Zegenrijke aarde - Bernard Nordh

Boek details:
Auteur: Bernard Nordh
Oorspronkelijke titel: Jorden är god
Vertaling: J.E. Gorter-Keyser
Titel: Zegenrijke aarde
Jaartal: 1952
Bladzijde: 252 blz
Uitgeverij: Zuid-Hollandsche Uitgevers Maatschappij - Den Haag

Zegenrijke aarde

Zegenrijke aarde is de eerste roman van Bernard Nordh en gaat over de hoeve Jonastorp vlakbij Tova. Moeder Gustava Olsson is 63 en sinds 8 jaar weduwe. Haar man was Jonas en ze kregen samen 4 kinderen. Johan is de jongste met zijn 24 jaar. Zijn broer heet Anton, ook wel Anton-de-Speelman genoemd vanwege zijn populariteit bij de meisjes. Verder heeft Johan nog 2 zussen, Anna en Greta. Johan en Anton wonen bij hun moeder op Jonastorp. Johan is de drijvende kracht op Jonastorp. Anton rommelt maar wat aan en is niet vaak thuis. Toch is Anton de lieveling van zijn moeder.

Jonastorp heeft 10 bunder land en zo'n 200 bunder moeras waar men niets mee kan en als grap door de landmeters in 1890 aan Jonastorp is toegewezen. Het boek begint op een moment dat het leven zwaar is op Jonastorp en Anton vertrekt van Jonastorp om te gaan werken bij de spoorwegen. Dat Anton weg ging, was de doodsteek voor Jonastorp. Ondanks dat wil Johan Jonastorp niet verkopen. Zijn vader zou het nooit hebben gewild dat Jonastorp werd verkocht. Van Anton mag Johan er blijven wonen. Omdat er meer hulp nodig was op de hoeve heeft Johan Elna (19 jaar) opgescharreld. De verhaallijn met Elna, Johan en Anton is erg goed geschreven. Je leeft echt mee met Johan. Na deze affaire komt Stina in het leven van Johan en vanaf dat moment beleven ze allerlei avonturen die zich rondom Jonastorp afspelen. Wat volgt is een verhaal over Johan en Stina die samen Jonastorp van een arme hoeve naar een goed lopend bedrijf weten te transformeren. Dit is voornamelijk gelukt door de hulp van schoolmeester Björkman. In het hele verhaal staat de aarde van Jonastorp centraal. Jorden är god (de aarde is goed) oftewel zegenrijke aarde.

Het is één van de verhalen van Bernardh Nordh over het leven op het platteland. Nordh is zelf opgegroeid op het platteland en heeft daar vast en zeker inspiratie opgedaan voor het Zegenrijke aarde verhaal.Het geeft maar weer aan dat het echt een volksschrijver is. Hard werken en niet zeuren. Hij was zelf ook een arbeider. Dit is te lezen op deze website.

Het boek is niet zo boeiend als de boeken van Pålsson. Toch leest het verhaal wel lekker. Het einde is typisch iets voor Nordh. Het eindigt net zo plotseling zoals het kerstverhaal Julotta op het blog van Gonny. Het verhaal heeft waarschijnlijk wat invloeden uit het leven van Nordh en daardoor is de biografie (Boken om Bernhard Nordh) die door Matts Heijbel in 1977 is geschreven erg interessant. Helaas is dat boek niet vertaald naar Nederlands of Engels. 

Boken om Bernard Nordh