We verbleven in april 2025 een week in Gustavsberg, Himmelsby. Host Birger vertelde bij aankomst al wat over de geschiedenis van het huisje. Zijn vrouw Margareta heeft een schriftje gemaakt met in het kort de geschiedenis van het huisje en wat foto's. Het schriftje is hieronder te zien met de tekst die er in het Zweeds en Engels staat. Dat heeft ze erg leuk gedaan.
Het verhaal van een huisje
Het huis werd in 1810 gebouwd als een "backstuga".
Een "backstaga" is een eenvoudig huisje op het land van iemand anders, bewoond door mensen, "backstugusittaren (keuterboer)", die geen landbouw beoefenen, zoals ouderen of ambachtslieden. Het woord "backstuga" impliceert dat het zich op niet-bouwbare grond bevindt en zonder bijbehorend bouwland. (Wikipedia).
Tot in de jaren vijftig woonden er verschillende gezinnen in het huisje, zoals parochiekleermakers, weduwen, dienstmeisjes met kinderen, kleermakers, landarbeiders en ambtenaren.
Toen ik klein was en opgroeide in Östergården (waar Gustavsberg lag), werd het huisje in de zomer gehuurd door zomergasten uit Linköping.
In 1989 kreeg het huisje zijn huidige uiterlijk. Het metselwerk werd gesloopt, het huis werd opgetild en naar voren verplaatst. Er werden een keuken en een badkamer toegevoegd. Mijn moeder Barbro Johnsson verhuisde in 1990 vanuit Ostergården hierheen. Ze heeft hier 26 jaar gewoond.
Mijn man Birger en ik hebben Gustavsberg gekocht van mijn drie broers en zussen en sinds 2017 verhuren we het. Er zijn mensen over de hele wereld die een klein rood huisje op het platteland met een gezellige tuin waarderen.
Het huis werd in 1810 gebouwd als een "backstuga".
Een "backstaga" is een eenvoudig huisje op het land van iemand anders, bewoond door mensen, "backstugusittaren (keuterboer)", die geen landbouw beoefenen, zoals ouderen of ambachtslieden. Het woord "backstuga" impliceert dat het zich op niet-bouwbare grond bevindt en zonder bijbehorend bouwland. (Wikipedia).
Tot in de jaren vijftig woonden er verschillende gezinnen in het huisje, zoals parochiekleermakers, weduwen, dienstmeisjes met kinderen, kleermakers, landarbeiders en ambtenaren.
Toen ik klein was en opgroeide in Östergården (waar Gustavsberg lag), werd het huisje in de zomer gehuurd door zomergasten uit Linköping.
In 1989 kreeg het huisje zijn huidige uiterlijk. Het metselwerk werd gesloopt, het huis werd opgetild en naar voren verplaatst. Er werden een keuken en een badkamer toegevoegd. Mijn moeder Barbro Johnsson verhuisde in 1990 vanuit Ostergården hierheen. Ze heeft hier 26 jaar gewoond.
Mijn man Birger en ik hebben Gustavsberg gekocht van mijn drie broers en zussen en sinds 2017 verhuren we het. Er zijn mensen over de hele wereld die een klein rood huisje op het platteland met een gezellige tuin waarderen.
