Titel: Babycall
Regisseur: Pål Sletaune
Jaar: 2011
Verhaal: Pål Sletaune
Acteurs: Noomi Rapace, Kristoffer Joner en Vetle Qvenild Werring
Duur: 96 minuten
IMDB cijfer: 5,7
Regisseur: Pål Sletaune
Jaar: 2011
Verhaal: Pål Sletaune
Acteurs: Noomi Rapace, Kristoffer Joner en Vetle Qvenild Werring
Duur: 96 minuten
IMDB cijfer: 5,7
Anna en haar achtjarige zoon Anders zitten in de getuigenbescherming als gevolg van de moeilijke relatie met de vader van Anders. Ze verhuizen naar een groot flatgebouw. Anna overbeschermt haar zoon en koopt zelfs een babyfoon om hem in de gaten te houden. Ze vangt hiermee echter ook geluiden op van andere appartementen en Anna hoort iets wat op de mishandeling van een kind zou kunnen wijzen. Ondertussen komt Anders’ mysterieuze nieuwe vriend op vreemde tijdstippen langs… Weet deze nieuwe vriend iets van de mishandeling? En waarom zit Anders’ tekening onder het bloed? Loopt Anna’s zoon gevaar?
De film:
Babycall, een Noorse film van Pål Sletaune met Noomi Rapace en Kristoffer Joner in de hoofdrollen. In 2014 had ik de film Naboer, de vorige film van Pål Sletaune, gezien. Die vond ik toen wazig en vaag. Zou Babycall beter zijn? Met Noomi Rapace in de hoofdrol had ik er wel hoge verwachtingen van. In Babycall speelt Kristoffer Joner net als in Naboer ook een hoofdrol. Moest wel erg wennen aan zijn kapsel. Noomi Rapace speelt Anna, de moeder van haar achtjarige zoon Anders. Vanwege de mishandeling van Anders door zijn vader worden ze in een flat geplaatst. De flat is een voorbode van wat er gaat komen. Geen gezelligheid en hoe verder de film vordert hoe minder je er als kijker van gaat snappen.
Conclusie:
Net als Naboer is Babycall apart en weet je niet wat waar is. Gelukkig weet Noomi Rapace de film nog enigzins te redden. Ze speelt de rol van Anna best wel goed en geloofwaardig. Ze komt over als een fragiel iemand maar soms komt een andere Anna tevoorschijn die niet zo lief is voor Anders. De andere keren wil ze Anders weer beschermen door hem 's nachts in bed te nemen in plaats van in zijn eigen bed te laten slapen. Erg goed gedaan. Om de jeugdzorg toch hun zin te geven en Anders in zijn eigen bed te laten slapen schaft ze een babyfoon aan. De babyfoon zou voor het horror effect moeten zorgen maar dat gebeurd eigenlijk niet. Het is naar mijn mening ook geen horror maar meer een dramafilm. Helaas heeft Babycall veel overeenkomsten met Naboer en is het bij vlagen net zo wazig en vaag. Wat is nu echt en wat niet? Niet echt mijn soort film.
Recensies:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten