Blog Zweden: Vi är bäst!

dinsdag 7 februari 2017

Vi är bäst!

Filmdetails:
Titel: Vi är bäst!
Jaar: 2013
Regisseur: Lukas Moodysson
Verhaal: Lukas Moodysson, Coco Moodysson (comic book)
Acteurs: Mira Barkhammar, Mira Grosin, Liv LeMoyne
Duur: 102 minuten
IMDB cijfer: 7,2

Samenvatting:
Stockholm 1982. Bobo, Klara en Hedvig zijn tienermeisjes van rond de 12 - 13 jaar, die door de straten zwerven. Die stoer en hard en sterk zijn, maar ook zwak en verward en vreemd. Die veel te vroeg voor zichzelf moeten zorgen, en die vissticks in de broodrooster steken wanneer moeder weer eens in de kroeg zit. En die zonder instrumenten een punkband beginnen, ook al zegt iedereen dat punk dood is.

De regisseur:
Vi är bäst! is de vierde film die ik gezien heb van Lukas Moodysson. Fucking Åmål, Lilja 4-ever en Tillsammans waren de eerste drie. Alle drie zeer goede films. Vi är bäst! uit 2013 is tot nu toe zijn laatste film. Hopelijk komt hij gauw weer met een nieuwe film.

Meer weten over Lukas Moodysson en Vi är bäst!? Lees dan het interview met hem op Newstatesman en luister naar het onderstaande interview.

De film:
De film is gebaseerd op de strip Aldrig Godnatt van zijn vrouw Coco Moodysson. Het stripboek is trouwens ook in het Engels uitgebracht als Never Goodnight.

Het verhaal speelt zich af in 1982, Stockholm. De twee vriendinnen Bobo (Mira Barkhammar) en Klara (Mira Grosin) zitten in de punkfase. Ze zijn twaalf en dertien jaar oud. Het is dus te vergelijken met mijn eigen jeugd. Hun favoriete bands zijn Ebba Grön en KSMB. Beide bands komen uit Stockholm en zijn ontstaan in de punktijd (1977). Ebba Grön is in 1983 gestopt en KSMB in 1982. Ik moet zeggen dat ik zelf deze bands toen niet kende. De Zweedse punkscene was mij helemaal niet bekend totdat de interesse in Zweden begon te komen. In 1982 was ik volgens mij nog niet zo ver met de alternatieve muziek. De normale Top 40 muziek zoals Men at Work, U2, Joan Jett en meer van die artiesten. Wat later werd het allemaal wat extremer en begon ik de alternatieve muziek te ontdekken die alle kanten opging. Het verhaal is daarom erg herkenbaar voor mij, maar dan wat later in de jaren tachtig.

De twee meiden beginnen een eigen bandje. Eigenlijk alleen om de lokale bekende band Iron First dwars te zitten. Dat lukt ze aardig en ze krijgen drums en een basgitaar tot hun beschikking. Spelen kunnen ze niet en dat is nu precies waar de punkmuziek om draait. Op school horen ze tijdens het jaarlijkse schoolfeest de christelijke en degelijke Hedvig (Liv Lemoyne) het Prelude in d-minor van Sylvius Leopold Weiss spelen. Dat brengt Bobo op een idee en ze proberen Hedvig te strikken voor hun band. Hedvig is net als Klara en Bobo een outcast op school vanwege haar christelijke degelijkheid. Het lukt ze om toenadering bij Hedvig te zoeken en uiteindelijk zitten ze in de oefenruimte. Hier laat Klara Hedvig hun muziek horen. In dit geval het wel heel toepasselijke nummer Häng gud van Ebba Grön.

Hedvig trekt met beide meiden op en ze vormen met zijn drieën een band. De omslag van Hedvig van christelijk naar punk is geweldig om te zien. Op een gegeven moment speelt ze het nummer Sex Noll Två van KSMB in de oefenruimte. Indrukwekkend gedaan zeg. Hieronder de drie uitvoeringen van het nummer.

Een andere scene die indruk heeft gemaakt, is de scene waarin de moeder van Hedvig aan Klara en Bobo duidelijk maakt hoe het voelt om onder druk te worden gezet. Erg goed gedaan. Verder is het optreden in Västerås een afsluiter in punkstijl. Het enige nummer van hun Hata Sport krijgt een nieuw leven :-). Verder maak je de belevenissen van de drie meiden mee en heel veel muziek. Hou je van die muziek dan heb je een heerlijke film te pakken.

Conclusie:
Herkenbare film als je rond 1982 zelf twaalf was. De film geeft het leven in die periode een beetje weer en zo kom je iets meer te weten over de punkscene in Stockholm. Deze keer geen moeilijke film van Lukas Moodysson. Ik moest zelfs lachen bij enkele scenes en dat zegt wat :-).

Wetenswaardigheden:
Deze keer veel over de muziek. De film zit er namelijk vol mee.

Een poster van Crass hangt ergens in een kamer.
Joy Division wordt genoemd in de film. Blijkbaar niet geliefd bij de meiden. Zelf vond ik het album Closer geweldig.
Zanger Mongo van Incest Brothers.
Het tijdschrift Kamratposten.
Het nummer Don't you want me van The Human League is te horen tijdens een dansact. Rond 1982 ook mijn favoriet.

Het nummer Vad ska du bli van Ebba Grön is te horen.

Brezhnev & Reagan fuck off - S.S.T. (Strindberg Som Tortyr)

Hieronder de uitvoering uit de film door de band Sabotage.

In de film komt het album Bakverk 80 voor. Hieronder is de gehele LP te beluisteren.

Joakim Thåström, zanger van Ebba Grön.
Michael Rickfors.
Er is een poster van Rude Kids te zien.
De band Iron Fist in de film bestaat uit Nick Kankaanpää, Edvin Ottosson, Karl Felix Klaesson en Victor Norlin Ericsson. Geen idee of de onderstaande Iron Fist band dezelfde is als in de film. Ik denk het niet, maar playlisten op Spotify hebben deze Iron Fist band wel in hun lijstjes staan. Als ik hun Facebook pagina bekijk is dit niet het geval.