We gaan naar Zweden! - Astrid Redlich

Boek details:
Auteur: Astrid Redlich
Titel: We gaan naar Zweden!
Verschijningsdatum: 2014
Bladzijde: 153
Uitgeverij: Uitgeverij Grenzenloos
ISBN: 9789461851

Samenvatting:
Al meer dan 25 jaar komen Astrid en haar man Piet in Zweden. Vanaf het allereerste moment doet het land iets met ze. Al gauw ontstaat de wens om te emigreren naar het hoge noorden, maar om verschillende praktische redenen komt het er niet direct van.

Toch laat het idee hen niet los en uiteindelijk gaan de twee actief op zoek naar een passende omgeving om te wonen en om iets op te zetten als bron van inkomsten. Na enkele keren bijna iets te hebben gevonden dat op het laatste moment afketst, belanden Astrid en Piet in de provincie Dalarna waar ze een eetcafé opzetten. 

We gaan naar Zweden! vertelt op meeslepende wijze het verhaal van een langgekoesterde wens die in vervulling gaat.

De auteur:
Op Facebook kwam ik het verhaal van Astrid Bijvoet tegen in een groep.

In 2006 zijn mijn man en ik naar Malung-Sälens kommun, Dalarna, geëmigreerd en zijn daar een Nederlands restaurant begonnen. Tot de verkoop van ons restaurant in 2012 heb ik mailtjes in de vorm van 'nieuwsbrieven' naar de achterblijvers in Nederland gestuurd. Deze nieuwsbrieven zijn de basis van mijn boeken. Dit is ons verhaal van onze beleving en ervaringen in Zweden, gebundeld in twee boeken.

"We gaan naar Zweden" en "Gelukkig in Zweden"

De twee boeken zijn dus een bundeling van de 'mailnieuwsbrieven' die gaan om de belevenissen van Astrid en haar man Piet. Meer over het tweetal is te vinden op de website van DT.

Astrid en Piet.

Het boek:

Het boek bestaat uit 45 verhalen. Wat opviel was dat het geen 45 verhalen waren, maar dat elk verhaal weer uit verhaaltjes bestond. Dat is ook gelijk het grootste minpunt van het boek. Korte verhaaltjes die op zich niets met de titel van het stuk heeft te maken. Maar voordat ik mijn definitieve conclusie geef, eerst het boek.

Astrid was zesentwintig jaar geleden voor het eerst in Zweden en heeft haar hart toen voor altijd eraan verloren. Haar huidige man is Piet. De verhalen van de twee boeken gaan over de belevenissen rondom het Dutch Mountain restaurant. In 2012 is het restaurant verkocht. In dit eerste boek is niets te vinden over de verkoop van het restaurant en dus ook geen reden voor de verkoop. De website is na de verkoop in 2012 vrijwel hetzelfde gebleven, alleen staan er nu andere eigenaars vermeld. In een artikel op de website van DT is te lezen dat de nieuwe eigenaars Elza de Jong en Rick Langenhoff zijn.

Weer terug naar Astrid en Piet. Ze woonden in Zeeland en gingen bijna elke zomer naar Scandinavië. Af en toe naar andere Europese landen, maar daar ontbreekt het gevoel van Scandinavië. Het was de bedoeling om te gaan emigreren naar iets in Norbotten. Daar gingen ze namelijk vaak heen op vakantie. Het is in maart 2006 uiteindelijk wat zuidelijker geworden, Dalarna oftewel Malung. De naam van het pand was "Brändans mat och kaffe stuga" en is dus "Dutch Mountain" geworden. In die zes jaar dat Astrid en Piet de uitbaters van Dutch Mountain waren hebben ze dus het een en ander beleeft. Hieronder de wetenswaardigheden.

Wetenswaardigheden:

• Hotel Lugnet in Malung komt voor in het boek. Dit zijn ook Nederlanders.
• Piet zit met een Lonsdale shirt in een klas met asielzoekers.
• Achter het restaurant staat één van de slachthuizen. Op het blog van Yttermalung staan een tweetal blogposten over een slachthuis. De blogposten bevatten wel bloederige foto's: Elandenjacht en Älgjakt.
• Fulufjällets National park. Hier zijn we in 2011 en in 2013 geweest. Dit jaar ook weer.
• De vervolgopleiding van SFI is SAS (Svenska Andra Språk). Interessante website trouwens.
• Volgens Astrid zijn de Denen krenterig, onbeschoft en ontzettend arrogant.
• Malung Dansbandsvecka.
• Een eland wordt verdeeld door middel van een lintzaag.
• Ze hebben in een artikel in de Autokampioen gestaan. Het artikel ging over een testrit met een Volvo personenauto in het winterse Zweedse landschap.
• Expositie van natuurfotograaf Peter Koren in hun restaurant. Foto's van Nederlandse en Zweedse natuur afgedrukt op canvas.

Conclusie:
Ik vind dit boek tot nu toe het minste boek uit de emigratieverhalen serie. Onsamenhangende hoofdstukjes en een vrij directe stijl van schrijven die mij niet aanspreekt. Daarnaast had ik nogal moeite van de vele taalfouten in het boek. Ondanks de negatieve punten staan er ook wel genoeg leuke dingen in en ik ga zeker het tweede boek een keer aanschaffen en lezen.

Hieronder een gedeelte uit het boek:

Zelf denk ik dat Zweedse mensen sneller tevreden zijn. Als er een plafond in zit dan is het oké, en als er een vloer in zit dan is het prima. Wat voor plafond of wat voor vloer dat lijkt ze geen donder uit te maken. Zijn Nederlandse vrouwen verwende prinsesjes en gaat de Nederlandse man voor status? Of maken we ons dan druk om 'wat de buren ervan vinden?' Ik weet het niet maar het valt me wel op dat, over het algemeen, alle kaaskoppen toch wel een andere standaard hanteren.