Silvervägen

We waren afgelopen zomer erg kort in Zweeds Lapland. Op de heenweg hadden we niet erg veel tijd. Op de terugweg hadden we meer tijd. We hebben toen een gedeelte van de Silvervägen gereden. Silvervägen is een andere naam voor Riksväg 95. Het gedeelte van Slagnäs naar Arjeplog. Tijdens die rit hadden we onder andere het onderstaande nummer op de CD. Het nummer Mu váibmu vádjul doppe van Mari Boine. Samen met het uitzicht leverde dit, halverwege het nummer als de joik begint, kippenvel bij me op.

Mari Boine - Mu váibmu vádjul doppe (Hymn)

De naam verwijst naar het vroegere transport van zilver die ging van Nasafjäll naar een haven in Bottenviken, Het zilver werd in de winter vervoerd over meren en moerassen. Het transport werd voornamelijk verzorgd door Sami met rendiersleeën.

De weg is zo bekend dat er elk jaar het tijdschrift Silvervägen / Silver Road / Polarkreis wordt uitgebracht. In 2013 is er weer een uitgave uitgebracht. Hierin een interview met Sofia Jannok en ze staat tevens op de cover. Als je de afbeelding hieronder bekijkt, heette het tijdschrift eerder Laisdalen. In 2011 werd Laisdalen samengevoegd met Silvervägen.

Laisdalen en Silvervägen wordt uitgegeven door Maria Söderberg. Maria Söderberg is een Zweedse fotografe en schrijfster en ze is in 1959 geboren in Arjeplog.

Maria Söderberg

Ze heeft een aantal boeken geschreven (zie Wikipedia) en in 2008 de documentaire Länge leve gruvan gemaakt. Helaas kun je deze film niet via Youtube of ergens anders bekijken. Maria heeft een blog Midsommarudden. Op het blog zijn twee blogposten over het Silvervägen magazine aanwezig. Ze zijn hier en hier te vinden. De officiële website van Silvervägen is Silvervagen.com.

Meer informatie over Silvervägen / Arjeplog is te vinden op dit blog en deze Facebook pagina. Op internet kwam ik nog een viertal foto's tegen van Silvervägen.

Foto Silvervägen uit 1987 van Francisco Santos

Foto van Fred van Daalen

Foto van Meigie

Nog een foto van Fred van Daalen

Wat volgt zijn de foto's die we van Silvervägen gemaakt hebben.

We hopen dat we in de toekomst hier weer een keer heen kunnen en dan wat meer tijd hebben.

Irya's Playground

In Zweden kwam ik de onderstaande poster tegen. Een optreden van Irya's Playground in Rosehills trädgårdsscen in Ljusdal.

Irya's Playground

Ik had nog niet eerder van Irya's Playground gehoord. De naam van de band is gebaseerd op Irya Gmeyner. Irya is geboren in Newcastle, Engeland. Toen ze tiener was, ging ze samen met haar ouders naar Zweden en wel naar Delsbo. Ze is samen met een aantal vrienden Circus Cirkör begonnen en daarnaast ook nog de groep URGA. URGA heeft 3 albums gemaakt. Hierna heeft ze samen met Pange Oberg, die ze sinds 2003 kent, Irya's Playground opgericht en in 2008 verscheen het debuutalbum Irya's Playground. In 2011 hebben ze het album The pain of letting go uitgebracht.

Irya en Pange (Foto afkomstig van de website van Irya's Playground)

Op 18 november 2013 is hun laatste video Dreaming uitgekomen. Deze is hieronder te zien:

Malmöfestivalen

Meer informatie over Irya's Playground is te vinden op de volgende websites:
- Officiële website van  Irya's Playground
- Facebook
- MySpace
- AllMusic

Irya's Playground

Urga

Cirkus Cirkör

Røros deel 5 - Olavsgruva

In het laatste deel over Røros komen we bij Olavsgruva. Olavsgruva ligt naast Storwartz. We zijn de mijn niet in geweest. Er waren geen rondleidingen meer op het tijdstip dat we er waren. De geschiedenis van Olavsgruva is hier te lezen. Van de Olavsgruva is net als van Storwartz en Røros een achttal 360 graden panoramafoto's te zien op de website van Rørosmuseet.

Virtuele toer door Olavsgruva

De volgende panoramafoto's zijn te bekijken:

- Foto 1: Utstilling: Gruvedrift & Geologien i Rørostraktene
- Foto 2: Ved nedgangen til nyberget gruve
- Foto 3: Lorthølet i nyberget gruve
- Foto 4: Transportnivået i Olavsgruva
- Foto 5: Pauserom for gruvearbeiderne
- Foto 6: Bergmannshallen - Sentrum i Olavsgruva
- Foto 7: Bergmannshallen
- Foto 8: Bergmannshallen

Hieronder de foto's die we gemaakt hebben.

De ingang van de mijn

Dit was het einde van de Røros serie. Mooie plaats en we komen er zeker een keer weer en dan niet op een zondag.

Røros deel 4 - Storwartz

10 km buiten Røros zijn we aangekomen bij deel 4, namelijk Storwartz. Storwartz is een grote vlakte waar vroeger een mijn was. De mijn was volledig werkzaam tot het begin van de jaren 1700 en daarna af ​​en toe. De geschiedenis van Storwartz is onderaan de blogpost in het Engels te lezen. De informatie is afkomstig van de Worldheritage website. In de vorige blogpost had ik het al over het boek Røros Mining Town and the Circumference. Het bestand is niet altijd beschikbaar, daarom heb ik het PDF bestand maar op mijn Dropbox gezet. Vanaf bladzijde 37 staan er een aantal mooie foto's van Storwartz in.

Van Storwartz is net als van Røros een zestal 360 graden panoramafoto's aanwezig. Erg mooi gedaan. Wat volgt zijn de foto's die wij gemaakt hebben. We zijn met de auto bijna overal heen gereden. Wel een beetje opletten, want je zit zo vast :-).

Op naar Olavsgruva in het laatste deel

Indrukwekkende plek.

The Mines at the Storwartz Field

The Storwartz field was, together with the Nordgruvene, one of the Røros Copper Works main mining areas. The field is situated 10 km. north east of the mining town of Røros, and comprises a total of 9 mines, including Gamle Storwartz, which was started up in 1645.

Tone Rygg

This mine was fully working until the early part of the 1700s, and occasionally after that time. There are still many relics to be seen in the area to remind us of the activity that took place here, the traces of firing up in Cornelia Shaft and stone dropped during hand carrying and horse drawn transportation of ore out of the mines.The profit from Gamle Storwartz varied a great deal, but the discovery of that rich ore led to intensive prospecting in the surrounding area. In 1650 work was started at Nyberget mine, and in 1659 Hestkletten was started. In addition, Christianus Qvintus was started in 1691 and Myrgruva in 1694. The two last mentioned were eventually amalgamated into one large mine, and for a time was considered to be the Company’s main mine. Nyberget mine was closed down in 1717 and Hestkletten closed in 1756 and Qvintus continued until 1770. However, all the mines were re-opened at later times and Nyberget had a new lease of life between 1870 and 1890. It was assumed that the mine had lodes running both north and south, and in 1936 the continuation lode to the north was found. This became the youngest mine in the Storwartz field known as the Crown Prince Olav Mine and it was worked until 1972. Nyberget and Olavgruva are today the Røros Museum’s where visitors are allowed, and, wandering through the two mines gives an impression of both old and modern mining methods.

East of Nyberget copper ore was discovered in 1673. The discovery was very welcome as during the same year the Company lost enormous supplies of charcoal and wood, which caught fire and were destroyed and led to economic difficulties. The new discovery was therefore named Solskinn, (Sunshine) as it gave hope for better times to come for the Copper Works. Sunshine was however, short-lived. By 1690 Gamle Solskinn (Old Sunshine) had been producing poorly for a long time, but the mine was not finally closed down until 1730. In 1854 a new discovery of copper was made in the same area, which was given the name, New Sunshine Mine and the horizontal level into the mine led to the re-opening of Nyberget mine in 1861. In 1870 Old Sunshine was re-opened but only to be closed down again in 1890.

Nye Storwartz became the Company’s main mine with continuous production for almost 250 years. After Gamle Storwartz had run with a loss for considerable time a new strike was made in an area north east of the old discovery. Mining was quickly started at the strike, and in 1711 the mine was first referred to as Nye Storwartz mine. In the same year the workers’ barracks was moved to the new mine. Hopes were high. But here, the results were variable. But in 1779 Nye Storwartz …’was the only mine one could rely on’. (Dahle, 1894: page 218). This mine continued in operation until 1946.

The fact that profits from the mine were variable had several reasons. In some cases the quality of the copper ore did not pay, in other instances poor extraction was the reason. The Company was continuously searching for new methods and technology to improve the breaking of rock. New methods of blasting and improved lifting systems, as well as better methods of crushing helped to improve the extraction process. The introduction of the contract system for payments also improved the Company’s profits.

The mining continued at Storwartz in Olavs Mine up to 1972. After that time only Lergruvbakken was open until Røros Copper Works finally closed in bankruptcy in 1977. (Bron: World Heritage Røros) 

Røros deel 3

Na Røros deel 1 en Røros deel 2 is nu Røros deel 3 aan de beurt en wel het Rørosmuseet. We zijn niet in het museum geweest.

Gelukkig is op de website van Rørosmuseet genoeg te zien en nog wel meer zag ik. Zo kwam ik op dit webadres een virtuele toer door Røros tegen.

Virtuele toer door Røros

De toer bestaat uit 8 foto's waar je in de foto 360 graden kunt draaien en zo dus alles kunt zien. De volgende onderdelen van Røros zijn dan te zien:

Foto 1: Smelthytta
Foto 2: Utstilling: Kunnskap om et kulturminne
Foto 3: Utstilling: Ti Finpussa - Draktmateriale - 1700- og 1800-talet
Foto 4: Utstilling: Bergverksdrift i eldre tid
Foto 5: Smelthytta
Foto 6: Kopperstøping i Smelthytta
Foto 7: Sleggveien
Foto 8: Sleggveien: Stua

Op de website van Rørosmuseet staan de beschrijvingen van de eerder genoemde foto's. Wat volgt zijn de foto's die we gemaakt hebben.

Sleggveien

Over Sleggveien is veel interessante informatie te vinden op de onderstaande websites:
- A house in Sleggveien (Slagg Street) – Tyristuggu – house no. 398

- Rehabilitation of Tyristuggu
- History of the house
- The Inhabitants of Tyristuggu

Van de laatste website komen de twee onderstaande foto's:

Ola Mæla. Ca 1900.

Tyri Myren

Dit was het laatste deel van Røros zelf. De delen die nog volgen, gaan over Storwartz en Olavsgruva.

Bij het zoeken naar informatie kwam ik nog een zeer interessant boekwerk tegen, namelijk Røros Mining Town and the Circumference. Dit is een 72 pagina tellend boekwerk met foto's over Røros. Erg mooi boek.

Røros deel 2

Røros deel 2. Ik ga weer verder waar deel 1 is gestopt. Deel 1 is hier te lezen. Naast de kerk is Galleri Thomasgården. Deze was open en dus even naar binnen.

Galleri Thomasgården

Galleri Thomasgården

Galleri Thomasgården

Het is een galerie, maar je kont er ook eten en drinken. Het zou zo de locatie kunnen zijn waar de hoofdrolspelers uit het boek Julie's liefde van Elly Koster hebben gezeten toen ze in Røros waren. Volgens mij zaten ze toen in een café. Røros speelt wel een rol in Julie's liefde. Hoofdrolspeler Stian doet met zijn honden namelijk mee met de Femundløpet. De Femundløpet is een lange afstand hondensleerace die begint in Røros.

Foto van Marilynsworld website

De foto van Marilynsworld geeft de tekst op het beeld duidelijk weer. Onderstaande tekst over het beeld is van dezelfde website.

Always on the look out for a nice piece of public art slash statue slash sculpture slash interesting lump of stone or metal, Røros provided me with a Reindeer stag in what we're guessing is copper.

The translation of the statue inscriptions tell of the statue being given to Røros by Sparebank (a Norwegian bank) to mark the 125th anniversary of the bank.

From what I can make out, local man Hans Olsen Aasen was the first to discover copper in the area in 1644. Legend has it that he shot a splendid stag which, as it fought to survive the bullet wound, kicked up a stone which shone in the sunlight, attracting Hans's attention, and the rest, as they, resulted in the poor beast being dead. And a bit of history.

The most important thing I learned at Røros, is that Norwegians should treat all their wooden buildings with pitch, whatever that is, the stuff that them old houses are dipped in that gives them their sturdy medieval appearance. Though I have to admit I'm left not knowing what bits are genuine old original, and what bits are "preserved" not so original, made to look like ancient bits. Røros is "preserved", pitch might be involved.

Volgende stop is Gallery Grethe Solemsløkk. Deze galerie was open en over Grethe Solemsløkk is in tegenstelling tot andere galerieën goed op internet vertegenwoordigd. De galerie hing vol met geweldige werken.

- Facebook pagina van Kunstneren Grethe Solemsløkk
- Flickr photo stream van Anne-Grete Bjørlo (met o.a. foto's van het atelier van Grethe)
- Facebook pagina van Grethe Solemsløkk
- Velkommen til Modern Art Gallery

Gallery Grethe Solemsløkk

Gallery Grethe Solemsløkk

Gallery Grethe Solemsløkk

Gallery Grethe Solemsløkk

Gallery Grethe Solemsløkk (Helemaal te gek schilderij)

Grethe Solemsløkk

Kunstneren Grethe Solemsløkk

Een schilderij was helaas veel te duur en kon trouwens niet meer mee in de auto. Daarom maar iets anders gekocht. Grethe heeft er nog wat opgekrabbeld.

Mijnwerker

Atelier Olav Dille

Olav Dille

Uiteindelijk kwamen we aan bij, volgens mij, het toeristenbureau. Hier hing een poster met allemaal deuren en de naam van de poster was Dører på Røros.

Dører på Røros

Het leek erg veel op de Vierntwintig Helderse deurn, die bij ons in de buurt is uitgebracht. Meer informatie over de Røros deuren is te vinden op de Tuidutentresko en de Vendelasiksjo websites.

Monument uit 1980