos
- Thrillers and more
- Samen lezen is leuker
- Lees Kees
- Vrouwenthrillers
- Boek & Babbel
- Goodreads
- Eline Books
It is not down in any map; true places never are.
Hoofdrolspeler in het verhaal dat zich volledig afspeelt op de Doggerse eilanden is de bijna vijftigjarige inspecteur Karen Eiken Hornby en het begint direct al met een klapper. Ze wordt de dag na Oistra, het jaarlijkse oesterfeest waar veel drank mee gemoeid is, wakker in een hotel naast haar chef Jounas Smeed. Ze hebben de nacht met elkaar doorgebracht. Dat dit niet normaal is blijkt al snel want de relatie tussen Karen en Jounas is ronduit slecht. Karen en Jounas werken bij de rechercheafdeling van de Rijkspolitie Doggerland. Samen met een stuk of twaalf mannelijke en tegenwoordig twee vrouwelijke collega’s van de recherche van de Rijkspolitie Doggerland onderzoekt Karen alle zware misdaad op de Doggerse eilanden: Heimö, Noorö en Frisel. De relatie tussen vrouwen en mannen bij de recherche is mede door de introductie van het relaxte jargon door Jounas Smeed zo geworden waardoor de mannen de pik hebben op vrouwen. De tactiek van Karen is zwijgen, maar na de neukpartij met Smeed heeft ze waarschijnlijk helemaal geen leven meer bij de recherche. Jounas is trouwens al tien jaar gescheiden van zijn ex-vrouw Susanne. De dag begint dus direct goed voor Karen en daar komt nog eens een mededeling van politiechef Viggo Haugen bij dat Karen een moord moet onderzoeken en daarbij de leiding heeft. De vermoorde vrouw is namelijk Susanne Smeed. Op dat moment begint een onderzoek naar de moord op Susanne Smeed. Karen probeert het leven van Susanne in het verleden en het heden in kaart te brengen. Het verhaal heeft regelmatig terugblikken naar Doggerland in het jaar 1970. Karen doet het natuurlijk niet alleen. Het team die het onderzoek naar de moord bestaat uit:
Waarnemend hoofd Karen Eiken Hornby
Inspecteurs Karl Björken en Evald Johannisen
Politiemedewerkers Astrid Nielsen en Cornelis Loots
Hoofd Forensische Opsporing Sören Larsen
Forensisch patholoog Kneought Brodal
Dienstdoende officier van justitie Dineke Vegen
Conclusie:
Ik vond voor het lezen wel jammer dat Doggerland een fictieve eilandengroep is en geen bestaande, maar tijdens het lezen veranderde dit. Maria Adolfsson beschrijft de eilandengroep erg goed en levendig. Zelfs de onderlinge verhoudingen tussen noord, zuid, midden en de hoofdstad zijn goed neergezet. Het privéleven van Karen wordt steeds duidelijker naarmate het verhaal vordert. Ook de overige personages krijgen voldoende aandacht. Het verhaal krijgt ook voldoende aandacht en is ook nog eens spannend tot het einde. Een einde die ik niet had zien aankomen. Kortom, ik heb genoten van de Doggerlanders en ben erg benieuwd of het Maria Adolfsson lukt om de trilogie te verlengen met twee delen. Eerst maar wachten op het tweede deel.
Leuk feitje is dat ik bij de zoektocht naar Doggerland het nummer Creature of Doggerland tegen kwam van de Zweedse band Skraeckoedlan. Tijdens het maken van deze post regelmatig naar het nummer geluisterd.
- Karen heeft een kat, Rufus.
- Theo Rep uit 1970 bezat een Bukhanka.
- Brandon neuriet: I feel like i'm fixin to die rag.
- Scandinavische dichter Edith Södergran.
- De bouw van windmolenparken op Doggerland heeft zijn tol geëist. Het vogelleven is in grote delen van het eilandenrijk drastisch afgenomen.
- Al is de Doggerse soep met Bretons, Hollanders en Vlamingen gekruid...de stank van Scandinaviërs stijgt erbovenuit.
- Episcopale kerk.
- Legende over de reus Frendur, die Heimö uit woede met zijn zwaard in tweeën hakte en het oostelijke deel spaarde terwijl hij het westelijke, waar zijn trouweloze echtgenoot en zijn valse broer in ontucht met elkaar leefden, door de Atlantische Oceaan liet opeten.
- De inwoners van Noorö, waar de Noorse en Zweedse wortels dominant zijn, worden nog altijd beschreven als stroef, zwijgzaam en godvrezend, terwijl over de bewoners van het zuidelijkste eiland, die vaker van Deense of Nederlandse afkomst zijn, wordt gezegd dat ze lichtzinnig zijn en hun netten te lang in zee laten liggen.
- Heimö een ratjetoe van Britten, Scandinaviërs en vastelanders van Europa.
- Doggerland volgt dezelfde zondebokhiërarchie als de meeste andere landen; hard werken in het noorden, gemakzucht in het zuiden en een hoofdstad vol sjoemelaars en omhooggevallen hufters.
- Hugo-nazi-Boss.
- Isle of Wight festival.
- John Cooper Clarke.
- Hebban
- Alles over boeken
- Books and Macciatos
- Thrillers and more
- Samen lezen is leuker
- Lees Kees
- Vrouwenthrillers
- Boek & Babbel
- Goodreads
- Eline Books
Ik ben het nu aan het lezen (op mijn Kobo). het is wel aardig....
BeantwoordenVerwijderenVeel leesplezier.
VerwijderenAlleen maar fictief is Doggerland niet, het heeft echt bestaan: de grote driehoek van land tussen Engeland, Nederland en Denemarken. Doggersbank refereert er nog aan. Na de laatste IJstijd volgelopen met water, de Noordzee. Men vindt er nog heel veel overblijfselen van vroegere levensvormen. Had ik al uit goede bron jaren geleden gehoord. Men vindt er slagtanden zo groot als vissersboten. Creatief hoe Maria Adolfsson hier haar boek(en) heeft gesitueerd. Onmiskenbaar Scandinavisch is dit boek qua sfeer, cultuur en omgangsvormen, die ik vrij goed ken. Dit boek vond ik prima om te lezen, ben geen fan van thrillers uit het Noorden omdat deze vaak nog kwaadaardiger zijn dan van elders, dus het rustige tempo is ook prima. Wachten is op deel 2, wellicht eind van het jaar om verkooptechnische voordelen, feestdagen. Ha det bra og lykke til (Ben Noors georiënteerd!).
BeantwoordenVerwijderenHoi Anna, Doggerland is inderdaad niet helemaal fictief. Het is nu inderdaad wachten op het tweede deel :-).
VerwijderenZie: Lied van de tijd.
BeantwoordenVerwijderenOndertitel: Op zoek naar Doggerland.
Auteur: Julia Blackburn
Interessant. Zet ik op de leeslijst. Bedankt.
Verwijderen